En dibe battığını düşünen genç bir kız, nefes almak istiyordu ama boğazında hep bir el vardı. Görünmez bir el, geçmişin kanlı gölgesi. İçinde ki küçük kızı korkutan ve yaralayan eller. Genç kız bir mucize istedi,ilk defa kendine inanmak ve güvenmek...
Oy vermeyi ve satır arası yorum bırakmayı unutmayalım olur mu? Sizinle yorumlarda buluşmayı özledim. Size uzun bir bölümle geldim. Hare ve Korhan'a doyacağımız bir bölüm olacak.
***
İçimde gölgelerin arasına saklanmış, gizlenen küçük kız şimdi gölgeleri yok ediyordu.
Onu korkutan, uykularını kaçıran kötü kalpli adam ona zarar veremezdi. Yakalanmıştı. Bu oyunu da o kazanmıştı. Saklanmış ve kötü kalpli adamı sobelemişti. Saklanmak acizlik miydi? Korkaklık mıydı? Hayır değildi. Saklanmak onun için akıllıktı. Bu her durum için geçerli değildi elbette.
Güneş, hep böyle göz alıcı şekilde mi parladı? Karanlığa alışan gözlerim acısa da buna rağmen gülümsedim.
Çünkü kurtulmuştum.
Kurtulmuştuk.
Onu görmek istediğimi söylediğimde Korhan beni düşünürek bunun iyi bir fikir olmadığını, şu an orasının çok kalabalık olacağını ve strese gireceğimi söylemişti. Haklıydı da çünkü o lanet herif tanınan biriydi. Birçok gazeteci orada olacaktı. Ama gidip görecektim. Parmaklıklar ardında olduğunu görecektim.
" Görmek istiyorum Korhan. Onu parmaklıklar ardında olduğunu, artık özgür olduğumu bilmek istiyorum." dediğimde hiçbir şey demeden beni kollarının arasına alıp sıkı sıkı sardı. Dudaklarını saçımda hissettim, tek bir şey demeden bile bana güvende hissettiriyordu.
" Senin onunla aynı havayı bile almanı istemiyorum. O adamın en ağır cezayı almasını sağlayacağım. İçeride kan kusarak son nefesini verecek." dedi yemin eder gibi. Sesinde öyle büyük bir nefret vardı ki, sonsuz gibi. Korhan dediğini yapardı, hep yaptı. Yine yapacaktı. Tek istediğim o adamın orada son nefesini vermesiydi, bizden uzakta. Ondan ayrıldım ve güzel yüzüne baktım. Gözlerinde var olan nefret benim gözlerimle buluştuğunda yok oldu. Yerini büyük bir aşka ve hayranlığa bıraktı.
" Ben şimdi üzerimi giynecegim, sen aşağıda bekler misin?" diye sordum kollarını okşayarak. Çenemden öpüp çekildi.
" Sen şimdi giyin o zaman. Ben çıkaracağım." dediğinde dudağımı ısırarak güldükten sonra arkasını döndürüp sırtından ittirdim. O odadan çıktığında giyinme odasına girerek gözüme ilk çarpan şeyleri elime aldım. Bu iki parçayı da Korhan almıştı bir ay önce.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Krem rengi düz kazağı alıp başımdan geçirdim. Karnımın hemen üzerinde durmuştu. Kolları biraz büyük geliyordu ama belden tam olmuştu. Onun da altına gül rengi saten bir etek giydim. Dar kesim geliyordu, dizimin hemen altında bitiyordu. Çok hafif bir yırtmacı vardı. Aynadan kendime baktım. Karnım günden güne daha da belli oluyordu. Ve ne zaman baksam yüzümde hep bir gülümseme oluyordu. Bugün bizim günümüzdü.
