Oyun ve Gerçek {Seri Tek Kitaptır} •Wattys 2020

#2. Perde# 2. Bölüm : İçinde Aşk Var Yüzünde Kin

#Yalın - Herşey Sensin

#Çağrı - Kapıyı Kapat

#Seksendört - Ölürüm Hasretine

#Mustafa Ceceli & Irmak Arıcı - Gün Ağarmadan

#Sufle - İçinde Aşk Var

✒Bunlarla okuyabilirsin çiçeklerim🌸

#2. Perde 2. Bölüm# | • İçinde Aşk Var Yüzünde Kin ~ |

*Uyursam geçer mi? Gece senden güzel mi? Yerine düşlere dilensem, dinlerdin...*
''Eksitilmiş Yaz''

Derin'den...

Saat dokuzdu. Akşam yemeğini hazırlamış ve masayı kurmuştum. Babam, yeni gelmişti. Moralim yoktu, bu yüzden okul mevzusunu konuşacak ve aradan çıkaracaktım.

"Ellerine sağlık kızım." dedi, saçlarımı okşayarak, babam. Tebessüm ettim. "Afiyet olsun baba," dedim sadece. Konuşmaya bile hâlim yoktu. O derece yani...

İkimiz de masaya oturduk. Annemin yokluğu belli oluyordu. Şuan aklıma, ayrıldıkları ilk günün akşam yemeği geldi. Kimsenin boğazından lokma geçmiyordu. Çünkü annem, gitmeden yemekleri yapmış da öyle gitmişti.

"Yesene kızım," dedi babam, yemeğini yerken. Yutkundum ve göz yaşlarımı geri itme çabasına girdim.

"Baba ben seninle bir konuda konuşmak istiyorum." dedim, direkt konuya girerek.

"Söyle kızım?" dedi babam, suyundan bir yudum alarak. "Baba biliyorsun ki iki yıl, hatta bu dönemi saymazsan neredeyse ikiden az yıl kaldı sınava girmeme. Eh, hafıza kaybıydı, oydu, buydu derken... Derslerde baya bir gerileme yaşadım. Bari diyorum, bu dönemi tamamlasam? Okul puanım düşmez hem. Seneye bu okula gitmem. Hem..." duraksadım. Bunu demek, pek ağzıma gelmiyordu. "Belki tekrar tayinin çıkar... Biter baksana, sorun kalmadı neredeyse." dedim omuz silkerek. Babam, kaşlarını çattı. Bir terslik olduğunun farkındaydı. Ama şuan açıklayamazdım, konuyu esasa bağlamalıydım.

"Ben... Okula gitmeye karar verdim. Zaten iki aydan az kaldı. Çağatay'da olacak. Ne dersin?" dedim, beklentiyle. Evde kalmak artık cidden çok sıkıcıydı.

"Kızım o okul..." dedi duraksayarak.

"Baba," diye böldüm. "İnan evdeki kadar psikolojik baskı uygulayamaz. Hem... Benim korkularımla başa çıkmam gerekiyor. Bunları, onların üzerine giderek başarabilirim ancak. Ben bundan eminim, sen de emin ol." dedim güven verircesine ve daha çok ikna edici bakışlarla.

"Peki kızım. Senin için ne iyise o olsun. Ama seneye o okula adımını dahi atamazsın. Hem, Çağatay gelecek. Yanına Sinan'ı da gönderirim büyük ihtimalle. O daha çok koruma olur." dedi, bir baba olarak en çok hakkı olan endişeyi belli ederek. Kırık bir tebessümle onayladım. "Teşekkür ederim," dedim ve yemeğime başladım.

...

Akşam yemeğinden sonra babam, dosyalarıyla ilgilenmek için çalışma odasına çekilmişti. Ben de bulaşıkları makineye yerleştirdim ve odama çıktım. Bu gün, anneme fazla tepki vermiştim. Üzülmemesi gerek, haklıydı. Ben fazla abarttım. Ateş'in baskısıydı...

Rehberden annemin numarasını bulup, aradım. Daha yeni, çalar çalmaz açtı.

"Alo, kızım?" dedi anlamlandıramadığım bir tonla.

"Anne," der demez, gözlerimden yaşlar süzüldü.

"Derin'im, ne oldu?" dedi endişeyle.

"Anne özür dilerim. Bugün çok saçmaladım! Gerçekten inan ki seninle alâkalı değildi. Tam bir aptalım!" dedim, öfkelenerek. Ne yaşadığımı ben de bilmiyordum ya gerçi...