CH 45

15.6K 1.8K 8
                                    

Zawgyi

ေနာက္ေတာ့ တေျဖးေျဖးနဲ႔ဆုက်န္းကတတ္လာပါၿပီ။ အန္ရီဇဲစိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔အသင္ေကာင္းမႈေၾကာင့္ပါ။

တေခါက္ေလာက္ အစမ္းတြဲကၾကည့္ရင္း ဆုက်န္းေမးလိုက္တယ္။

"ငါဘယ္လိုလဲ"

"မဆိုးပါဘူး"

ဆုက်န္း သူ႔ကိုယ္သူယုံၾကည္မႈအျပည့္နဲ႔

"ၾကည့္ရတာ ငါမွာအကပါရမီပါသားပဲ"

အန္ရီဇဲ "......."

>>>>>

ညမအိပ္ခင္ ဆုက်န္းအေတြးတစ္ခုဝင္လာတယ္။

"ဒါနဲ႔မင္းအတြက္ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ ငါမစီစဥ္ရေသးဘူး"

"မင္းကဘာေပးမယ္စဥ္းစားထားလဲ"

"အင္း......ေပးတာေတာ့ေပးမယ္ ဒါေပမယ့္ ငါဘာေပးရမလဲမသိေသးဘူး"

အန္ရီဇဲ တစ္ခ်က္ၿပဳံးျပလိုက္တယ္။

"မင္းႀကိဳက္တာေပးပါ၊ ရပါတယ္"

ဆုက်န္း ခဏေခါင္းကုတ္ၿပီးစဥ္းစားေနလိုက္တယ္။

"မင္းဘာလိုခ်င္လဲ? မင္းအေမနဲ႔အေဖကဘာေပးတတ္လဲ"

အန္ရီဇဲ အရင္ေမြးေန႔ပြဲကိုျပန္စဥ္းစားလိုက္တယ္။

"အရင္ကေတာ့ အေမနဲ႔အေဖက အိမ္နဲ႔ၿခံတစ္ခု လက္ေဆာင္ေပးတယ္"

ဆုက်န္း "......."

ဆုက်န္းဆြံအသြားလို႔ အန္ရီဇဲလဲ

"က်န္းက်န္း"

"ငါ.. စဥ္းစားေနတာ.... ဘယ္ေတာ့မွငါေမြးေန႔ကေရာက္မွာလဲလို႔"

"ေနာက္လာမယ့္လပိုင္းေလာက္ပါပဲ၊ ဘာလို႔လဲ"

"ငါ့ေမြးေန႔က်ရင္ေရာ... မင္းငါ့ကိုလက္ေဆာင္ေပးမွာလား"

အန္ရီဇဲ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္တယ္..

"မင္း ဘာလိုခ်င္လို႔လဲ"

"အင္း... ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့မေျပာတတ္ေသးဘူး။ ဒီလိုလုပ္! မင္းေမြးေန႔အတြက္လက္ေဆာင္ငါေပးသလို ငါေမြးေန႔က်ရင္လဲမင္းလက္ေဆာင္ ျပန္ေပးရမယ္ေနာ္။ မင္းနဲ႔ငါရဲ႕စာခ်ဳပ္မွာ 'လက္ေဆာင္'ဆိုၿပီး ေနာက္တစ္ေၾကာင္းထပ္ထည့္ရေအာင္။ မင္းအတြက္ငါေပးသလို ငါ့အတြက္မင္းျပန္ေပး... ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္အျပန္အလွန္ေပါ့၊ ေကာင္းတယ္မလား"

ကြၽန္ေတာ္သည္ သူ့ရဲ႕မိန္းမ ကျွန်တော်သည် သူရဲ့မိန်းမWhere stories live. Discover now