Jongens, make-up, stad, playen, totdat.. (Waargebeurd) (Voltooid)

Hoofdstuk 156

''Wa aleikoem salaam Hafid,

Het gaat Alhamdullilah goed met mij. Ik wilde je even bedanken voor je brief, is beter dan dat jullie langs kwamen.
Want ik ben nog steeds niet van gedachte veranderd en ja ik heb al gezegd waarom..
Nou insha'Allah voor je vind je een goede vrouw en moge Allah al je zondes vergeven.. Amien..

Salaam moeaileikoem,
Nora''

Ik keek nog naar het briefje. Ik wilde 'm veranderen vond 'm een beetje kort, maar nee het was beter zo. Ik liep naar de woonkamer, pakte een envelop en deed het briefje erin. Saffi van dat gezeur was ik af. Ik deed mijn gebedsjurk weer aan en ging bidden, ik deed dua en reciteerde Ayet el Koersie en ging gelijk slapen. Ik voelde me altijd zo heerlijk als ik had gebeden, ik kon dan zo rustig slapen en dacht niet aan het wereldse leven.

Na een tijdje viel ik in slaap, ik had mijn wekker gezet om 3:00, dat deed ik omdat ik nafiela (vrijwillige) gebeden wilde bidden. Allah (SWT) houd ervan als Zijn dienaren s' nachts opstonden om te bidden. Ik liep naar de douche en deed de woedoe, pakte mijn gebedskleed en begon met bidden. Ik eindigde het gebed met ''salaam moeaileikoem warahmatoe Allah'' ... ''salaam moeaileikoem warahamatoe Allah''. ''Stagifiroe'Allah, stagfiroe'Allah, stagfiroe'Allah. Allahoem anta salaam wa minka salaam tabarkta jadal jallali waliekram.'' En deed de Dhikr. En ineens ging de deur open van mijn ouder's woonkamer ik schrok ervan. Ik had niet verwacht dat mijn vader zou opstaan. Hij keek mij aan en toverde een glimlach op zijn gezicht. Hij liep naar mij toe ik stond op en groette hem.

Papa: ''Allah jikber''
Ik: ''Amien''
Papa: ''ik ben trots op je, maar je moet toch morgen naar school?''
Ik: ''ja''
Papa: ''moet je niet vroeg op dan?''
Ik: ''jawel, maar ik wilde nog bidden.''
Papa: ''is goed als je maar wel je best doet op school.''
Ik: ''tuurlijk papa.''
Papa: ''is goed mijn dochter. Slaaplekker.''
Ik: ''shoekran papa.''

En ik ruimde mijn gebedskleed op. Ik liep huilend naar mijn bed toe. Ik had zo een spijt dat ik mijn vader al die tijd zoveel pijn had gedaan, terwijl hij een lieve, goeie man was.

De volgende ochtend werd ik wakker met rode ogen, ik was echt een gevoelige mens geworden terwijl ik vroeger best hard was, omdat ik vaak geslagen werd door Nabil en dat ik vaak werd uitgescholden. Ik weet dan ook zeker dat ik door de Islam een zachter en gevoeliger persoon was geworden, soms had het nadelen want als ik iets zag over de Palestijnen begon ik gelijk te huilen, maar zo vond ik mezelf beter. Ik liep naar de badkamer en waste mijn gezicht, ging bidden en ik keek naar mijn kast, al mijn kleren had ik zowat aan mijn zusje gegeven, aangezien ik ze toch niet meer aantrok. Ik pakte een zwarte rok en een zwarte khimaar die ik had gekregen van mijn tante ooit toen ze naar Mekka was geweest. Ik had zo een schijt gekregen aan de mensen en het wereldse leven het enige wat mij boeide was Allah (SWT). Ik was binnen 5 minuten aangekleed, voorheen was ik binnen 1,5 uur nog niet klaar. Ik pakte mijn tas, deed mijn schoolboeken erin en liep naar mijn moeder toe.

Ik: ''yemma ik ga en tot straks insha'Allah. Ik ben 12:00 uit dus ik ben ongeveer 13:30 thuis.''
Yemma: ''waga, doe je voorzichtig en kijk uit voor die vieze rascisten.''
Ik: ''ja ik vertrouw op Allah.''

Ik gaf haar een kus op haar voorhoofd en verliet het huis. ''bismallah touekaltoe 3la Allah la 7oula wa la kouate illah billah 3li al3adiem''

Onderweg naar de bushalte, keek ik nog naar de flat van Souraya, die slaapkop sliep nog, oh nee ze ging naar Den Haag voor Arabische lessen, dat wilde ik ook zo graag. Ik miste haar echt wel, we waren beide heel erg veranderd en hadden zo onze eigen leventje.

Toen ik bij de bushalte kwam, stond Kamal er ook.

Kamal: ''salaam moeileikoem Nora''
Ik: ''wa aleikoem salaam.''
Kamal: ''wat een verandering.''
Ik: ''ja he''
Kamal: ''het staat je echt heel mooi, respect''
Ik: ''shoekran.''

Gelukkig kwam mijn bus snel. Ik voelde me niet echt op me gemak bij hem en het stond niet een meisje met zulke kleren en dan een beetje met een jongen praten over koetjes en kalfjes. In de bus kwam ik weer eens bekenden tegen ik groette ze allemaal met salaam moealeikoem. Ik liet ze een beetje voor schut staan en werden dan rood, ik deed het niet bewust, maar zei waren natuurlijk gewend om gewoon te zeggen haaii of hoi, maar zo wilde ik ze niet meer groetten we waren tenslotte moslims.