2.Bölüm

68.4K 2.1K 2.2K
                                        

Bölüm şarkısı : Sevince

Keyifli okumalar.

Büyük kirli duvarlar üzerime yıkılmış da ben altında kalmışım gibi. Ruhum bu harabe duvarların arasında ezilip kalmıştı. Yer yerinden oynuyordu. Kan, katilden başka herkese sıçramıştı.

Oya'nın kanı tam kalbime sıçramıştı.

Onu öldüren babamdı.

Bir cana kıyan. bir kadını öldüren o adam benim babamdı.

Bir çok kez bu gerçekle yüzleşmiştim. O katillerden hiç bir farkı olmadığını hep biliyordum, ama şimdi çok başka hissediyordum.

Korhan hızlı adımlarla yanıma geldi. Çenemden kavrayıp yüzüne bakmamı sağladı.

" Bana ne olduğunu söyle." Dedi keskin bir sesle.

Ona ne diyecektim ki?

" İyi görünmüyorsun, anlat bana." Kalbimin sesi, aklımın sesi hepsi birbirine karışmıştı. Şuan tek bir cümle yankılanıp duruyordu.

Oya öldü.

Oya öldü.

Oya öldü.

Allahım bu nasıl bir oyundu? Daha bir kaç saat öncesinde onunla konuşuyorduk. Ona gitmesi gerektiğini söylüyordum. Gidecek hiçbir yeri yoktu ve ben onu aptal gibi orada bırakmıştım.

" Benim hemen gitmem lazım." Diyip onu ittim. Yerinden milim bile kıpırdamadan, kollarımdan tuttu ve beni tezgah ile kendi arasında sıkıştırdı.

" Bana ne olduğunu anlatacaksın. Sonrasında her ne olduysa beraber çözeceğiz tamam mı? Sakin ol ve anlat." dedi beni sakinleştirmek ister gibi omuzlarıma dokunarak.

" Üvey Annem ölmüş." dedim buz gibi bir sesle. Kelimeler dilimden dökülüp, kalbime saplandı.

" Babam öldürdü." Kelimeler dilime de kalbime de ağır gelmişti. Bir el vardı, gögüs kafesimin içinde. Her nefes alışımda, elleri arasında sıkıca sıkıyordu.

" Bunu kimden duydun? Sakin ol, otur önce. Bundan emin misin? Onu seviyor muydun?" Elleri hala omuzlarımda duruyordu. Bakışlarım yerdeydi. Başımı kaldırıp, koyu ela gözlerine baktım.

"Ne fark eder ki? Bir Kadın öldü. Onu benim babam öldürdü." diye haykırdım. Midem bulanıyordu. Gözlerimi kaçırıp yere baktım.

Bu nasıl olabilirdi? Her gün kanallarda gördüğümde, haber sitelerinde gördüğümde lanet ederdim. Şimdi buna şahit olmak, o leş insanlardan birinin de benim babam olmasını aklım almıyordu.

" Ona her baba dediğimde, midem bulandırdı. Dilim varmazdı baba demeye. Şimdi bir kadını öldürmüş,onun kanına girmiş." dilim söylüyordu ama hâlâ aklımda oturmaya şeyler vardı. Daha dün onunla

" Sana zarar veriyor muydu?" Dedi sert bir ses tonuyla.

Acı alay karışık güldüm.

" Fiziksel bir zarar vermedi. Buna izin vermezdim, ama kalbimde bıraktığı acıya engel olamazdım."

" Artık geçti. O adam adaletin karşısına çıkacak ve hak ettiği cezayı alacak."

" Çoktan kaçmıştır. Benim oraya gitmem lazım."

" Tek gitmene izin veremem. Sana da zarar verebilir. Ben bırakacağım seni."

HARE Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin