HARE

19. Bölüm

Bölüm şarkısı : Sen benim.

Keyifli okumalar.

Kızlar dışarı çıktıktan sonra babaannenin karşısında dikilmeye devam ettim. Çantasını yanına bırakıp bana baktı. " Otur sende kızım." Başımı çevirip derin bir nefes aldıktan sonra kalktığım sandalyeye geri oturdum. Ne konuşacaktı ki? Ya da bu saatten sonra önemi var mıydı konuşulanların?

" Şu haline bak be yavrum. Çökmüşsün resmen. Ah be kızım. Keşke böyle olmasaydı. Kim haklı kim haksız bilmiyorum. Hepiniz bir köşeye savrulup gittiniz." Ellerini dizlerinin üzerine koyduğunda dolan gözlerimi durdurmak amaçlı dudağımı ısırıp kendimi kastım.

" Olan oldu artık. Ortada kocaman bir gerçek var. Korhanın bir bebeği olacak. Buraya aradan çekilmem için geldiyseniz eğer merak etmeyin. Korhanın hayatından çıktım." Dedim boynumu dikleştirip. Babaanne buruk bir tebessüm etti.

" Sen beni hiç tanımamışsın be kızım. Gerçi sende haklısın. Bu kısa sürede nasıl tanıyacaksın. Ama inan ki benim kötü bir niyetim yok. Sen belki kızacaksın bana o kızı eve aldım diye ama kızım o karnında ki bebeğin ne suçu var? Ben Allahtan korkarım. Ama merak etme bu işin peşini ne ben ne de Korhan bırakır." Doğru Korhan bırakmazdı ama ya doğruysa?

" Olay senden önce olmuş galiba? Ama yine de eğer bebek Korhandan ise, onun da gereğini yapması gerekir. " Sanki bir cellat boğazımı sıkıyordu. Boğazımı saran o iplerde gerçekler asılıydı.

Yutkunmak istedim ama yutkunamadım.

" Dediğim gibi ben onun hayatından çıktım. Artık olanlar beni ilgilendirmiyor. " Ah dilim, ne de kolay rahat yalan söylüyorsun!

" Hare, kızım dilin ne kadar yalan söylerse söylesin. Ben gözlerinde ki acıyı görüyorum. İnan içim acıyor sizi böyle gördükçe. Ne yapacağımı da bilmiyorum ki. Bu uşak hepimizi çıkmaza soktu. Nerede şimdi onu bile bilmiyorum. Ben yıllar sonra onun gözlerinde ki ışığı gördüm kızım. Sana nasıl bakıyordu gördüm, şahidim da! " Dedi bir Laz şivesi ile.

" O eve el ele girip tek çıkmam... " Durdum ve başımı ellerimin arasına alıp başımı aşağı eğdim. Hayatta en nefret ettiğim şeydi ağlamak, özellikle de başkasının karşısında. Ama şuan tutamıyordum kendimi. Babaanne derin bir iç çekip ayaklanarak yanıma gelip beni sardı. Eli sırtımı sıvazlayıp, saçlarımı okşuyordu.

" Ah be güzel kızım. Ben şimdi sana ne desem boş ki. Biraz daha sabret bekle olur mu yavrum. Şu işin bir gerçeği ortaya çıksın. Sonrasında yemin ederim ki yanında duracağım. Korhanın yüzüne kapatma bütün kapılarını. Ben onu içeri al demiyorum, ama o kapı aralık olsun be kızım. Korhan o ışığı görsün, görsün ki kendini bırakmasın. " Gözleri uzakta bir yere daldı. Eli hala sırtımdaydı. Bana çok şefkatli davranıyordu.

" O gece sen Korhanı terk ettikten sonra onu ben gördüm kızım. Ne hale geldiğini ben gördüm. Dağ gibi bir adamın, nasıl saniyeler dakikalar içinde çöküp kalmasına şahit oldum. Korhan benim canım, sanma ki o canımdan kanımdan diye onu kayıracağım. Onun ne kadar yanındaysam aynı şekil senin de yanındayım. " Dudaklarını saçlarıma değdirip geri çekti.

" Senden tek bir istediğim var kızım. N'olur kırma beni. Korhan burada olduğunu bilsin. Yine konuşma ama en azından güvende olduğunu bilsin. Ben sana sormadan söylemek istemedim. Ama izin verirsen söyleyim burada olduğunu. Gelmesine, seni rahatsız etmesine izin vermem. " Dedi uysal bir dille. Doğru Korhan kafayı yemiştir şimdi. Ama nerede olduğumu öğrenirse de kapımdan ayrılmazdı. İnatçı bir adamdı Korhan. Ve aklına geleni hemen yapardı. Ona karşı koyacak kadar iradeli biri değildim ki ben.