Jongens, make-up, stad, playen, totdat.. (Waargebeurd) (Voltooid)

Hoofdstuk 159

Souraya: ''nee joh, maar mijn zus d'r vriend heeft mijn zus ten huwelijk gevraagd.''
Ik: ''echt?''
Souraya: ''ja insha'Allah gaan ze zo snel mogelijk trouwen, kunnen ze nog om vergeving vragen en insha'Allah zal hun huwelijk welslagen.''
Ik: ''ja insha'Allah.''
Souraya: ''want ja je weet haramrelatie is echt erg.''
Ik: ''ja ik weet het. Ik zal insha'Allah dua voor haar doen.''
Souraya: ''ja doe ik bijna elke dag voor haar.''
Ik: "maar lieverd ik ga weer, moet nog bidden enzo.''
Souraya: ''ewa bid hier dan.''
Ik: ''nee schat ik ga naar huis.''
Souraya: ''oke, wat jij wilt. Zie ik je snel?''
Ik: ''insha'Allah en trouwens niet van plan nieuwe opleiding te doen?''
Souraya: ''nopes, zo bevalt het me wel.''
Ik: ''mezian, nou ik ga. Tot snel insha'Allah. Salaam moealeikoem''
Souraya: ''wa aleikoem salaam en doe je voorzichtig.''
Ik: ''altijd.''

En ik liep snel naar huis, de hele dag had ik een big smile op me gezicht. Mijn moeder had zelfs door dat er wat aan de hand was.

Na het bidden en eten ging ik nog even op mijn telefoon, wat artikeltjes lezen over de Islam, wat nieuwsberichten en mijn snaps. Er zat er ook een tussen van Samir. Ik maakte die als eerste open..

''Salaam moealeikoem Noortje,

Ik wilde je daarnet op school van alles zeggen en vertellen, maar het is beter als ik het zo doe. Krijgen we tenminste geen geroddel en zo kan ik ook alles zeggen wat ik wil zeggen. Ik volg sinds kort avondlessen op het Erasmus over de Islam. Ik heb daar toen een broeder leren kennen die zich houd aan de Koran wa Soenna insha'Allah, deze broeder is 27 jaar en heeft zijn HBO diploma, een huisje in Rotterdam, alleen hij mist iets heel belangrijks in zijn leven een vrouw. Hij vroeg mij of ik een goede praktiserende moslimvrouw kende in mijn familie. Maar helaas hebben wij niet zoveel familie en zit er ook niet zo een vrouw bij..

Ik kreeg al tranen in mijn ogen. Was hij nou voor mij een man aan het regelen? Hij, de jongen waarvan ik zoveel hield, waarvan ik droomde en mijn grootste wens op aarde was om met hem te trouwen, was voor mij een man aan het regelen?! Ik begreep er niets meer van. Ik kon zijn snap niet eens meer verder lezen. Ik werd er misselijk van. Hoe durfde hij? Ik liet mijn telefoon achter zo als hij was, zette een koran-cd op van Mohammed Barrek en ging op mijn bed liggen. Ik staarde recht voor me uit en kon het nog steeds niet geloven. Een man van 27 jaar oud? Wejow wat dacht ie wel niet? Ineens schoot me iets te boven. Ik stond op tfoe was ik nou zo dom en zo voorbarig? Misschien wilde hij vragen of ik een vriendin of nicht had die zo was. Ik rende zowat naar mijn telefoon en zei zachtjes: ''ya rabi, insha'Allah bedoeld ie niet mij!''

En scrollde naar beneden waar ik was gebleven met lezen..