Jongens, make-up, stad, playen, totdat.. (Waargebeurd) (Voltooid)

Hoofdstuk 165 (Laatste deel, einde)

Haar bruiloft was zo anders dan alle andere bruiloften, ze had best wel veel mensen uitgenodigd. Ze deed het in een zaal en had een anasheed band genaamd Firdauws uit België gehuurd zij waren masha'Allah. Ze had het niet zo overdreven gedaan, ze trok twee verschillende prachtige Marokkaanse jurken aan en deed geen bruidsjurk aan, omdat dat in de Islam niet geoorloofd was. Ze had zich heel natuurlijk opgemaakt en had haar haar opgestoken ze zag er echt masha'Allah uit. Souraya deed die dag ook gewoon haar woedoe en bad gewoon. Net alsof het een hele normale dag was. Ik kon aan de mensen zien dat ze echt respect voor haar hadden. Haar familie was trots, er zaten natuurlijk ook sommige bij die ''jaloers'' waren of het te ''extreem'' vonden, maar ik kon aan Souraya zien dat ze het leuk vond en dat ze het zo altijd wilde hebben en dat had ze alhamdullilah voor elkaar gekregen. Als bedankjes gaf Souraya smeekbede boekjes mee en een dua bandje van Mohammed Mohaisney, hij was tenslotte de man die ons liet denken met zijn prachtige dua. Sallahedine kwam haar ophalen, zijn familie kwam de bruid bekijken en bleven dan ook in de zaal. Souraya en Sallahedine reden alleen naar hun huis zonder getoeter niets. Dat wilden ze allebei niet. Nutteloos. Daar zou ze een aantal weken wonen en dan emigreren insha'Allah.

Souraya: ''Nora shoekran voor alles. Ik ga je missen lieverd.''
Ik: "ik jou ook. Insha'Allah zal je gelukkig worden samen met Sallahedine. Moge Allah over jullie waken en jullie beschermen.''
Souraya: ''amien. Ooh Nora het is nu echt even moeilijk. Insha'Allah zal Allah het voor ons makkelijker maken.''
Ik: ''insha'Allah lieverd. Ga nu maar. Iedereen wacht op je.''
Souraya: ''is goed lieverd, dames, kindertjes en vrouwtjes bedankt dat jullie zijn geweest, ik vond dat jullie geweldig waren en insha'Allah zal ik jullie allemaal nog tegenkomen in djennah insha'Allah.''

Huilend en snotterend nam ze afscheid van ons en haar familie. We zwaaiden haar uit. Ze gaf me een handkus en zei dat ze van me hield. Ik kon niet meer ik barstte in tranen uit. Haar moeder kwam mij troosten. Daar ging mijn engeltje. Vanaf toen zou ze een echte vrouw worden. Samen met haar moeder, mijn moeder, mijn zusje, haar zusje gingen we de zaal opruimen. Het was niet net als vele bruiloften een chaos, gelukkig maar want dat wilde zij absoluut niet hebben.

Ik lag ongeveer 03:00 pas in mijn bed. Ik was Samir en Souraya nu kwijt, mijn twee beste vrienden. Ik was nu alleen, maar alhamdullilah ik kon het wel aan.  Was een sterke vrouw geworden.

De volgende ochtend werd ik laat wakker, met een beetje hoofdpijn. Ik miste Souraya toen al, maar Allah zou haar wel belonen insha'Allah. Ik begon het huis op te ruimen net zoals gewoonlijk. Laila hielp mee. Ze was een schat van een zusje geworden, gelukkig maar anders was ik helemaal alleen. We konden goed met elkaar opschietenen met Fikri hadden we ook een hele goeie band. Fikri bad nog steeds en ging vaak naar moskee enzo, maar af en toe ging hij ook gewoon nog naar buiten. Hij was veel opener geworden en was eerlijk tegen ons.

De hele week was ik ziek, ik miste Souraya zo erg, terwijl ze nog gewoon in Nederland was, maar ze was nu niet meer van mij maar van haar man. Haar geheimen, haar gebeurtenissen zou ze aan haar man vertellen en niet meer aan mij. Ik vond het jammer maar het zij zo.

De eerste dag van school was ik nog steeds niet lekker maar ik ging toch. Ik wilde Samir zien en ja hoor hij zat in de kantine. Alhamdullilah nog steeds baard en sounna kleding. Hij zag er zo soft en lief uit. Ik kon zo op hem springen. Zo erg had ik hem gemist. We waren eerst zo close, maar toen zo ver van elkaar gegroeid net alsof ik hem nooit had gekend. Zo zie je maar je weet nooit wat Allah voor je heeft alles is elmekteb..

Dit allemaal is nog deze zomer gebeurd. Souraya is inmiddels al vertrokken, we snappen elkaar vaak. Ze heeft het naar haar zin en begint de taal al een klein beetje te spreken. Haar man is erg goed voor haar en ze willen beiden een kind nemen insha'Allah. Samir snapt mij ook nog wel eens om te vertellen wat ie meegemaakt heeft, dat ie op mij wacht en dat ie nog steeds evenveel van me houd net als eerst. Fikri is een goeie jongen geworden, hij weet wat ie doet en wat zijn grenzen zijn. Abdel is helaas de kant op gegaan van Nabil. Hij is nu 17 en zit helemaal op de verkeerde pad moge Allah hem leiden. Nabil ja wat moet ik over hem zeggen, ik schaam me dood voor hem. Hij is onze grote broer, maar heeft het minste hersenen van ons. Laila masha'Allah we lijken wel tweeling. We lopen beide in jalaba of in khimaars. We hebben veel lol samen en zij heeft een beetje de rol van Souraya overgenomen. Ik bedank Allah (SWT) elke dag voor alles. Ik leef met de dag en heb veel geleerd. Ik ben blij met wat ik ben geworden, maar zonder Allah's hulp was ik nooit ver gekomen. Wollah het doet mij nog steeds pijn wat ik vroeger had gedaan. Toen ik mijn verhaal aan het typen was kwamen veel dingen weer naar boven en moest ik weer huilen. Ik voel me vies en goedkoop als ik eraan terug denk. Hoe kon ik ooit zo zijn? Waar was ik met mijn hoofd? Zo onwetend! En ik weet dat er veel meisjes zijn die net zo zijn als ik toen was. Dat doet me heel erg pijn. Ik wil ze waarschuwen en ze vertellen hoe heerlijk de Islam wel niet is. Ik kan met iedereen meepraten, omdat ik van alles heb geproefd, de slechte pad en de goede pad. Als iemand ooit tegen mij zou zeggen keer terug naar je verleden wollah ik zou liever sterven NOOIT!

Ik dacht toen altijd ik ben 17, ben mooi, heb de ronddingen, dus kan alle jongens krijgen was misschien ook zo, maar die jongens, als je eens wist hoe ze zijn. Net honden. In je gezicht doen ze lief en zeggen dat je mooi bent, maar zodra ze van je weglopen en wanneer zij bij hun vrienden zijn gaan ze zeggen tazz die kehbq zo cheap, geen eer. JA DAMES ZO DENKEN DIE JONGENS! Alsjeblieft luister naar me. Wij vrouwen hebben zoveel recht in de Islam, keer je tot de Islam en Allah (SWT) beloond je insha'Allah. De kleine tekenen zijn er al. Mensen deze aarde zal ooit eindigen, ben jij er dan klaar voor om jouw Schepper te ontmoeten? Aanbid je Hem wel genoeg? Gehoorzaam je Hem wel? Ik heb dit geschreven om je te waarschuwen, maak niet hetzelfde als mij mee. Gehoorzaam je Schepper en je ouders, want weet het paradijs ligt onder de voeten van je moeder, behandel ze goed. Bid je gebeden. Geef zakaat. leef alsof je morgen dood gaat!