"အေမ! အေဖ! သားျပန္လာၿပီ"
"ဟာ အရီးေရ ဦးႀကီး ခ်န္းေလးတို႔ျပန္လာၿပီ"
မနက္အေစာႀကီးအႀကဳံလိုက္ခဲ့တဲ့ကားနဲ႔လိုက္ခဲ့ရာ ခ်န္းတို႔႐ြာဆီမနက္၉နာရီေက်ာ္ေလာက္က်ေရာက္ေလသည္ အိမ္ထိပို႔ခိုင္းဖို႔ကားပိုင္ရွင္ကို အားနာတာနဲ႔ပဲ တစ္လမ္းေက်ာ္ကခ်န္းတို႔အိမ္ကိုလမ္းေလွ်ာက္ၿပီးသာလာခဲ့ၾကေတာ့သည္။
ခ်န္းတို႔အိမ္ကဘယ္အိမ္မွန္းမသိေသးေသာ္လည္း ေရွ႕ဆုံးကခ်ီတက္ေနေသာခ်န္းက ႏွစ္ထပ္ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္အနားအေရာက္ ၿခံဝကေနလွမ္းေအာ္လိုက္ေတာ့ ၿခံထဲကေနျဖဴလုံးလုံးေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ေျပးထြက္လာသည္။
"ခ်န္းေလး ခ်န္းေလး ျပန္ေရာက္ၿပီအရီးေရ"
"ဟာ အကိုမင္ေဆာ့ အေစာႀကီး အိမ္ေရာက္ေနတာလား"
"မင္းလာမယ္ဆိုလို႔ ငါအရီးကိုဟင္းစားလာခ်က္ကူတာ"
"ဒါက မင္ေဆာ့တဲ့ေလ"
"ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္ မင္ေဆာ့"
ခ်န္းကလွည့္ကာမိတ္ဆက္ေပးေနတာမို႔ အားလုံးကျပန္ၿပီးေဖာ္ေဖာ္ေ႐ြေ႐ြႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။
ခ်န္းလက္ထဲကအထုပ္တခ်ိဳ႕က္ို ကူဆြဲကာ ၿပဳံးၿပဳံး႐ႊင္႐ႊင္ေျပာေနေသာေကာင္ေလးက ခ်န္းနဲ႔ေတာ့႐ိုးပုံမေပၚ။
"ဟယ္ သားရယ္ အိမ္ထဲေခၚခဲ့ေလ သူငယ္ခ်င္းေတြကို"
"လာ လာ သားတို႔ အိမ္ထဲလာခဲ့ ခရီးပန္းခဲ့မွာကို"
အိမ္ေရွ႕မွာထုတ္ထားေသာ တန္းလ်ားေလးႏွင့္စားပြဲေပၚကိုအၾကမ္းရည္အိုးႏွင့္ပန္းကန္တခ်ိဳ႕တင္ကာ ခ်န္းရဲ႕မိဘေတြကေျပာလာေတာ့
"ဟုတ္ကဲ့ပါအေမရ လာ အကိုဆူဟိုတို႔ လာထိုင္ၾက ဒါကြၽန္ေတာ္တို႔အ္ိမ္"
ခ်န္းေနာက္ကေနလိုက္ဝင္ကာ ခ်န္းအေမတို႔နား ဝိုင္းထိုင္လိုက္သည္။
"လာ နားၾကဦးသားတို႔ ပင္ပန္းေနၾကေတာ့မွာပဲ"
"မပင္ပန္းပါဘူးအရီးရဲ႕"
"အေမ အေဖ ဒါက အကိုဆူဟိုတဲ့"
"ကြၽန္ေတာ္က ခ်န္းေယာလ္ပါ"
YOU ARE READING
ခ်စ္ရပါေသာေမာင္ေမာင္ဗိုက္(ချစ်ရပါသောမောင်မောင်ဗိုက်)
Fanfictionဗိုက္တလံုးနဲ႔ေကာင္ေလးတေယာက္ပတ္ခ်န္းတို႔အိမ္ဆီေရာက္လာေသာအခါ
