KEMANCI (TAMAMLANDI)

Bölüm-14

(Multimedya Ali🤫🤭)
     Herkese mer ha baaaa🙆🏻‍♀️🙆🏻‍♀️ Normalde insanların bölümler ilerledikçe oy oranı artar bende niyeyse tam tersi oluyor 😂😂 E aşkolsun ama üzülüyorum yahu vallahi bi yıldıza basacaksınız bu kadar yaa 😅😅 Şaka bir yana gerçekten hastayken, sınavım varken veya çok yoğunken bile yazmaya çalışıyorum ve gerçekten hikayenin ve emeğimin hak ettiği değeri gördüğünü de düşünmüyorum maalesef. Yapacağınız tek şey yıldıza basıp oy vermek lütfen zor bir şey istemiyorum ki sizden...

~~~~~~~~~

Aradan ne kadar zaman geçti bilmiyordum ama yatağa çıkamayacak kadar yorgun hissediyordum. Üzerimden düşen pikeyi alıp üstüme örttüm ve çöktüğüm ayna karşısına uzandım.

Gözlerim aynada istemsiz olarak tekrar kollarıma gitti ve artık bittiğini sandığım göz yaşlarım tekrar gözlerimi yakmaya başladı. Artık daha fazla ağlamak istemediğim için dudaklarımı ısırdım. Öpüşmekten ve ağlamaktan şişmiş olan dudaklarım...

Az önce yaşananlar dalga dalga üstüme tekrar üşüştü ve artık tutamayacağım raddeye gelen yaşlar bir bir akmaya başladı.

Düşünmemeye çalışarak gözlerimi kapatıp uyumaya çalıştım. Üzerinden ne kadar geçtiğinden emin olamadığım bir zaman dilimi sonunda odanın kapısı açıldı ve Ali beni rahatsız etmekten korkar gibi sessiz adımlarla odaya girdi. Sanki az önce boğazıma yapışan kendisi değilmiş gibi...

Uyuduğumu düşünmüş olacak ki dibime kadar gelip kucağına almaya çalıştığında istemsiz bir şekilde irkilip elinden kurtulmaya çalıştım. Bu hareketim karşısında az önce sinirden şimşekler çıkan gözleri kırgın bir çocuk gibi bakmaya başladı hakkı varmış gibi...

Hissettiğim tiksintiyi yansıtarak tükürür gibi konuştum.

"Bana bir daha sakın dokunma!"

Bıkkın bir şekilde elleri yana düştü ve başını eğip bir adım geri çekildi.

"Hazırlanman gerekiyor, birazdan dönüyoruz."

Onunla tek bir an bile yalnız kalmak istemediğim için dönüş haberi beni gerektiğinden fazla sevindirmişti.

  Hiçbir şey söylemeden yanından geçeceğim sırada bileğimden tutup beni durdurdu.

   Sinirle bileğimi ondan kurtarıp bağırmaya başladım.

   "SANA, BANA BİR DAHA DOKUNMA DEDİM!!"

    Daha fazla gücüm yokmuş gibi dizlerimin üstüne çöküp hıçkırarak ağlamaya başladım.

    "Anladın mı... Dokunma... Katlanamıyorum..."

     Hemen yanıma çöküp saçlarımı okşayarak göğsüne yasladı.

    "Şşş geçti güzelim nefes al. Hadi nefes al lütfen... Lütfen."

    "Senden... nefret ediyorum..."

     "Bende güzelim. Bende."

     Ne kadar zaman geçtiğini, ne kadar kafam göğsünde yaslı bir şekilde saçımla oynadığını bilmiyordum ancak nihayet akmaktan vazgeçen göz yaşlarımla derin bir nefes alıp üstüme aldığım pikeyi de tutarak bavula ilerledim ve ne aldığıma dikkat etmeden elime geçen kıyafetleri alıp banyoya girdim.

     Aynadaki yansımam ne kadar acınacak halde olduğumu tokat gibi yüzüme çarpıyordu. Az önce yaşananlar sonucunda kollarımdaki bu morlukların sebebi olan adamın göğsüne sokulup uyumak... Yeryüzünde bundan daha acınası durumda olan başka biri var mıydı ki?