CH 59

16.6K 1.8K 102
                                    

Zawgyi

ဆုက်န္းတစ္ေယာက္ ခရီးသြားရမယ္ဆိုၿပီးေပ်ာ္ေနတာ..။ အားရင္းအားသလိုေက်ာင္းမွာဖုန္းနဲ႔ tripသြားဖို႔planဆြဲေနတယ္။

အိမ္မွာလဲ တႀကိဳးတစားနဲ႔ အင္တာနက္ကေန ရွာေဖြေနတယ္။ အန္ရီဇဲ ဆုက်န္းတက္ႂကြေနတာျမင္ေတာ့..

"မင္း ဘာမွပူစရာမလိုပါဘူး။ ငါစီစဥ္ပါမယ္.. အခ်ိန္တန္ရင္ငါေခၚရာေနာက္လိုက္ခဲ့လိုက္ပါ"

ဆုက်န္းကေတာ့မရ သူ႔ဟာနဲ႔သူလုပ္ေနတယ္။ တည္စရာ၊ လည္စရာ၊ ဝယ္ဝရာအကုန္ အင္တာနက္ကေနရွာေဖြၿပီး planဆြဲထားလိုက္တယ္။

ဒီလိုနဲ႔ေက်ာင္းခြင့္ရက္ရေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟြာေတာင္ကို ခရီးထြက္လာၾကတယ္။ ေတာင္ေျခေရာက္ေတာ့ ေန႔လယ္ေစာင္းေနၿပီမို႔ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုမွာစားေသာက္ၿပီး supermarket မွာ ဝယ္စရာရွိတာလိုက္ဝယ္၊ ေတာင္ေပၚတက္ဖို႔ျပင္လိုက္ၾကတယ္။

ဆုက်န္း သူစာရင္းျပဳစုထားတဲ့planကိုၾကည့္ရင္း

"မိုးကာအက်ႌ၊ လက္အိတ္၊ မုန႔္၊ ေရသန႔္"

ဆုက်န္း ျခင္းထဲ မုန႔္ေတြအက်အနစီရီၿပီး ထည့္ေနတာျမင္ေတာ့ အန္ရီဇဲလဲ

"မင္းဘာလို႔မလိုတာေတြသယ္ေနတာလဲ? အဲ့ဒါေတြေတာင္ေပၚမွာလဲရပါတယ္"

"ေတာင္တက္ရင္ေမာတယ္ေလ.. အားျပန္ျဖည့္ဖို႔လိုတယ္၊ အဲ့ေၾကာင့္မုန႔္ကအေရးႀကီးဆုံးပဲ"

အန္ရီဇဲ "....."

Supermarket ကအန္တီတစ္ေယာက္က

"ေတာင္တက္တာပင္ပန္းတယ္ ေရကအေရးႀကီးဆုံးပဲ၊ ေရမ်ားမ်ားဝယ္သြားပါ"

ဆုက်န္း ေရသန႔္ဗူးႀကီးကိုၾကည့္ၿပီး

"ေရဗူးႀကီးက မႀကီးလြန္းဘူးလား"

အန္တီက အန္ရီဇဲကိုၾကည့္ၿပီး

"ပူစရာမလိုပါဘူး။ ညီးရည္းစားက အားေကာင္းေမာင္းသန္ႀကီးပါ၊ ဒီေလာက္ကေတာ့အေပ်ာ့ပဲေလ"

ဆုက်န္း အန္ရီဇဲကိုၾကည့္ၿပီး အႀကံရသြားတယ္၊ ေသခ်ာတယ္ သူမ်ားကိုႏွိပ္စက္မယ့္အႀကံ။ မ်က္ႏွာစပ္ၿဖီးၿဖီးနဲ႔

"ဟုတ္သားပဲေနာ္"

အန္ရီဇဲ ဘာမွျပန္မေျပာပါ။

ကြၽန္ေတာ္သည္ သူ့ရဲ႕မိန္းမ ကျွန်တော်သည် သူရဲ့မိန်းမDove le storie prendono vita. Scoprilo ora