[အပိုင်း ၁၁]
'စိုးရိမ်စရာကောင်းလောက်အောင် မင်းနဲ့အတူတူ
ကိုယ့်မှာပျော်ရွှင်နေမိခြင်း'
X
နေအလင်းရောင်က အဝါဖျော့ဖျော့လိုက်ကာစကိုဖြတ်၍
အခန်းထဲက စားပွဲခုံရှေ့သို့ ဖြာကျနေသည်ကို အိပ်ရာထဲ
လှဲနေဆဲဖြစ်သော သူမတစ်ယောက် အသိစိတ်မကပ်ဘဲ
ငေးကြည့်နေမိသည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် ကြားနေရတဲ့
နာရီသံကို အမှီသဟဲပြုပြီး ပြန်အိပ်ဖို့ကြိုးစားပေမယ့်
မျက်လုံးတွေက မှိတ်မရ။ စိတ်ကလည်း အိပ်မရတော့ ။
စားပွဲပေါ်မှာ ပုံဆွဲစာအုပ်က ဖွင့်လျက်အနေအထားဖြင့်
ရှိနေဆဲဖြစ်ပြီး ခပ်တုံးတုံးခဲတံကလည်း နေရာမကျဘဲ
ပြုတ်ကျခါနီးဆဲဆဲ စားပွဲအစွန်းနားရောက်နေသည် ။
Seulgi လှဲနေရာက ထိုင်လိုက်တော့ မီးခိုးရောင်စောင်က
ခါးနားရောက်သွားပြီး တစ်အိမ်လုံးတိတ်ဆိတ်နေပုံအရ
အမေ ဆေးရုံမှာပဲရှိနေလိမ့်ဦးမည် ။ စားပွဲအစွန်းနားက
ခဲတံကိုလှမ်းယူကာ ရောင်စုံစာအုပ်ကြားထဲညှပ်ပြီးတော့
စာအုပ်ကို အံဆွဲထဲထည့်သိမ်းလိုက်သည် ။
ရာသီဥတုကောင်းမွန်နေတဲ့ နေ့လေးတစ်နေ့မှာမှ သူမက
စိတ်တွေထိုင်းမှိုင်းနေသည်လေ ..။
အိပ်ရာထ၊ စောင်ခေါက်သိမ်းပြီး ကျောင်းသွားဖို့အတွက်
ပြင်ရဆင်ရသည်။ တတ်နိုင်သမျှ ခေါင်းကိုရှင်းနေအောင်
အတွေးတွေထုတ်ထားပေမယ့် အဲ့အတွေးဆိုတာတွေက
ရှင်းထုတ်ပစ်လို့ရတာမျိုးတွေမှ မဟုတ်ဘဲ ။
မီးဖိုချောင်ကိုဝင်ပြီး ရေခဲသေတ္တာထဲက ရေဘူးတစ်ဘူး
စိတ်ရှိလက်ရှိ ယူသောက်ပြီးနောက် မနက်စာစားဖို့ရာ
စိတ်မပါတာကြောင့် TV ရှေ့၌ ခေတ္တထိုင်နေမိသည် ။
'ဒေါက် ဒေါက်'
သူမတစ်ယောက်တည်းနဲ့ တိတ်ဆိတ်နေတဲ့အိမ်ထဲမှာ
တံခါးခေါက်သံက ကျယ်လောင်စွာထွက်လာသည် ။
အမေ မဟုတ်မှန်း သိနေတာကြောင့် ထမဖွင့်ပေးချင် ။တစ်ချို့သောမျက်နှာတွေကို မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုစိတ်မရှိ။
'ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက်'
တံခါးခေါက်သံက ပိုကျယ်လာသည်။ အကြိမ်ဖန်များစွာ
သက်ပြင်းချပြီးသည့်နောက်တော့ တံခါးဖွင့်ဖို့အတွက်
TV ရှေ့ကနေ Seulgi ထရပြန်သည်။
