KEMANCI (TAMAMLANDI)

Bölüm-26

Herkese mer ha baa!!! Bu oy oranının düşüklüğü beni çok üzüyor gerçekten 😅 😔 Yani en başta tabii ki bu kadar bile oy yoktu ancak okunma sayısı da bu kadar az değildi 😅 En çok okunan bölüm 6 bin küsur ve oy oranı 100 küsur yani gel de üzülme 😂 😂 13 tane ders alıyorum uyku düzenim berbat halde bölüm yazma sorumluluğum da var😂 O yüzden beni çok fazla yormayacak bir bölüm olsun diye bu bölümlük Rıza ve Nazlı olacak ilişkilerini bir sonuca bağlamak lazım 😂 diğer bölüm Ali, Asya ve Efe'nin yer alacağı bir bölüm olacak söz veriyorum 🤞 😘 Size ne zaman dinlesem huzur bulduğum güzel mi güzel şarkılardan birini daha bırakıp bölüme geçiyorum bölüm sonunda görüşürüz 💙💙

*********************

    Rıza artık her akşam gelenek haline getirdiği meyhane ziyaretinin bugün de sonuna gelmişti. Kalbindeki kör olasıca acı içse de içmese de yerli yerinde duruyordu ancak evden çıkıp her şey yolundaymış gibi rol yapmak zorunda kalmayıp acısını özgürce yaşamak bir nebze olsun rahatlatıyordu.

    Arabaya binip abisiyle ortak bahçeyi kullandıkları evine doğru gitmeye başladı. Arabayı sürerken aklı yine Nazlıyla en son konuştuğu güne gitti. Aşkını itiraf ettikten sonra ne gibi bir cevap alacağını bilmiyordu ancak kızın gözünden tek bir damla düşüp fısıldayarak "Eve gitmek istiyorum." demesini beklemiyordu. İşte o andan itibaren bir daha kızın karşısına çıkmamıştı.

    Birçok şey olabilirdi ama onu istemeyen bir kıza zorluk çıkaracak kadar şerefsiz bir adam değildi.

    Ne kadar zamandır araba sürdüğünü bilmeden büyük demir kapıların önünde durdu. Kapılar ağır ağır açılırken arabayı park edip dalgın ve biraz da sarsak adımlarla evine doğru giden taş yolda ilerlemeye başladı.

        "Rıza."

     Adımları aniden dondu kaldı. Sesini hayal edecek kadar çok mu içmişti bu akşam sahi? Ardından kendi hayal gücü olmasından korkarak sesin geldiği yöne çevirdi usulca bakışlarını. Karanlıkta saklanan utançtan iyice büzülmüş küçük bir silüet gördü. Olduğu yerde dona kalmıştı hayal değildi o.. O günler sonra karşısına kendi isteğiyle çıkmıştı. İçini tarif edemediği büyük bir mutluluk sardı. Ancak sonrasında kafasını iki yana sallayarak eskisinden daha çatık olan kaşlarla kızın kendisine yaklaşmasını izledi.

    Kız iyice büzüşüp boğazını temizledi. Nasıl konuya gireceğini bilemiyor gibiydi. Bir kaç kere ağzını açıp kapadı ve utançla kızarıp kısık sesle konuştu.

    "Neredeydin?"

    Belli belirsiz sesle Rıza önce yanlış duyduğunu düşündü. Gecenin bu saatine kadar karanlık bir köşede durup ona nerede olduğunu sormak için beklemiş olamazdı.

    Cevap vermeden evine doğru yürüyüp giderken kızın sesi tekrar duyuldu.

    "Merak ettiğim için sormadım umurumda da değil zaten."

    Kendine hakim olamayıp ellerini yumruk yaptı ve arkasını dönüp hiç de kısık olmayan bir sesle konuşmaya başladı.

    "Aman ne harika! Diyeceğini dedin artık beni rahat bırakıp  defolabilirsin!"

    Ardından sinirli adımlarını eve yöneltip bir hışımla eve girdi kapıyı çarpmak istedi ancak elini kapıya dayayan Nazlı'yla bu eylemi gerçekleşemedi.

    Şimdi evin girişinde ikisinin de sinirli solukları yankılanıyordu.

    "Gitmek için neyi bekliyorsun sen? Başka bir hakaret duymayı filan mı?"