"ဘယ္သြားၾကမလို႔လဲ အကိုခ်န္းတို႔က"
ကေလးအႏွီးေတြနဲ႔ ဘတ္ဟြၽန္းအက်ႌအခ်ိဳ႕က္ို ေလွ်ာ္ဖြတ္ေနတဲ့ခ်န္းေယာလ္က ေစာေစာစီးစီး ရႈိးစမိုးအျပည့္ျဖင့္ လက္ခ်င္းခ်ိတ္ကာ ထြက္လာၾကေသာ အကို၂ေယာက္ကိုေမးလိုက္သည္။
"Dateလုပ္မလို႔တဲ့ေလ ဒီလူႀကီးက ရပဲရၿပီးေနၿပီကို သမီးရည္းစားအကြက္ေတြ"
"ဟာ အကိုမင္ေဆာ့ကလည္း ႀကိဳက္ခဲ့တဲ့၃ႏွစ္အတြင္း ဘယ္မွာလြတ္လြတ္လပ္လပ္ေလွ်ာက္လည္ရဘူးလို႔လဲ "
"ဟား ဟား တို႔အကိုခ်န္းကေတာ့ရင္ခုန္ၾကည္ႏူးဖြယ္အခ်ိန္ကိုဖန္တီးခ်င္ေနျပန္ၿပီထင္ပ"
အိမ္ဝကေနအိပ္ယာႏိုးကာစဆယ္ဟြန္းကပါဝင္ေျပာလာတာမို႔
"ဟုတ္ေလာက္တယ္ ဆယ္ဟြန္းေရ ဟား"
"ကဲပါ၂ေယာက္လုံး ေပ်ာ္႐ႊင္စရာအခ်ိန္ေတြရခဲ့ၾကပါေစဗ်ာ"
"ဟုတ္ပါၿပီကြာ သြားၿပီေနာ္ အားလုံး"
အက္ိုခ်န္းကပဲ ရွက္ရဲရဲျဖစ္ေနတဲ့အကိုမင္ေဆာ့ကို လက္ဆြဲကာေရွ႕ကဦးေဆာင္ၿပီး တက္တက္ႂကြႂကြထြက္သြားေလၿပီ။
"အကိုခ်န္းေယာလ္က ဆိုင္လည္းပိတ္ေနတာကို အေစာႀကီးထၿပီး ဘာလို႔ေလွ်ာ္ဖြတ္ေနရတာလဲ"
"ဘတ္ဟြၽန္းႏိုးရင္ ေလွ်ာ္ခိုင္းမွာမဟုတ္ဘူးကြ "
ေလွ်ာ္ဖြတ္ေနတဲ့နား ဆယ္ဟြန္းကအိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ေလွ်ာက္လာကာ ေျပာရင္းမ်က္ႏွာသစ္ေနသည္။
"ဟင္ အကိုဂေယာင္ဆူး ေဆး႐ုံသြားေတာ့မလို႔လား"
ဂ်ဴတီကုတ္နဲ႔ေဆးအိတ္ဆြဲကာထြက္လာေသာ ဒိုဂေယာင္ဆူးကို ဆယ္ဟြန္းက သြားတိုက္ရင္းႏႈတ္ဆက္လိုက္ေတာ့
"ဟုတ္တယ္ ဆယ္ဟြန္းေရ စီနီယာတစ္ေယာက္နဲ႔ဂ်ဴတီလဲလိုက္လို႔ ေနာက္က်ေနၿပီမို႔ သြားေတာ့မယ္ေနာ္ အကိုခ်န္းေယာလ္ သြားၿပီခင္ဗ်"
" ဟုတ္အကို" "ေကာင္းေကာင္းသြားပါဂေယာင္ဆူးေရ"
"Nae"
"ေပး ကြၽန္ေတာ္ ကူလွန္းေပးမယ္"
ေလွ်ာ္ထားတဲ့အ၀တ္ေတြကို ေနလွန္းဖို႔ျပင္ေတာ့ဆယ္ဟြန္းကပါကူလွန္းေပးသည္။
YOU ARE READING
ခ်စ္ရပါေသာေမာင္ေမာင္ဗိုက္(ချစ်ရပါသောမောင်မောင်ဗိုက်)
Fanfictionဗိုက္တလံုးနဲ႔ေကာင္ေလးတေယာက္ပတ္ခ်န္းတို႔အိမ္ဆီေရာက္လာေသာအခါ
