"ဒီလိုဆို ဂေယာင္ဆူးေျပာသလိုပဲ ဒါလုံးဝ မ႐ိုးသားႏိုင္ဘူး"
အကိုဆူဟိုက မနက္စာ စားပြဲထိပ္ကေနထိုင္ကာ ဂေယာင္ဆူးေျပာျပေနတဲ့မေန႔က ဟိုေကာင္မေလးဦးေလးျဖစ္သူနဲ႔ေတြ႕ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းကို သုံးသပ္လိုက္တယ္။
"ဟုတ္တယ္ ကြၽန္ေတာ္လည္းသံသယ၀င္မိတယ္ အလုပ္စ၀င္တဲ့ေန႔ကဆိုအတင္းတြန္းထုတ္တာပါဆိုသမီးပါေနတာေတာင္မညႇာဘူး ေတာ္ေသးဆယ္ဟြန္းတို႔ေရာက္လာလို႔"
"ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္ အဲ့လူႀကီးကအရမ္းၾကမ္းတာ"
"ဘာေျပာတယ္!"
သမီးကို ထမင္းဝါးခြံ႕ေနရင္းကေနအကိုဆူဟိုေျပာတာကို ကိုယ့္အေတြ႕အႀကဳံနဲ႔ျပန္ေျပာတာကိုမွ ဆယ္ဟြန္းကလည္းအားႀကိဳးမာန္တက္ေထာက္ခံကာေနတုန္း အကိုခ်န္းေယာလ္ရဲ႕ေအာ္သံေၾကာင့္ မေျပာရ ကတိကို သတိျပန္ရကာ ဘာမွမေျပာပဲထိုင္ေနတဲ့ ဂ်ဳံအင္ေကာ ၃ေယာက္သား ဇတ္ကေလးေတြပုကာ ကိုယ္ပါက်ဳံ႕သြားသလားထင္ရသည္။
"ဘာမွ မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး အကိုရယ္ အခုဆိုအဲ့လူႀကီးလာေတာင္မလာေတာ့ဘူး"
"တခုခုျဖစ္သြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲေျပာ ညီေနာ္ မေပါ့ပါနဲ႔ဆိုကြာ"
"အခုေအးေဆးျဖစ္သြားပါၿပီ အကိုခ်န္းေယာလ္ရဲ႕စိတ္မပူပါနဲ႔"
မ်က္လုံးႀကီးျပဴးျပကာ စိုးရိမ္တႀကီးေျပာေနတဲ့အကိုခ်န္းေယာလ္လည္း ဂေယာင္ဆူးဝင္ေျပာမွသာ စိတ္ကိုေလွ်ာ့သြားဟန္။
"တခုခုဆို ဂေယာင္ဆူးဆီအေရာက္သြားေနာ္"
လက္ညိဳးထိုးကာေျပာလာတာမို႔
"အင္း အင္းပါ အကိုရဲ႕"
"ခ်န္း ေျဖးေျဖးစားပါကြာ မင္းကလဲ"
စကားဝိုင္းထဲ နားေထာင္ ေခါင္းညိတ္ပဲလုပ္ကာ မနက္စာကို အျမန္စားေနတဲ့ခ်န္းကို ဆူဟိုကလွမ္းေျပာလိုက္ေတာ့
"အခ်ိန္ပိုင္းေလး ရွာေတြ႕ထားလို႔ပါအကိုဆူဟိုရယ္ ဆိုင္မဖြင့္ခင္ထိပဲဆိုေတာ့ လုပ္မလားလို႔"
"ေအးပါကြာ ေျဖးေျဖးေတာ့စားပါကြ ဒါနဲ႔မင္ေဆာ့ေကာ"
"အကိုမင္ေဆာ့က ဆိုင္အတြက္လိုတာေတြသြားဝယ္တယ္ ကြၽန္ေတာ္က ေန႔လည္အခ်ိန္မရေတာ့လို႔ေလ"
YOU ARE READING
ခ်စ္ရပါေသာေမာင္ေမာင္ဗိုက္(ချစ်ရပါသောမောင်မောင်ဗိုက်)
Fanfictionဗိုက္တလံုးနဲ႔ေကာင္ေလးတေယာက္ပတ္ခ်န္းတို႔အိမ္ဆီေရာက္လာေသာအခါ
