KEMANCI (TAMAMLANDI)

Bölüm-37

    Herkese meer haa baa!! Size yeni bir kapak ve yeni haberlerle geldim!! Ara çok çok uzadığı için bende birtanecim gecmistengelensen00 kapağı yapana kadar idareten de olsa bir şeyler yapmaya çalıştım. Ne kadar başarılı bir kapak oldu bilemem ama sizi de daha fazla bekletmek istemedim açıkçası😅

    İkinci mesele de yayımlanan yeni kitaplarımm 🤪🤪 Bunlardan biri birçok okurun ısrarı üzerine yazılan Zehra ve Ömer'in kısa hikayesi diğeri de sıcacık bir mahalle hikayesi🤗 bu kitaba final yapmadan Zehra ve Ömer'e 3 bölümden fazla yazmayı düşünmüyorum, Külhanbeyi için kesin bir şey söyleyemem ancak önceliğim bu kitaba final yapmak olacak, söz veriyorum 😘🤞🏻 Hem bu kitapta da yavaş yavaş finale geliyoruz artık 🥺🥺 Umarım onları da büyük bir keyifle okur, destek olursunuz sizi seviyorum 🖤

Bu arada söylemeyi unuttummm multimedyadaki biricik Asya'mız 😍 (finale yakın kitabın ana karakterlerinden birini belirlemek de tam benim işim zaten 😂🤪 )Tabi beğenmediyseniz istediğinizi de hayal edebilirsiniiz 🤩 Bölüm sonunda görüşürüz 🖤
************

    4 ay sonra

    Artık karnım, istediğim gibi yatmama olanak vermeyecek kadar büyümüş, bebeğimizin dünyaya gelmesi için uzatmaları oynuyorduk.

Aldığım hiçbir kıyafet artık bana olmadığından moralimi bozmak yerine devasa boyutlarda olan kocamın kıyafetlerine geçiş yapmıştım çoktan. Ama bu durum Ali için tahmin edemeyeceğim sonuçlar doğurmuştu. Ben en azından bir iki laf eder, söylenir diye beklerken neredeyse üzerimde kendi kıyafetlerini gördüğü her seferinde üzerime atlayacak kadar tahrik oluyor, asla kendi kıyafetlerimi giymemi istemiyordu.

Gerçi artık yasaklı döneme girmiştik ve dindirilmemiş arzuyla dolu olan bakışları bu durumda onu da beni de fena zorluyordu.

    Şimdi de dolabımın önünde durmuş akşam yapılacak olan kız isteme merasimi için giyecek bir şey bulamadığımdan son çare Ali'nin kıyafetlerinden birini giyip giyemeyeceğimi düşünüyordum.

    Bu halimle faydadan çok zararım dokunacağı için biraz geç gidecektim. Tabii üstüme, beni şişko bir patates gibi göstermeyen bir şey bulduğumda...

    "Güzelim hazırlanmayı düşünüyor musun artık?" Beklemek konusunda sıfır sabra sahip kocama sinirden dolan gözlerimle baktım.

    "Pek tabii düşünüyorum! Ama ayı gibi olduğumdan maalesef bir nebze olsun beni insan gibi gösterecek elbise bulamadığım için sizi bekletiyorum Ali Bey lütfen kusuruma bakmayın!"

    "Güzelim daha kaç defa söyleyeceğim! Ayıyla uzaktan yakından alakan yok. Sen benim görüp görebileceğim en güzel kadınsın. Yüz kilo bile olsan asla fikrim değişmeyecek. Hem Zehra ne dedi? Sen çok zayıf olduğun için 16 kiloya yakın alman gerekiyormuş zaten."

Ardından yanıma gelip kollarını belime dolayarak boy aynasına ilerletti.

Aynadan kesişen bakışlarımızla yavaşça karnımı okşadı.

"Aldığın her kilo, vücudunda oluşan her bir çatlak o kadar kutsal, o kadar güzel ki tarif bile edemiyorum. Üzme artık kendini de beni de. Hem bak küçük afacanın aramıza katılmasına o kadar az kaldı ki. Değer mi iki üç kilo için?"

Söz konusu iki üç kilo değildi ki! Konu 16 kilodan da fazlasıydı! Artık ayaklarımı bile göremiyor, taşıdığım ağırlıkla belim her gece beni uyutmayacak derecede sızlıyordu. Eh ben uyuyamadığımda da mecburen Ali de uyumuyordu. Ayrıca yaşamım boyunca hiç bu kadar kilolu olmadığımdan da Ali'ye her baktığımda yanına yakışmadığımı düşünüp ister istemez moralimi daha da bozuyordu bu halim. Ne olurdu dergi kapaklarındaki gibi fit vücudu olan hamileler gibi bir hamilelik geçirseydim! Ama içimdeki afacan neredeyse gözümün gördüğü, aklımdan geçirdiğim her şeyi istiyor, asla doymak bilmediğinden topaç gibi dolanıyordum etrafta!