Extra 01

21.5K 1.9K 61
                                    

Zawgyi

ဆုက်န္း ကေလးကုတင္ပုခက္ေလးေဘးနားမွာ လဲေလ်ာင္းေနပါတယ္။
သူ႔စိတ္သူ မနဲထိန္းေနရပါတယ္... လက္ကလဲအၿငိမ္မေနႏိုင္၊ ကေလးပါးကို ခဏခဏတို႔တို႔ေနပါတယ္။

အေမအန္က အဲ့လိုမလုပ္ရဘူးလို႔ေျပာထားေပမယ့္... ကေလးပါးေလးက ေပါက္စီေလးလိုျဖဴျဖဴေဖာင္းေဖာင္းနဲ႔ အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းေနေတာ့.. သူလဲဘယ္ေနႏိုင္ပါ့မလဲ။

'အာ.. ႏုၿပီး~အိေနတာပဲ~~' ပါးေလးကိုတို႔ရင္း ဆုက်န္းတစ္ေယာက္ ၿပဳံးဖီးဖီးနဲ႔ၾကည္ႏူးေနပါတယ္။

ခဏခဏတို႔တာမ်ားေတာ့ ကေလးကထငိုပါေလေရာ။

ဆုက်န္း သူ႔လက္ကိုခ်က္ခ်င္း႐ုတ္လိုက္တယ္။ အခန္းအျပင္ဖက္က ေျခသံတဒုံးဒုံးနဲ႔လူတစ္ေယာက္ အျမန္ေလွ်ာက္လာေနတယ္။

အန္ရီဇဲအခန္းထဲဝင္လာေတာ့ ဆုက်န္းလဲ

"ရီဇဲေရ လာပါဦး! ကေလးငိုေနတယ္ ဒီကိုလာဦး"

အန္ရီဇဲကေလးကိုညင္ညင္သာသာေလးခ်ီလိုက္ၿပီး

"ႏို႔ဆာလို႔ထင္တယ္"

"ဟုတ္မယ္ ငါ.. ခုခ်က္ခ်င္းသြားေဖာ္လိုက္မယ္"

ကေလးက ၅လရွိပါၿပီ၊ ကေလးေတြမ်ား ထြားတာလဲျမန္လိုက္တာေနာ္...

သူ ကေလးကိုစခ်ီရတုန္းကဆို.. ဆုက်န္းစိတ္ထဲမွာ... တိမ္ေတြၾကားမွာ ဝဲပ်ံေနသလိုခံစားလိုက္ရၿပီး၊ ကေလးနဲ႔ထိေတြ႕မိတိုင္း... သူ႔အတြက္ ကမာၻသစ္တခုထဲေရာက္သြားသလို.. မခံစားဖူးတဲ့အရာတခု သူ.. ခံစားဖူးၿပီ 'ေအာ္... ဒါကိုေမတၱာလို႔ေခၚတာလား?..'

ကေလးေရာက္လာတာ အန္မိသားစုတခုလုံးအတြက္ ရတနာေလးတခုလိုပဲ။ ကေလးနာမည္ေပးဖို႔ေတာင္ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ျဖစ္ကုန္တယ္ေလ။ အန္သခင္ႀကီးဆိုရင္ တကၠသိုလ္က ပေရာဖက္ဆာေတြနဲ႔ေတြ႕ၿပီး သြားတိုင္ပင္တယ္၊ အန္သခင္မႀကီးကလဲ တ႐ုတ္႐ိုးရာေဗဒင္နကၡေတြၾကည့္ၿပီး နာမည္ရွာေနတယ္။

ဆုက်န္းက

"နာမည္မွည့္တာေလးပဲကို ဘာလို႔အဲ့ေလာက္ေတာင္လုပ္ေနရတာလဲ"

အန္ရီဇဲၿပဳံးျပလိုက္ၿပီး

"မင္းေရာ ကေလးနာမည္စဥ္းစားထားၿပီးၿပီလား က်န္းက်န္း"

ကြၽန္ေတာ္သည္ သူ့ရဲ႕မိန္းမ ကျွန်တော်သည် သူရဲ့မိန်းမWhere stories live. Discover now