Jongens, make-up, stad, playen, totdat.. (Waargebeurd) (Voltooid)

Hoofdstuk 128

Maar waarom had ik een heel goed gevoel bij die Hafid, terwijl ik hem nooit had gezien, wel van hem gehoord maar nooit echt gezien. Ik was benieuwd hoe hij eruitzag. Ik was wel vaker ten huwelijk gevraagd, maar meestal waren het illegalen en met die zou ik zeker nooit trouwen. Die deden het alleen voor de papieren. Hafid was de tweede jongen met papieren die mij ten huwelijk vroeg, daarvoor was mijn bloedeigen neef ook geweest, maar dat wilde niemand in de familie en ik ook niet.

De hele avond dacht ik aan Hafid, waarom voelde het zo goed? Als ik aan hem dacht.. Ik vond het echt zo vreemd, was dit een teken van Allah? Er gingen allerlei gedachtes door mijn hoofd heen. Ik moest gewoon met Souraya praten en haar alles vertellen. Misschien kon ze me wel goed advies geven. Denkend aan Hafid viel ik in slaap.

De volgende ochtend had ik en Souraya afgesproken om niet naar school te gaan, maar gewoon naar een stad ver van Rijswijk te gaan. Na lang discussieren waar we naar toe zouden gaan werd het uiteindelijk Amsterdam.

In de trein wilde ik het haar vertellen over Hafid maar ze begon weer over de Islam.

Souraya: ''Nora bid je nog steeds?''
Ik: ''ja tuurlijk, echt heerlijk gevoel man''
Souraya: ''ja zeker''
Ik: ''jij toch ook?''
Souraya: ''ja Nora. Ik heb deze ramadan veel gestudeerd, veel dingen opgezocht, boeken gekocht.''
Ik: ''WOLLAH?''
Souraya: ''ja echt, hoef ik niet gelijk te zweren hoor.''

Normaal zou ze gelijk zweren, wollah gebruikten wij zowat in elke zin.

Ik: ''oh ja sorry ik geloof je wel.''
Souraya: ''maar ik ben gestopt met wenkbrauwen epileren.''
Ik: ''echt? Oh ja ik zie het. Hoezo dan?''
Souraya: ''ik had gelezen dat onze profeet had gezegd dat die gene die zijn wenkbrauwen epileert vervloekt is door Allah.''
Ik: ''echt waar? Maar ben gewend. Als ik ze laat groeien krijg ik echt lelijke wenkbrauwen, dan lijk ik net een heks man''
Souraya: ''maar Allah vind je dan wel mooi.''

Wejow die opmerking van haar deed wat met me. Ik kon geen woord meer zeggen. Ze was veel wijzer geworden en zekerder..