CH 1

77.5K 3K 156
                                    

Zawgyi

ဆုက်န္း..သူ ကားအက္ဆီးဒင့္ျဖစ္ၿပီး အေရးေပၚအခန္းေရာက္လာတာကို မွတ္မိတယ္။

ဒဏ္ရာကျပင္းေတာ့ သူ့ကိုယ္သူ ေသၿပီေအာက္ေမ့ေနတာ။

'ငါ ေသျပီလား' သူ အားခဲၿပီး မ်က္လံုးဖြင့္လိုက္တယ္။ မ်က္ႏွာက်က္ျဖဳျဖဴကိုစျမင္ရေတာ့ '....ျဖူျဖူျကီးနဲ့....ငါနတ္ျပည္ေရာက္သြားတာလား'

သူ ေဘးတစ္ခ်က္ေစာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔လက္ပလိုင္းခ်ိတ္ထားတယ္။ 'ေအာ္....ေဆးရံုးေရာက္ေနတာကိုး'... ေဘးဘယ္ညာျပန္ၾကည့္ေတာ့လဲ ေဆးရံုနဲ႔လဲမတူဘူး...အိပ္ခန္းလိုလုိ ဘာလိုလို....

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူေပ်ာ္တယ္။ ေသမင္းတံခါးကေနလႊတ္လာေတာ့ ေပ်ာ္တယ္။ အဲ... ေပ်ာ္တာအေရးမႀကီးဘူး....သူ...ဒုကၡိတျဖစ္ရင္လဲ ဒုကၡ။

ဆုက်န္း အားယူၿပီးထထိုင္...ေစာင္ဖယ္ၾကည့္တယ္။ 'အင္း....ေတာ္ေသးတယ္ ေျခေတြလက္ေတြမျပတ္ေသးလို႔'..။ ေျခေထာက္နဲ႔လက္လႈပ္ၾကည့္တယ္။ နာတယ္...ေသခ်ာၿပီ သူအေၾကာမေသဘူး။ ကံေကာင္းတယ္ ဒုကၡိတမျဖစ္လို႔။

သူ႔လက္သူျပန္ၾကည့္ေတာ့ ေသးေသးသြယ္သြယ္ေလး....'ငါ အိပ္ရာထဲလဲတာၾကာလို႔ထင္တယ္ ေတာ္ေတာ္ပိန္လာတယ္ဟ' သူေျခေထာက္လဲပိန္ေသးေသးနဲ႔ ေျခသလံုးေမႊးေတြမ႐ွိေတာ့ဘူး....'ငါ့အေမႊးေတြ ရိပ္လိုက္တာလား'

သူ စိတ္ေအးလက္ေအးနဲ႔ျပန္လဲေနလိုက္တယ္။ 'ဘာျဖစ္ျဖစ္ အကုန္ေကာင္းရင္ၿပီးေရာ....ငါေတာ္ေသးတယ္....ဒုကၡိတမျဖစ္တာ ျဖစ္ရင္မိန္းမ မရေတာ့ဘူး....ငါကံေကာင္းလို႔ေပါ့။ ဒီကမၻာမွာ ငါကံအေကာင္းဆံုးထင္တယ္'

"ဝါးဟားဟားဟားးး"

ဆုက်န္း ထရယ္လိုက္တယ္။ 'ဟန္!!!? ငါ့အသံကဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ....' သူလည္ပင္းကိုစမ္းျကည့္လိုက္ေတာ့ ဆံပင္ေတြကိုင္မိလို႔ သူ ေၾကာင္သြားတယ္။ 'ဟန္!!? ငါ့ဆံပင္အဲေလာက္ေတာင္႐ွည္လား....ငါသတိေမ့ေနတာၾကာလို႔ ဆံပင္႐ွည္သြားတာလားဟ' ဆုက်န္းလန္႔သြားတယ္....သူ ၂ႏွစ္၃ႏွစ္ေလာက္ coma ဝင္တာလားဘာလား....

သူ႔ရင္ဘတ္လဲ ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးျဖစ္ေနလို႔ကိုင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့......!!!!?????

ကြၽန္ေတာ္သည္ သူ့ရဲ႕မိန္းမ ကျွန်တော်သည် သူရဲ့မိန်းမحيث تعيش القصص. اكتشف الآن