KEMANCI (TAMAMLANDI)

Bölüm-30

(Bir önceki bölümün şarkısını değiştirdim o yüzden bildirim gelebilir önceki bölümle alakalıı)

Herkese merhabaa!! Bu bir geçiş bölümlerinden biri Ali yok belki amaa başkaları varr 😂 Dayanamadım attım sınavdan öncee 😂 Üniversitelerin açılacağı haberinden sonra çok daha yoğun bir program beni bekliyor üzülerek söylüyorum biraz arası açılabilir bölümlerin çünkü gerçekten tüm samimiyetimle söylüyorum ders yüküm çok ağır. Ama yinede ilham perilerim geldiği gibi yazmak için buraya koşacağım hiç şüpheniz olmasın 🧚🏻‍♀️ Seviyorum sizi bölüm sonunda görüşürüz ❤️🌟
***********
    Gördüklerimi kafamdan silmek istercesine kafamı iki yana salladım hıçkırıklarımın arasında.

    Büyük bir sabırsızlıkla azalan rakamları izlerken canımdan can kopuyormuş gibi hissediyordum.

Boşuna giriştiğim nefes alma çabam her hıçkırıkla biraz daha sekteye uğruyordu.

Uyandığında utanmaz bir şekilde yanıma geleceğini ve beni bulamayınca da hakkıymış gibi delirip her yerde beni arayacağını biliyordum.

Arabaya giden adımlarımı önceden söylediği sözler zihnime dolunca durdurdum.

"Hem GPS sistemi mevcut o yüzden ne zaman nerede olduğunu da biliyor olacağım."

Belki bir ihtimal şirketin arka kapısının olduğu bölüme kamera yerleştirilmemiştir ve eğer peşimdelerse korumalara yakalanmam umuduyla oraya çevirdim dermanı olmayan adımlarımı.

Geri kalan hayatımın artık tek bir saniyesinde bile onu görmek istemiyordum. Bulduğum ilk taksiye kendimi resmen atarken uzak sayılabilecek bir metro istasyonuna gitmesini istedim. Beni artık hiçbir koşulda bulmasını istemiyordum. O yüzden ne kadar desteğine ihtiyaç duysam da Açelyanın yanına gidemezdim. Bakacağı ilk yer orası olurdu çünkü.

Halbuki bu sabah ne kadar da farklıydı her şey. Beni sevdiğini düşündürtmüş benimle ilgilenmişti. Gerçi bana hiçbir zaman sevdiğini söylememişti ki ! Durmaya niyeti olmayan gözyaşlarıma yenileri eklenince kafamı koltuğa yasladım.

Doktorun odasında hamile olduğumu söyleyip tebriklerini ilettiği ana gitti aklım istemsizce. Ona bunu söyleyen ilk kişi olmak istediğimi söylemiştim biliyordum çünkü anında doktoru arayıp ne olduğunu soracaktı. Hatta sırf ilk öğrenmek onun hakkı diye düşündüğümden doğduğumdan beri beni bir kez olsun yalnız bırakmayan hayatımın her anında beni koruyup destek olan insana yalan söylemiştim. Hatta gerizekalı gibi tahlil sonuçlarından bir şey anlamayacağını düşündüğüm için eve giderken bir eczaneye uğramış hamilelik testi almıştım. Bin bir emekle mutlulukla hazırladığım masayla o kadar gurur duyuyordum ki akşam yaşanacakları düşününce heyecandan elim ayağım titriyordu. Harika bir sürpriz olacaktı yüz ifadesini çok merak ediyordum. Saatler sonra bana yapılan büyük sürprizden habersiz olarak!

Görüntüler beynimde dönüp durdukça nefesim kesiliyordu. Biraz olsun rahatlamak amacıyla pencereyi araladığımda taksici bana bakıp tedirginlikle konuştu.

"İyi misin abla? Bak hastanenin yakınından geçiyoruz bir uğrayalım mı rengin filan bembeyaz olmuş?"

Kafamı olumsuz anlamda sallayıp gülümsemeye çalıştım.

"Kötü bir haber aldım. Hastanelik bir durum yok teşekkürler."

İkna olmuş gibi durmuyordu ama kafasını tamam anlamında sallayıp peçete uzattı. Gözyaşlarımın kesilmeyeceğini bilsem de yine de alıp yenilerine yer açmak için beceriksizce yüzümdeki ıslaklığı kuruladım.