Jongens, make-up, stad, playen, totdat.. (Waargebeurd) (Voltooid)

Hoofdstuk 110

Had ik hem maar zelf gezien, maar ik geloofde Warda wel. Waarom zou ze liegen? Ze was toch mij nichtje zoiets zou ze niet doen.

Ik: ''Warda ik ga ff douchen en dan slapen.''
Warda: ''is goed ik wacht wel totdat je klaar bent.''

Na het douchen ging ik naast Warda liggen en vroeg haar hoe dat meisje eruit zag.

Warda: ''nou ze heeft blond haar en ze was lang..''
Ik: ''knapper dan mij?''
Warda: ''ik weet niet ik zag haar van de zijkant, maar ze zag er zoo hoerig uit''
Ik: ''tfoe slet.. Nee niet zij hij die vuile teringzemmel''
Warda: ''ah joh schijt je hebt Karim.''
Ik: ''Karim? Die serieuze aap heeft mij niet een keer gebeld.''
Warda: ''hahaha jij bent echt gek''
Ik: ''ppff. Mensen maken mij gek.''

Na een uurtje of 3 vielen we in slaap. De volgende ochtend werd ik zoals altijd vroeg wakker. We gingen ontbijten en naar sta7. De jongens zouden naar het zwembad gaan en wij gingen een eigen zwembad maken op de sta7. We deden de deur op slot. We deden onze bikini aan en gingen met een tuinslang op elkaar spuiten. Het was super koud water, maar echt heerlijk. Ik smeerde me in met olijfolie zodat ik lekker bruin werd. Kon ik zeggen dat ik vaak naar de strand was geweest. Wij hadden in Tanger een van de hoogste huizen en konden zo naar de buren kijken. We zagen 2 kindertjes spelen in een badje, een vrouw haar kleren ophangen en een man die aan het zonnen was. Ieg hij had heel veel borsthaar. Mijn zusje deed de kraan dicht en gingen met z'n drieen zonnen.

Ik: ''Warda wil je ook bruin worden?''
Warda: ''ja''
Ik: ''maar in Marokko willen jullie altijd wit blijven''
Warda: ''ja ik ben anders''

En keek ons kapsones aan.

Ik: ''hahaha ze3ma modern''
Warda: ''tuurlijk''

Om een uur of 5 gingen we weer naar beneden. We gingen douchen en eten. De jongens gingen zich omkleden om naar de stad te gaan en wij bleven zielig thuis. Ik kon er niet tegen, ik wou zo graag naar de stad, maar mocht toch niet. Nabil ging naar beneden en zei nog: ''en oh wee als jullie ergens naar toe gaan''

Laila: ''wat wou je gaan doen dan?''
Nabil: ''doe maar brutaal eh kleine.''
Laila: ''whatever''

En hij liep weg naar beneden. Ze was altijd brutaal tegen hem. Ooit zou ze ze echt krijgen. We gingen maar pippa's halen en hopeloos voor de deur zitten. Onze buurmeisjes gingen allemaal naar de stad. Ik keek ze jaloers aan. Ze groetten ons nog en zeiden: ''gaan jullie ook nog?!''

Ik: ''nee wij gaan niet doei''
''doei'' zeiden ze in koor en liepen kapsones weg.

Laila: ''doei sletjes'''
Ik: ''hahaha stil stil straks hebben ze je nog gehoord''
Laila: ''ja dus?''

De hele avond hadden we buiten gezeten. We hadden het nog best naar ons zin. We hadden allemaal eten gehaald. Raibi, tonic, gore snoepjes en nog veel meer. Hele tas vol voor 5 euro maar ofzo. Na een tijdje gingen we maar naar boven. Ik was moe, ging douchen en gelijk slapen.

De volgende ochtend vertrok Nabil dus toch naar Arrief. Hij, Fikri en vrienden van hem. Ik hoorde ze afscheid nemen. Ik bleef nog expres op bed liggen anders zou ik weer een preek van hem krijgen. Zonder dat ik het door had, had ik een bigsmile getoverd.

Warda: ''je bent blij jek?'' Zei ze slaperig..
Ik: ''hahahaha sst. Voordat hij naar binnen komt''
Warda: ''nee hij komt niet. Ze zijn boven hoor''
Ik: ''echt niet ik hoor ze heel goed''
Warda: ''nee dat lijkt maar zo. Je kan hier alles goed horen''
Ik: ''oh dus zij horen ons ook heel goed''
Warda: ''nee.''
Ik: ''oh ook raar''
Warda: ''hoor die voetstappen nu gaan ze naar salon'''
Ik: ''hahaha''
Warda: ''ja''

Na een tijdje hoorde ik dat Nabil zijn auto had gestart. We keken naar beneden. Mijn ouders en tante stonden ook bij hun en zwaaide ze uit. Toen ze wegreden begon ik te lachen en te schreeuwen. Laila had ik wakker gemaakt.

Laila: ''wat is er eh hoertjes''
Ik: ''wejow slaapkop Nabil is naar Arrief!''
Laila: ''yeah''
Ik: ''ben je niet blij?''
Laila: ''ja straks als ik echt wakker ben.''

Ik en Warda gingen het huis schoonmaken zodat we weg konden gaan. Mijn hoofddoek deed ik alweer af, want mijn vader zei niks meer. De hele week gingen we naar de stad en soms stiekempjes naar de strand maar dat vond ik niets aan. Iedereen zwom erin met z'n vieze lichaam en soms zaten ze gewoon aan ons die vieze illie's! Ik had gewoon liever de stad. Azzedine had me gebeld en vroeg of we naar de stad wilden komen en dat wou ik zeker.

Nog 3 dagen en we zouden vertrekken naar Nederland maar ik moest eerst Azzedine nog terupakken. Ik deed mijn mooiste kleren aan en we lieten ons ophalen door Azzedine bij een tankstation. Hij gaf me 4 kusjes en zei dat ie me had gemist. Yeah right dacht ik. Ik had al een duivelse plan bedacht. Laila en Warda wilden het graag weten maar het enige wat ik tegen ze zei: ''wacht gewoon jullie zien het vanzelf wel''

Azzedine:''ewa schat waar gaan we naar toe?''
Ik: ''naar Unique''

Hij keek mij gelijk scheef aan het was een hele dure zaak en hij wist natuurlijk dat ie moest betalen.

Azzedine: ''wil je niet naar die ijssalon?''
Ik: ''nee Unique is heel gezellig heb ik gehoord''
Azzedine: ''oke wat jij wilt.''

En hij lachtte heel nep naar me en ik lachtte nep terug.

Daar aangekomen gingen we zitten ik keek op het menukaart en bestelde het duurste van het duurste.

Ik: ''ja dit wil ik. Laila en Warda dat is heel lekker moeten jullie ook nemen''

En gaf ze een knipoog. Warda wist gelijk meteen waar ik mee bezig was en lachtte naar me.

Warda: ''ja doe dit maar ook voor mij'' zei ze tegen de ober.

Ik wist niet eens wat het was want er stond een moeilijke Franse naam bij, maar het was het duurste op het menukaart. Azzedine en zijn vriend hadden ook besteld. Na een tijdje kwam de ober, willie wat wij hadden besteld. Zag er zo goor en oud uit. Ze3ma chique dacht ik en in de zaak was bijna niemand alleen wij en een gezinnetje. We besteldden ook drinken. Je kon zelfs wijn enzo bestellen, maar ik koos gewoon voor colaatje en de dames ook. Na gegeten hebben moest Azzedine betalen. Laila had medelijden met hem, want hij moest veel neerleggen, maar ik vond het heerlijk voor hem. Ik had 2 hapjes van mij eten genomen. Azzedine kon mij doodmaken, maar hij deed nog steeds aardig.

Ik: ''kom we gaan naar jurken winkeltjes''
Azzedine: ''is goed lieverd''

Waa hij noemde me nog steeds lieverd de sukkel. Warda kneep me en zei fluisterend: ''doe geen gekke dingen eh temshoent''
Ik: ''ik en gekke dingen? Tuurlijk niet.''

We liepen door de stad en ik ging naar een winkeltje met Marokkaanse feest jurken. Er hing een hele mooie jurk en die wou ik per se hebben ik moest dus acteren en zeggen dat ik geen geld bij me had.

Ik: ''lieverd ik wil die jurk zo graag hebben, maar heb niet zoveel geld bij me wil je die alsjeblieft voor me kopen en dan krijg je het zo snel mogelijk terug''
Azzedine: ''tuurlijk schatje geen probleem''

Oke dan. Oh wat was ik slecht. Z'n verdiende loon dacht ik. De jurk was 175 euro. Ik had hem niet eens gepast ofzo. Hij gaf de verkoper geld en we liepen weer weg. Warda moest steeds lachen. Ze kon haar lach niet inhouden, maar ik speelde gewoon een lieve, verliefde meisje. Ik wist niet dat ik kon acteren. Meskien Azzedine hij moest eens weten..