HARE

12.Bölüm

Ruhumun kırık aynasından onun gölgesine baktım. Emir hızla beni duvardan çekip kendi gövdesine yasladı. Sırtım onun göğsüne yaslıydı. Kapı büyük bir gürültüyle açıldı. Korhan tüm ihtişamıyla karşımdaydı. Kalbim onu gördüğü için sevinirken, Emirle karşılaşmış olması beni korkutuyordu.

Korhanın hemen arkasında iki adam vardı. İkisinde elinde silah vardı ve doğrudan Emire tutuyorlardı. Emir bir eliyle boğazımı tutarken belinden çıkardığı silahı Korhana tuttu.

Yüreğim çığlık çığlığa kalırken Emirin eline asıldı bütün gücümle. Elinde ki silahı başıma yakaladığında onun sesini duydum.

" O silahı senin götün de patlarım piç. Canını yakıyorsun bırak onu." Gözlerininde ki öfke sesini de sarmıştı. Bir şeyler yapmam lazımdı. Emiri alt edebilirdim. Kendi mi toplamalıydım. Sessizce içimden derin bir nefes alıp, Emirin elini boğazımdan çekip dirseğimle gözüne vurdum hızla. Ardından hızla arkamı dönüp karın boşluğuna tekme attım. Silah elinden düşmüştü. Bir eliyle gözünü tutuyordu. Korhan hızlı adımlarla yanıma gelip beni geriye çekti. Ardından Emiri hızla yakalarından tutup duvara çarptı. Sert yumrukları yüzünde ki yerini alırken derin derin nefes alıyordum.

Aslında şuan kaçmanın tam sırasıydı ama bunu yapmak istemiyordum. Onu özlemiştim. Duvara yaslanıp nefesimi düzenlemeye çalıştım. Şuan çok hızlı nefesler alıp veriyordum. Omuzuma bir el dokundu. Korhanın yanında gelen adamlardan biriydi. Elinde ki su şişesini uzattığında aldım ve kana kana içtim.

" Ayırsanıza şunları. Birinden birine bir şey olacak."

" Hare hanım ölümüz mü çıksın arada. Korhan abi çok sinirlenir." Dedi başını kavgaya çevirip. Kaşlarımı çattım ve doğrulup onlara doğru ilerledim. Korhan, Emirin üzerine oturmuş yüzünü yumrukluyordu. Emirin yüzü kan içinde kalmıştı. Kafasını yana çevirip ağzında ki kanı tükürdü. Ardından Korhanı üzerinden atmaya çalıştı. Korhan bir kez daha elini vurmak için kaldırdığında elini tuttum.

Başını bana döndürdü. Emir onun bu halinden faydalanıp boşluğuna yumruk attı. Anlık bir sinirle Emirin yüzüne tekme attım. Her şey o kadar hızlı gelişmişti ki, Korhan ayağa kalkıp beni kenara çekti. Ardından arkasında ki adama işaret verdi. Adamlar Emiri yerden kaldırıp götürürken arkasından baktım. Korhan beni kendine çekip sarıldı.

Ellerim yerde asılı dururken kalbimin sesini dinleyip kollarımı ona doladım. Kokusuyla birlikte gözlerimi sıkıca kapayıp onun kollarında olmanın verdiği güvenle dolup taştım.

" Gidelim buradan." Bana soru sormamıştı, ama emir de vermemişti. Son derece emindi kendinden. Elimden tutup odadan çıkarttı beni. " Korhan dur." Dediğimde sinirle bana döndü. Onun konulmasına fırsat vermeden ben konuştum. Biliyordum ki o konuşsa kızacaktı.

" Eşyalarımı alacağım." Elini bileğimden çekip geri odaya döndüm ve eşyalarımın hepsini topladım. Kapının ağzında beni bekliyordu. Otelden çıktığımız da siyah bir araba bizi bekliyordu. Korhan arka kapıyı açıp ilk önce benim binmemi bekledi. Cantamı da kucağıma alarak arkaya geçtim. O da yanımda ki yerini aldı.

" Eve gidince her şeyi konuşacağız Hare. Neden bir anda çekip gittin hepsinin tek tek alacağım hesabını." Sözleri sakince dile getiriyordu ama içten içe aslında hiçte sakin olmadığını biliyordum. Onun zıttına gitmek yerine başımı cama çevirip yolu izlemeye başladım.

Aklımda binbir soru dönüyordu. Nasıl bulmuştu ki? Ve Emir geldikten sonra gelmesi hayatın bana da yüzüme güldüğünü gösteriyordu. Ya Emir ile biz gittikten sonra gelseydi? Hayır bunu düşünmek bile istemiyordum.