CH 47

16.5K 1.8K 38
                                    

Zawgyi

အန္ရီဇဲ ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္ေတာ့ ဆုက်န္းေျခေထာက္ေတြအားမရွိေတာ့သလိုျဖစ္သြားတယ္။ အန္ရီဇဲက သူ႔ကိုယ္ကိုထိန္းကိုင္ေပးထားတယ္။

ဆုက်န္း သူ႔ေဘးပတ္လည္ကလူေတြကိုမၾကည့္ရဲ၊ ရွက္လာတယ္။ မ်က္ႏွာကို အန္ရီဇဲရင္ခြင္ဖက္လွည့္ထားတယ္။

အသံတိုးတိုးေလးနဲ႔ သူမ်ားမၾကားေအာင္ေျပာလိုက္တယ္။

"ဒီဟာ အကေလ့က်င့္တုန္းကမပါဘူးေလ"

အန္ရီဇဲ ဆုက်န္းမ်က္ႏွာကိုအသာေလးကိုင္လိုက္ၿပီး ၿပဳံးျပလိုက္တယ္။

"ဒီဟာကေလ့က်င့္စရာမွမလိုတာ"

ဆုက်န္း "....."

ဆုက်န္းခမ်ာ အန္ရီဇဲဆြဲေခၚရာေနာက္ တေကာက္ေကာက္ပါေနရတယ္။ ခဏေနေတာ့ အန္ရီဇဲကဝိုင္တစ္ခြက္ယူလိုက္ၿပီး ဆုက်န္းကိုကေတာ့ အသီးေဖ်ာ္ရည္တစ္ခြက္ကမ္းေပးလိုက္တယ္.... 'သူကေတာ့ ဝိုင္ေသာက္ၿပီး ငါ့က်ေတာ့အေအးတဲ့လား' ဆုက်န္း စိတ္ပ်က္ပ်က္နဲ႔ယူလိုက္တယ္။

အဲ့အျဖစ္အပ်က္ကိုၾကည့္ေနတဲ့ မိန္းခေလးတစ္သိုက္က

"အင္း ၾကည့္ရတာ အန္ကေတာ္ေလး ကိုယ္ဝန္ရွိေနလားမသိဘူး"

ကိုယ္ဝန္ဆိုတဲ့စကားေၾကာင့္ အနီးအနားကဧည့္သည့္တခ်ိဳ႕ေခါင္းလွည့္လာတယ္၊ အဲ့ထဲမွာ ဂ်ီရမ္လဲပါတယ္... မ်က္ႏွာကခပ္ပ်က္ပ်က္နဲ႔။

ဆုက်န္းလဲ သူတို႔ကိုျပန္ျငင္းလိုက္တယ္။

"အဲ့လိုမဟုတ္ပါဘူး"

ၿပီးေတာ့ အန္ရီဇဲကိုတေထာင္ဆစ္နဲ႔တိုက္ၿပီး မ်က္စိမ်က္ႏွာပစ္ျပၿပီး ေျဖရွင္းကူခိုင္းေနတယ္။

"က်န္းက်န္းကအားနည္းေနေသးလို႔ ဝိုင္မေသာက္ခိုင္းတာပါ"

အန္ရီဇဲအေျဖကိုၾကားေတာ့ ေဘးနားကလူေတြကသေဘာက်ေနၾကတယ္၊ ေတာ္ေတာ္ခ်စ္ၿပီး ဂ႐ုစိုက္တတ္တဲ့ေယာက္်ားဆိုၿပီး။

"အန္သခင္ေလးနဲ႔သခင္မေလးတို႔က အရမ္းလိုက္ဖက္တဲ့အတြဲေတြပဲေနာ္၊ အရမ္းလဲခ်စ္ၾကတာပဲ"

ဆုက်န္း မရယ္ခ်င္ရယ္ခ်င္နဲ႔

"အ..ဟဲဟဲ..ေက်းဇူး"

ကြၽန္ေတာ္သည္ သူ့ရဲ႕မိန္းမ ကျွန်တော်သည် သူရဲ့မိန်းမOnde histórias criam vida. Descubra agora