FUNDA

68. Bölüm "Karşılama"

Selaam!

Elimdeki son bölümü de paylaşıyorum dua edin de bir sonrakini de hızlıca yazabileyim 🙈🙈

Bayramda sokağa çıkma yasağı varmış, doğrusu buna sevindim çünkü ziyaretlerin sonunu bir şekilde kesmeleri lazımdı. Artık bu saçma dönemden gerçekten kurtulmak istiyoruz.

Star Işığın'a konuk gidiyoruz, aklınızda bulunsun ben yine hatırlatayım 😅 Tüm Sinan severlere ithafen 🥳🥳

Bol bol yorum bekliyorum, kendinize iti bakın 😍

Keyifli okumalar!

Bir düzene uyum sağlamak ne kadar vakit alırdı? Bir ay? Bir yıl? Ya da belki de bir ömür... Günler peşi sıra dizilip birbirlerini kovalarken buraya hiç ayak uydurmak istemediğimi daha iyi anlıyordum. Diken üzerinde geçirdiğim birkaç saatlik uykudan uyanıyor, Birkan'dan önce mutfağa inip Gül'e kahvaltı için yardım ediyordum; her gün kahvaltıyı kalabalık bir sofrayla hazırlayıp görmek istemediğim bir sürü insanla aynı masada oturuyor, onlar gidince bıraktıklarını topluyordum. Daha sonrasıysa dişlerimi sıkmaktan özellikle son günlerde çenemin ağrımasına neden olacak kadar yorucuydu. Haftalardır, bir gün bile aksatmaksızın ev temizleniyor, yemek hazırlanıyor ve Fatma Hanım'ın emriyle giydirildiğim kıyafet ve takılarla misafir ağırlanıyordu.

Adına gelin görmesi dedikleri bu adetlerinden o kadar bunalmıştım ki kendime ayırabileceğim beş dakikaya bile muhtaç haldeydim. Tüm gün bütün yiyici bakışlardan, eril kafadan ibaret konuşmalardan köşe bucak kaçmaya çalışırken, gece de güvenimi yitirmek üzere olduğum Birkan'dan kaçıyordum. Onunla muhabbet etmek de artık bir kaçış yolu değildi. Durağan giden günlerde konuşacak çok az şey vardı ve kendimi açmak istemediğimi, geçmişimle ilgili sorduğu soruları yanıtlamadığımda anlamış ve bundan vazgeçmişti. Artık ona sadece Gizem'e ne zaman yardım edebileceğimi soruyor, bir şekilde geçiştirmesini dinliyor ve umutsuzlukla bir sonraki adımda neler yapabileceğimi araştırıyordum.

Gizem'in durumu için tek çözüm ameliyat gibi görünüyordu, yani rahmini aldırması gerekiyordu hem de bu onun vücuduna daha çok zarar verip başka hastalıklara kapı açmadan önce. Bunun için internetten bir sürü yazı okumuştum. Aslında bir kadının rahmini aldırmak tüm çarelerin tükendiği noktada uygulanan bir yöntemdi. Rahim içi myomlar ameliyatla temizlenip spiral ile hem doğum hem de kanama kontrolü sağlanabiliyordu. Fakat doktor, Gizem'in durumu için bunun zor olduğunu, düşükler ve oluşup ona zarar veren kistler dolayısıyla bağırsaklarının da zarar görebileceğini söylemişti. Kısacası elimdeki telefondan ulaşabildiğim tüm bilgiler ve hatta Kiraz'ın, Bursa'da araştırıp bana aktardığı bilgilere rağmen başka bir yol görünmüyordu. Bir şekilde hızlanıp onu bu psikolojiye hazırlamalıydım ki bunu yapmak hayatımda yaptığım birçok şeyden daha zor görünüyordu.

Son günlerde sıklaşan ziyaretçiler arasında annem ve Helin de vardı. Birkan'ın tüm akrabaları ve aynı zamanda benimkiler de gelip gidiyorlardı. Hatta en son annem geldiğinde Gizem de onunla beraberdi. Düğünde yaşananlar ve benim daha önceki kaçışımın bu insanlar arasında yarattığı dedikoduları düşününce iki ailenin arasını sıcak tutması kimsenin beklediği bir şey değildi. Bu yüzden herkes çok şaşırmıştı ama bu, benim sadece yüreğime su serpmişti. En azından Birkan'ın bazı durumlara etki edebildiğini görüp kendimi avutuyordum. Bunda Birkan'ın bir etkisi olup olmadığına emin olmasam bile.

Günler öncesine kadar ortalığı yakıp kavuran meşhur çarşaf söylentisi ise tamamen yok olmuştu. Artık kimse beni bu konuyla ilgili sıkıştırmıyor ve soru sormuyordu fakat asıl mesele burada başlıyordu. İnsanların sürekli birilerinin yatak odasını, özel hayatını taciz edişini gördükçe sabrım taşsa da "Ne zaman çocuk yapacaksınız?"sorularına çemkirmiyordum. Daha doğrusu bunu yapmamak için verdiğim kutsallaşmış bir yemin vardı. Ben dişlerimi sıktıkçaysa insanlar soruları çoğaltıyor, beni daha çok bunaltıyorlardı.