Jongens, make-up, stad, playen, totdat.. (Waargebeurd) (Voltooid)

Hoofdstuk 87

Sour: ''waarom huil je?''
Ik: ''ooh die zemmels hebben me van school afgetrapt''
Kamal: ''ja daag je liegt!''
Ik: ''wollah ik lieg niet''
Sour: ''nou dan ga ik ook weg''
Ik: ''kk school''
Mo: ''wat zeiden ze dan?''
Ik: ''ja je weet toch. Ze3ma vervelend enzo. Nooit op school.. Teringlijers deze week heb ik mijn best gedaan, vorig week, vieze rascisten''
Kamal: ''heb je niks gezegd dat je er tegen bent ofzo?'
Ik: ''ppff wat moet ik zeggen? Ik schrok man ik kon niks zeggen, toen heb ik ze op het laatst uitgescholden.''
Sour: ''echt? Wat zei je dan?''
Ik: ''ewa ja dat ze moeten opkankeren''
Kamal: ''hahaha eh temshoent''
Ik: ''ja moet toch definitief weg. Heeft geen zin om nog wat te zeggen of te doen''
Sour: ''tfoe. Wollah hun zijn erg. Ik bedoel zo brutaal was je niet. Je had kapot goeie cijfers''
Ik: ''ja zeg dat maar tegen die sukkels''
Kamal: ''en nu je vader en nabil?''
Ik: ''stil. Ik durf echt niet naar huis te gaan. Wollah klaar ik heb geen toekomst meer''
Sour: ''tuurlijk wel. Is toch januari dan kan je heus wel ergens anders inschrijven''
Ik: ''wie moet mij nu aannemen?''
Sour: ''ik weet niet''
Ik: ''ik mag toch niet meer naar school, elke dag thuis, schoonmaken.''

Bij die gedachte moest ik huilen. Kamal en Souraya troosten mij.

Sour: ''saffi niet huilen joh''
Kamal: ''ja komt goed joh is niet einde van de wereld''
Ik: ''nee nee jullie weten niet hoe papa is. Hij vind school zo belangrijk''
Kamal: ''je moeder helpt je wel''
Ik: ''en Nabil gaat mij echt slaan wollah. Hij gaat verkeerd denken enzo. Het liefst wil ik weg van huis, gewoon weg van hier. Op mijn 17e al meshekiel laat staan als ik ouder word. Tfoe heb echt geen leven''
Kamal: ''Nora zo moet je niet denken en niet praten ben je gek geworden? Je gaat nu werken en dan deze zomervakantie lekker op vakantie en volgend jaar begin je gewoon weer in de eerste je bent nog jong''
Ik: ''nee Kamal was het maar zo, mijn vader sloopt mij''
Sour: ''Nora kom we gaan naar huis anders word je vader nog bozer. Hij weet dat je nu uit bent''
Ik: ''ja je hebt gelijk''
Kamal: ''ja is beter, anders krijg je nog meer gezeik''
Ik: ''maar mijn boeken en spullen liggen nog in mijn kluisje''
Sour: ''neem alles mee dan. Nu zijn we met z'n vieren kunnen we je helpen''

Ik haalde alles eruit. Ik gooide alles op de grond. Er lag zoveel rotzooi in mijn kluisje. Ik schrok me dood. Er viel een lege Marlboro pakje uit me kluis. Kamal keek me aan en ik werd rood. Hij raaptte het pakje op.

Kamal: ''wat doet dit nou weer in je kluis?''
Ik: ''is van die gare Selma''
Kamal: ''oh oh niet goed he.''
Ik: ''ja ze had een paar spullen in mijn kluisje en dat had ze er blijkbaar ook in de gedaan die trutje''

We gingen weer verder met opruimen. Oef gelukkig had ik mezelf er weer snel uitgeluld. We deden alles in tasjes en liepen naar onze bus. Ik had heel erg trek in een sigaretje. Ik was sago geworden. In de bus waren we heel erg stil. Ik dacht aan mijn vader. Wat hij allemaal zou zeggen. Bang dat ik nooit meer naar school mocht, dan kon ik net zo goed gaan trouwen, dan had ik toch geen leven.

Aangekomen in Rijswijk wenste iedereen mij succes en namen we afscheid van elkaar. Mijn benen leken wel verlamd. Ik werd duizelig en zag alles om me heen draaien. Shit dacht ik. Ik kon zo gaan flauwvallen. Met moeite liep ik naar huis. Ik ging de lift in en bekeek mezelf in de spiegel. Pff ik was helemaal lijkbleek geworden.

Thuis aangekomen deed ik langzaam mijn sleutel in het gat. Ik opende de deur en hoorde mijn vader schreeuwen tegen mijn moeder. Mijn moeder schreeuwde keihard terug. Ooh wat had ik mijn moeder allemaal aangedaan. Elke keer al had ik wat geflikt, kreeg ik eerst gezeik en dan was mijn moeder aan de beurt meskiena.