Akademia Fairy Tail

Rozdział 32

Po jakże uroczych scenkach rozmawialiśmy czy idziemy jeszcze na zakupy, na co każdy stwierdził, że ma dość. Pół godziny później, gdy skończyliśmy swoje jedzenie, niespodziewanie wstała siostra Elfman'a.

- Nie wiem jak wy, ale wiedzcie, że ja wracam do domu. - na te słowa wszyscy jak jeden mąż popatrzyliśmy na zegarek na ścianie i zaczęliśmy zbierać się do wyjścia. Po niespełna 10 minutach staliśmy pod galerią żegnając się. Po pożegnaniu zaczęliśmy we dwoje kierować się w stronę mojego domu. Gdy tylko zniknęliśmy im z oczu, zatrzymałam się i zaczęłam nasłuchiwać. Złapałam go za rękaw i przyłożyłam palec do buzi, żeby był cicho.

- Mirka idziesz ze mną?

- P-pewnie. - po satysfakcjonującej odpowiedzi wydarłam się : Kya!, na co różowo-włosy zatkał mi buzie ręką.

- Młoda z takim głosem to byś umarłego z grobu wyciągnęła. - oznajmił zabierając dłoń z moich ust. - Wracamy? - pokiwałam głową twierdząco. Zaczęliśmy kierować się do obranego wcześniej celu, gdy w pewnym momencie zaczęłam jakiś randomowy temat.

- Fajnie było by, gdybyśmy przed meczem wybrali się z klasą na ten nowy basen.

- Chodzi ci o Plażowicz'a? - pokiwałam głową.

- Nom. Słyszałeś, że jest podzielony na 3 ogólne części?

- Tak. Pierwsza to zwykły brodzik dla dzieci, normalny basen i zjeżdżalnia. Drugie różni się tym, że ma tylko więcej zjeżdżalni i inne ustawienie baseników. Natomiast trzecia jest najlepsza, bo zamiast płytek masz prawdziwy piasek, około 7 różnych zjeżdżalni, boisko do siatkówki i najlepsze są lampy, które grzeją jak najprawdziwsze słońce.

- Nie wiem jak oni to zrobili, ale na zdjęciach wyglądało fajnie. O boisku do gry nie wiedziałam, mówiąc szczerze. - nim się obejrzeliśmy staliśmy już pod moim domem.

- Do poniedziałku.

- Do poniedziałku. Przeżyłeś ze mną dzisiejszy dzień to jutro ci odpuszczam.

- Oh my Lady, jakaś ty miłosierna. - ciskał w moją stronę sarkazmem, na co ja odwróciłam kota ogonem.

- Yes my King, przecież jestem twoją boskością. - po tych słowach oboje wybuchnęliśmy śmiechem. - Dobra, bo jak tak dalej pójdzie to nasze potyczki z sarkazmem i ironią będą wyglądać jak te w fanfikach, Voldemort'a i Harre'go.

- Oj weź bawić się nie umiesz. Do zobaczenia. - cmoknął mnie w policzek i powoli odchodził w stronę swojego miejsca zamieszkania.

- Tak. Do zobaczenia. - oznajmiłam cała w skowronkach. Weszłam do domu, zdjęłam ubrania zimowe i skierowałam się do mojego pokoju. Załatwiłam wieczorną rutynę, odzież zmieniłam na piżamę i gdy tylko moja głowa dotknęła poduszki odrazu poszłam odwiedzić Morfeusza

Natsu Pov.

Około po 10 minutach staliśmy pod galerią żegnając się. Po pożegnaniu zaczęliśmy we dwoje kierować się w stronę domu Lucy. Bedąc poza ich widokiem, dziewczyna zatrzymala się i złapała mnie za rękaw, przy okazji przykładając palec do ust, abym był cicho.

- Mirka idziesz ze mną?

- P-pewnie. - po tych słowach moja girl wykrzyknęła Kya!, a ja przyłożyłem jej dłoń do ust, aby zagłuszyć jej głos.

- Młoda z takim głosem to byś umarłego z grobu wyciągnęła. - oznajmił zabierając dłoń z moich ust. - Wracamy? - po odpowiedzi, którą dała mi kiwając głową zaczeliśmy iść na ulicę, gdzie jest jej dom. Później rozmowa zaszła nam na temat basenu i fajnie było by, gdybyśmy poszli na niego całą klasą. Nim się obejrzeliśmy, staliśmy już pod domem blondynki.

- Do poniedziałku.

- Do poniedziałku. Przeżyłeś ze mną dzisiejszy dzień to jutro ci odpuszczam.

- Oh my Lady, jakaś ty dobra. - ciskał w moją stronę sarkazmem, na co ja odwróciłam kota ogonem.

- Yes my King, przecież jestem twoją boskością. - po tych słowach oboje wybuchnęliśmy śmiechem. - Dobra, bo jak tak dalej pójdzie to nasze potyczki z sarkazmem i ironią będą wyglądać jak te w fanfikach Voldemort'a i Harre'go.

- Oj weź bawić się nie umiesz. Do zobaczenia. - dałem jej buziaka w policzek.

- Tak. Do zobaczenia. - odpowiedziała i już jej nie było. - skierowałem się powoli w stronę swojego domu i aby umilić sobie czas, zacząłem śpiewać sobie po cichu piosenkę BTS, którą zaraziła mnie Lucy (dop. aut. BTS to moje życie kk?😂❤dx). Po około 20 minutach byłem u celu, wszedłem do środka i zrzuciłem z siebie zimowe ubrania. Zacząłem wodzić wzrokiem po prawie ciemnym pomieszczeniu, gdy moją uwagę przykuło światło wypadające z kuchnii. Wszedłem do środka i nie wiedziałem czy się śmiać czy płakać.
Tata biegał po kuchni z łapką na muchy, próbując zabić dwa ogromne komary. Zwinąłem się w kłębek pod ścianą i śmiałem się w niebogłosy, gdy mój rodziciel w pewnym momencie pośliznął się na płytkach i leżał jak długi, kilka sekund po czym sam zaczął się śmiać.

- O Salazarze, czemu ja tego nie nagrałem? I czemu na YouTube'a nie wrzuciłem? - spytałem sam siebie, po około 5 minutach, gdy doszedłem do siebie.

- Tylko byś spróbował. - oznajmił mój rodziciel, a ja wziąłbym go na poważnie, gdybym nie zobaczył uśmieszku, który mimowolnie wszedł na jego ustach.

- Tak? Więc... - nie skończyłem, bo pewna osoba weszła mi w słowo.

- Nie zaczyna się zdania od więc. - puściłem te uwagę mimo uszu.

- W takim razie co mi zrobisz? - spytałem wyzywająco.

- Powiedzmy, że pożegnałbyś się z panem Misiem, a twoja piłka do koszykówki zniknęłaby w tajemniczych okolicznościach. - po tych słowach momentalnie spoważniałem.

- Wiesz ty co... - udawałem ziewnięcie i rozciągnąłem się rękami -  Ja chyba pójdę już spać.

- A idź do piekła. - oznajmił i machnął rękami w śmieszny sposób. Po braku odpowiedzi z mojej strony zapewne myślał, że wreszcie wygrał ze mną słowną potyczkę, ale ja miałem jeszcze coś w zanadrzu.

- Nie, dziękuje. Tu mi dobrze. - w ten sposób zgasiłem jego entuzjazm - Dobranoc.

- Co? Eee... tak. Dobranoc. - powiedział zbity z tropu.Udałem się do swojego pokoju i poszedłem do łazienki. Wykonałem wieczorną toaletę, a po kilku minutach byłem zwarty i gotowy do spania. Rzuciłem się na łóżko i w momencie w którym moja głowa dotknęła poduszki usnąłem.

Wrzucam dla was rozdział aby troszkę nadrobić wrzesień, bo jak zobaczyłem tematy w książce z matematyki to nwiedziałam czy się śmiać czy płakać 😂

Oke, więc do najbliższego rozdziału, ktory nwiem kiedy wrzucę...

*chowa się za drzewem przed lecącą w jej stronę Avadą*