Jongens, make-up, stad, playen, totdat.. (Waargebeurd) (Voltooid)

Hoofdstuk 97

Gelukkig maar dat ie niet mee ging naar Marokko, anders zou die hij elke dag op me letten. Hij zou samen met Fikri 2 weken later gaan, dan kon ik be3da die 2 weken lekker genieten van alles. Zon, zee, jongens hmm heerlijk. Oh ja shit mijn vader nog. Tfoe alles heb ik verpest anders kon ik alles doen, maar ik hoopte dat het goed zou komen. Na een paar dagen kwam Nabil. Ik had mijn brief inmiddels al ontvangen van bureauhalt ik moest 21 september bij een zorgtehuis gaan schoonmaken. Gelukkig maar. Ik was al bang dat ik buiten moest werken dan zou iedereen me zien. Toen Nabil thuis kwam was mijn moeder heel blij. Hij was lang niet geweest.

Yemma: ''Nabil inoe. Je bent dik geworden''
Nabil: "nee yemma je bedoeld breed''
Laila:''breed?! Hahahaha goeie grap man!''

Hij gaf haar een klap op haar hoofd.

Nabil: ''eh moekejoe3 zied oprotten van mij''
Laila: ''lelijkerd!''

En ze rende snel weg voordat ze weer een klap kreeg. Ik was heel stilletjes en speelde de heilige Maria die niks verkeerds deed, maar Nabil wist wel hoe meisjes in elkaar zaten, aangezien hij tientallen meisjes had gehad. De viezerik. Ik hoorde vaak verhalen over hem en had ook vaak foto's van hem gevonden in zijn kamer, dan stond hij met izjen hoertje met korte rokje aan enzo en dan schold ik dat wijf uit, want zij had het voor mij verpest. Onze telefoon ging over het was mijn zus. Ze zou ook komen. We zouden zaterdag vertrekken en vrijdag kwamen ze allemaal al. Mijn zus zou in onze huis blijven meskiena. Ik vond het zo jammer dat ze niet meeging. Ik kon goed met haar opschieten alleen ze woonde zo ver van ons. Ik ging naar mijn kamer en zag Nabil op mijn bureaustoel zitten.

Ik: ''lelijkerd heb je geen eigen kamer ofzo?''

Hij draaide zich naar mij toe en keek me boos aan hij had mijn brief in zijn handen van bureauhalt. Tfoe die was ik vergeten op te bergen. Ik schrok zo erg dat ik helemaal lijkbleek was geworden. Hij keek me kwaad en vies aan. Hij stond op en kwam mijn kant op. Ik wou wegrennen maar het leek net of ik verlamd was..