CH 83

18.1K 1.9K 42
                                    

Zawgyi

ဆုက်န္းက တလတခါမွလာပါလို႔ေျပာလဲ အန္ရီဇဲနားမထာင္ပါ။ အၿမဲၿမဲလိုလို ႐ုံးပိတ္တိုင္း သူ႔ဆီလာေနပါတယ္။ ဆုက်န္းစိုးရိမ္ေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းေတာ့လဲ မပူေတာ့ပါဘူး၊ အန္ရီဇဲက အစစအရာရာဂ႐ုတစိုက္လုပ္တတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ပဲေလ။

လာတိုင္းလဲဒီလိုပဲ... တူတူေလွ်ာက္လည္လိုက္၊ စားလိုက္၊ အိပ္လိုက္နဲ႔သံသရာလည္ေနတယ္။ ၾကားရက္ေတြဆိုရင္လဲ ဖုန္းေတြေျပာၾကနဲ႔... ဘာမွရယ္လို႔ကိုမဆန္းေတာ့ဘူး။

ဘာလိုလိုနဲ႔ ဆုက်န္း ဒီ႐ြာေရာက္တာ လေတာ္ေတာ္ၾကာလာပါၿပီ။

ဒါေပမယ့္... ခုတေလာ ဆုက်န္းသိပ္ၿပီးေနလို႔ထိုင္လို႔မေကာင္းဘူး။ ဘာေၾကာင့္ မႈိင္တိုင္တိုင္ျဖစ္ေနလဲ သူ႔ကိုယ္သူလဲမသိ။ ဒါေၾကာင့္ အန္ရီဇဲနဲ႔ဖုန္းေျပာတဲ့အခါ သူ႔အဲ့အေၾကာင့္ညည္းညဴျပလိုက္တယ္။

"က်န္းက်န္း ဘာျဖစ္လို႔လဲ"

"မသိပါဘူး... ခုတေလာ ေနထိုင္မေကာင္းဘူး၊ ဖ်ားခ်င္သလိုလိုနဲ႔"

"ကိုယ္ မနက္ျဖန္လာခဲ့မယ္"

"ဟန္?! မနက္ျဖန္? မနက္ျဖန္က အဂၤါေန႔ပဲရွိေသးတယ္ေလ"

"မင္းတခုခုျဖစ္မွာစိတ္ပူတယ္"

"မျဖစ္ပါဘူး။ ဒီအတိုင္းေဆးဝယ္ေသာက္လိုက္ရင္း သက္သာလာမွာပါ။ ၿပီးေတာ့ မနက္ျဖန္မိုး႐ြာမယ္ၾကားတယ္.. မလာပါနဲ႔"

"ရတယ္။ ကိုယ္လာခဲ့မယ္"

ဆုက်န္းမိုး႐ြာတိုင္း အန္ရီဇဲကိုအရမ္းစိတ္ပူမိတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုေျပာေျပာတားမရတဲ့အဆုံး ခြင့္ျပဳလိုက္ပါေတာ့တယ္။ လာမယ္ဆိုေတာ့လဲ စိတ္ထဲမွာ.. ေပ်ာ္မိတယ္။

ဒါေပမယ့္ ေနာက္ေန႔မွာ မထင္မွတ္ဘဲ အန္ရီယိုဖုန္းဆက္လာတယ္။

"ေယာက္မေရ အျမန္ျပန္လာေတာ့!"

အလန႔္တၾကားဖုန္းဆက္လာေတာ့.. ဆုက်န္း ဒိန္းခနဲႏွလုံးခုန္ရင္တုန္သြားတယ္။

ခ်က္ခ်င္း Busကားနဲ႔ဆင္းလာတယ္။ တလမ္းလုံးစိတ္ေတြမထိန္းႏိုင္ 'အန္ရီဇဲတခုခုျဖစ္တာလား' မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး၊ အန္ရီယိုဘာမွမေျပာပုံေထာက္ရင္ အက္ဆီးဒင့္ေတာ့မဟုတ္ေလာက္ဘူး 'ကုမၸဏီေဒဝါလီခံလိုက္ရလို႔လား' ဒါကပိုေတာင္မျဖစ္ႏိုင္ဘူး 'ဒါမွမဟုတ္ မိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔မ်ား' ဟာ.. မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။

ကြၽန္ေတာ္သည္ သူ့ရဲ႕မိန္းမ ကျွန်တော်သည် သူရဲ့မိန်းမTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang