Jongens, make-up, stad, playen, totdat.. (Waargebeurd) (Voltooid)

Hoofdstuk 145

Ik dacht dat Samir een goeie jongen was. Hij zei altijd tegen mij dat ie nooit een relatie had gehad en dat ik voor hem de eerste was, maar hoe hij bij die hoer stond zo close, hij raakte haar zowat aan, dat zal ik hem nooit vergeven. Ik zag hem al als mijn man en hij mij als zijn vrouw, als ik bij een jongen stond zou hij me gelijk afmaken, daarom kwam het nog harder aan toen ik hem zag. Ik liep naar Centraal en ging op mijn trein wachten, maar ik kon niet naar huis gaan anders moest ik liegen, ik besloot maar om Souraya te bellen.

Souraya: ''salaam moeaileikoem''
Ik: ''wa aleikoem salaam''
Souraya: ''ewa ben je al op school''
Ik: ''nee Souraya wil je alsjeblieft naar Rotterdam komen.''
Souraya: ''waarom dan is er iets?''
Ik: ''ja kom gewoon''
Souraya: ''iets met Samir zeker?''
Ik:''ja''
Souraya: ''oke lieverd ik kom er aan, maar wat ga jij dan doen ik moet nog aankleden enzo.''
Ik: ''ik ga wel even naar de stad.''
Souraya:''is goed ik bel wel als ik bijna op Centraal ben''
Ik: ''is goed lieverd''
Souraya: ''oke salaam moeaileikoem''
Ik: ''wa aleikoem salaam.''

Ik liep hopeloos en eenzaam naar de stad. Ik had geen zin om een rondje te maken in de stad. Het was veel te koud ik ging naar de V&D en ging daar een kopje thee bestellen. Ik moest weer aan die sukkel denken, tfoe hoe kon ik zo dom zijn? Denken dat Samir anders was dan al die andere jongens. Jongens allemaal 1 pot nat, waarom waren ze zo? Van Samir hield ik echt. Hij was alles voor me. Hij zat vast nog wel met haar ik zielig en verdrietig doen en hij had gewoon lol met haar. Fuck hem klaar ik hoefde hem echt niet meer! Ik was geen speeltje. Niemand zal mij begrijpen, ik wist zeker dat als ik het verhaal aan mensen zou vertellen waarom het tussen ons uit was dan zouden ze zeggen sooo je overdrijft echt. Ze wisten natuurlijk niet hoe wij met elkaar omgingen alleen Souraya zou me begrijpen..