Bölüm-12

16K 628 28
                                    

      Herkese tekrar merhabaa. Yeni bir bölüm geldi daha önce de dediğim gibi doğaçlama yazıyorum bu yüzden çok sık bölüm yazamıyorum ancak artık haftada bir bölüm yayımlamaya çalışırım diye düşünüyorum 🤞🏻 Ancak gerçekten oy sayısının bu kadar düşük olması beni üzüyor bunu da belirtmek isterim🙆🏻‍♀️ Satır arası yorumlarınızı bekliyorum ne düşündüğünüzü bilmek beni mutlu eder fikirlerinizi benimle paylaşınn 🧐🧐 Bu arada sırf bana destek olmak için profil açan canım arkadaşlarıma da burdan tekrar teşekkür ediyorum benim için çokk değerlisiniz sizi seviyorum❤️❤️
~~~~~~~

     Şoku ilk atlatan Nazlı oldu.

Bulundukları durumda hiçbir sorun yokmuş gibi başını dikleştirip konuştu.

"Bir sorun mu var?"

Sert sesine rağmen kızaran yanaklarına lanet etti.

Rıza girdiği transtan kızın sesiyle çıktı. Ensesini kaşıyıp bakışlarını çevirdi.

"Yo- yok sesler gelince şey oluyor sandım şey işte."

Nazlı kaşını kaldırıp kollarını önünde çapraz bir şekilde bağlayarak Rıza'nın dediğini anlamaya çalıştı.

"Ne oluyor sandın?"

Bu hareketiyle istemsiz bir şekilde göğüslerini de öne çıkarmış, Rıza için bulundukları durum iyiden iyiye zorlaşmaya başlamıştı.

"Şey işte ya."

Harbiden Rıza ney sandın?! O koridora döndüğü için kendini yumruklamak istiyordu şuan.

"Ne sandımsa sandım kızım ıpıslaksın hasta olacaksın başıma sonra uğraş dur. Hadi git üstünü giy, saçını kurut bir şey yap."

Bir taraftan kızı azarlıyor bir taraftan da odaya sokmaya çalışıyordu.

Odanın kapısını açıp kızı fırlatırcasına içeri attıktan sonra aceleyle kapıyı kapatıp koşar adım uzaklaşmaya başladı.

"Ulan Rıza senin beynini sikeyim oğlum niye lak diye dalıyorsun oraya, aklına sıçayım senin Rıza, aklına!!"

Bir taraftan bahçeye çıkıyor bir taraftan da kendine sövüyordu.

Nazlı'nın da yaptığı işti hani. Ya onu başka biri görseydi? Bu düşünceyle olduğu yerde çakıldı. Elleri istemsiz yumruk olmuştu.

"Hayal gücünü sikeyim Rıza, düşünme Rıza düşünme!!" Kafasına vurup o düşünceyi zihninden uzaklaştırmaya çalıştı ve arabaya binip hızla evden uzaklaştı.

~~~~~~~~~~~

    Asya'dan

    Telefon acı acı çalmaya devam ederken ikimiz de hareket edemiyor bakışlarımızı birbirinden ayıramıyorduk. Uzun bakışmalar sonunda telefon nihayet susmuş odada bu sefer aldığımız derin nefesler yankılanır olmuştu.

     Gözlerimin içine derin derin bakarak nihayet odadaki sessizliği bozdu.

    "Pişmansın."

     Pişman olup olmadığımı sormayacak kadar belli oluyor muydu ki yüzümden?

    "Şey-" zevkten boğuklaşan sesime lanet edip boğazımı temizleyerek tekrar konuşmaya çalıştım.

     "Iım şey yani ııı bir şeyler hissetmiyoruz ya ondan yani ga- garip bir durum hani anlarsın ya ıı öyle yani."

    Allah seni kahretmesin be Asya bu ne şimdi ne dedin adama da ne anlasın cümle bile sayılamayacak garip açıklamandan...

KEMANCI (TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin