KEMANCI (TAMAMLANDI)

Bölüm-34

Herkese mer ha baa!! Kiminiz çok beklediii kiminiz hayııır çok erkeeen diyor ama artık yazık bu yavrucaklara 😂😂 Yılbaşında yılbaşı bölümü yayımlayamamıştım çünkü Asya hamile değildi ve kitabın kafamdaki planına uymuyordu o yüzden biraz üzgündüm 😂 😂 Ama şimdiii yazmama hiçbir engeel yook 🤪🤪 Bölüm sonunda görüşürüz canlarım sizi seviyorum 💙 🥳🎄🎅🏼

*************
Asya'dan

Ali evden çıkarken bende bulduğum ilk koltuğa bıraktım bedenimi. Gözümden durmak bilmeden akan yaşları silsem de yenileri hız kesmeden geliyordu.

Yanıma oturduğunu belli belirsiz farkettiğim Semi sesini çıkarmıyor, benim sakinleşmemi bekliyordu. Buna çok ihtiyacım olduğunu biliyordu çünkü o olayların yaşandığı günden beri tek bir damla yaş düşmesine izin vermemiştim. Ne kadar geçtiğini anlamadığım bir zaman sonra nihayet yaşlar dinince titrek bir nefes alıp ona döndüm.

"Ne kadarını duydun?"

Gözlerini gözlerimden kaçırıp karşısındaki duvara baktı ve utangaç bir şekilde omuz silkti.

"Gerektiği kadarını duydum desem."

  "Bir şey söylemeyecek misin?"

Tekrar omuz silkip üzgün sesiyle konuştu.

  "Ne gibi?"

Omuz silkme sırası bendeydi.

  "Bilmem. Ne kadar salak olduğumu söylemeyecek misin mesela?"

  "Çoğu zaman bundan bende şüphe duyuyorum ama bu o günlerden değil. Anlıyorum seni."

"Gerçekten mi? Ben bile anlamıyorum ki kendimi Semi sen nasıl anlıyorsun?"

"Doğduğundan beri yanındayım ben senin. Ben anlamayacağım da kim anlayacak! Korktuğun için öyle söylediğini biliyorum tıpkı o adamı sonuna kadar sevip tek bir kelimesinden bile şüphe etmediğini bildiğim gibi."

"Ben korkmuyorum ki." dedim ciddi olmasını istediğim bir sesle. Söylediği diğer şeylere cevap vermek istemedim.

Bana 'Ciddi misin?' bakışı atınca önümde duran duvara baktım hemen.

"Korkabilirsin Asya. Hepimiz korkuyoruz bir şeylerden ve emin ol yaşadıklarından sonra bunların tekrarlanmasından, sevdiğin adamı günün birinde kaybedeceğinden korkman kadar doğalı yok. Sen zaten hayatımda gördüğüm en güçlü kadınlardan birisin kendine bu kadar yüklenme." ardından derin bir nefes alıp kafamı salladım.

O günden sonra aşermelerimle Ali ilgileniyordu artık. Semi'yi kesin bir dille uyarmıştı ve saat kaç olursa olsun onu aramamı ve canımın ne istediğini ona söylememi neredeyse emretmişti. Sinir olmuş gibi davransam da neredeyse her gün yalandan canım bir şey istiyor diye gecenin köründe arıyordum ve hiç konuşmasak da ben getirdiği şeyleri yemeden gitmiyordu ve o arada kimse bizi rahatsız etmeden sessizce oturup birbirimizi izleyip hasret gideriyorduk.

   Bir akşam yatağımda uzanırken bu akşam ne istesem diye düşünürken çalan telefonumla yerimden sıçradım. Ali arıyordu istemsizce heyecandan titreyen elimle uzanıp derin bir nefes aldım ve açtım.

  "Ali?"

Sıkıntıyla bir nefes verince yerimden doğrulup oturdum.

   "Bir sorun mu var? Ne oldu?"

   "Asya benim gitmem lazım."

   Gözlerim dolarken sakin olmak için yutkundum.

   "Nasıl yani?"