CH 41

16.4K 1.8K 31
                                    

Zawgyi

အစကတာ့ အန္ရီဇဲ... ဆုက်န္းရဲ႕ဝမ္းနည္းေနတဲ့မ်က္လုံးေတြကို ေသခ်ာမျမင္မိဘူး။

ဆုက်န္း ထိုင္ခုံကေနထလာၿပီး ေခါင္းမေမာ့ၾကည့္ဘဲေလွ်ာက္လာရင္း အန္ရီဇဲကိုမေတာ္တဆဝင္တိုက္မိသြားတယ္။

"ေတာင္း..ပန္ပါတယ္..."

အန္ရီဇဲ... ဆုက်န္းနဲ႔မ်က္လုံးခ်င္းဆုံသြားတယ္.....၊ ၾကည္လင္ၿပီး နက္ေမွာက္ေနတဲ့ သူရဲ႕မ်က္ဝန္းမွာ.... မ်က္ရည္စေတြနဲ႔ဆို႔ေနတာမို႔ မ်က္လုံးတဝိုက္နား အနီေရာင္မွိန္မွိန္ေလးသန္းေနတယ္။ ဝမ္းနည္းမႈအျပည့္ျဖစ္ေနတဲ့ သူရဲ႕မ်က္လုံးကိုၾကည့္ရင္း..... အန္ရီဇဲမခြာႏိုင္ျဖစ္သြားတယ္....

ဆုက်န္းကို ဘာမွျပန္ေျပာဘဲ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္တယ္။ ဆုက်န္းလဲ ေခါင္းေလးငုံ႔ၿပီး အန္ရီဇဲကိုေရွာင္ထြက္သြားလိုက္တယ္။

>>>>>

ည ပိုနက္လာေပမယ့္ ဆုက်န္း ကလပ္ထဲျပန္မဝင္၊ အျပင္မွာရပ္ေနဆဲ။

အဲ့အခ်ိန္... ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ေရာက္လာၿပီး ဆုက်န္းကိုလိုက္ေႏွာက္ယွက္ၾကတယ္။ အန္ရီဇဲ အျပင္ထြက္လာေတာ့ ျမင္သြားၿပီး ဝင္လာတားေပးလိုက္တယ္။

ႏွစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ ခ်က်ေပမယ့္... အန္ရီဇဲကိုမခုခံႏိုင္ေတာ့ ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ျပန္လွည့္ေျပးေတာ့တယ္။ ဆုက်န္း အနားနားေရာက္လာေတာ့ သူ ၾကည့္လိုက္တယ္.... သူ႔ညီမနဲ႔မတိမ္မယိမ္ေလာက္ပဲရွိေနမယ္လို႔ ခန႔္မွန္းလိုက္မိတယ္။

ဆုက်န္း စိတ္ပူေနတဲ့ေလသံေလနဲ႔ ခပ္တိုးတိုးေလးေမးလိုက္တယ္..

"ရွင္... ခိုက္မိတာေတြ ရွိသြားလား? ေဆး႐ုံသြားမလား...."

သူ ေခါင္းခါျပလိုက္တယ္။ သူ လွည့္ျပန္မယ္လုပ္ေတာ့ ဆုက်န္းက

"ဟို... ေက်း..ေက်းဇူး..တင္ပါတယ္"

အသံတိုးတိုးေလးနဲ႔ တုန္တုန္ရီရီေျဖေနတဲ့ မိန္းခေလး၊ သူ႔ကိုခါးေလးကိုင္းၿပီး ေတာင္းပန္ေနရွာတယ္။

အန္ရီဇဲ ဘာရယ္မသိ စိတ္ဝင္စားမိသြားတယ္။

"မင္းၾကည့္ရတာ ဒီလိုေနရာမ်ိဳးနဲ႔ရင္းႏွီးတဲ့ပုံမေပၚဘူး၊ ဘာလို႔ဒီကိုလာတာလဲ"

ကြၽန္ေတာ္သည္ သူ့ရဲ႕မိန္းမ ကျွန်တော်သည် သူရဲ့မိန်းမOù les histoires vivent. Découvrez maintenant