ခ်စ္ရပါေသာေမာင္ေမာင္ဗိုက္(ချစ်ရပါသောမောင်မောင်ဗိုက်)

Final

"သမီးႀကီး ထေတာ့ေလ ေမာင္ေလးေတြကို ေက်ာင္းသြားဖို႔ ျပင္ကူပါဦး ေဖေဖ့ကို"

အိမ္ကသမီးအႀကီး ဘတ္ဝူဆိုတာေလ သူ႔ေဖႀကီးေျပာရင္ ေငါက္ကနဲ ထလုပ္တတ္ေပမဲ့ ကိုယ္ဆိုရင္ေတာ့အခြန္း၅၀ေလာက္ ခိုင္းမွ၁ခြန္းတင္တာ။

"ဟုတ္ကဲ့ပါ ေဖေဖရဲ႕ သမီးကူပါ့မယ္ သမီးႏိုးပါၿပီ"

"ခ်စ္တယ္ သမီးေရ အလိမၼာတုံးေလး ဘတ္ေယာလ္ေလးနဲ႔ ဘတ္ခ်န္းကို မ်က္ႏွာသစ္ကူေပးေနာ္ ေဖေဖက ဘတ္အြန္းေလး မနက္စာေကြၽးေနလို႔"

"ဟုတ္ ေဖေဖ ေမာင္ေလးတို႔ လာ မမဆီ"

သူ႔ေမာင္ေတြကိုေခၚကာ ေရဘုံဘိုင္နားထြက္သြားတဲ့ သမီးကိုၾကည့္ရတာ တကယ့္အမႀကီးပီသပါေပတယ္။ သမီးက ေျပာရရင္ ႐ုပ္ကေလးကသာ အကိုနဲ႔တူတာ စိတ္ကေတာ့လုံးဝကိုႀကီးပဲ။ တခါတေလ ေကာင္းသေလာက္ တခါတေလ ဂ်စ္ျပန္ေရာ။ ကိုယ္ကေမြးထားတဲ့ သမီးဆိုေတာ့ သူ႔အေျခအေနအလိုက္ သမီးကိုေျပာဆိုေနရတာ။ တစ္ခါကဆို အငယ္ဆုံးဘတ္အြန္းေလးနဲ႔အၿပိဳင္ဂ်စ္လို႔ ၂ေယာက္လုံးကို စိတ္မရွည္ျဖစ္မိၿပီးလက္ပါမိတာ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့လဲေဟာဒီက လူၾကမ္းႀကီးျဖစ္ၿပီး ေဖႀကီးခ်စ္သားသမီးေတြနဲ႔အတူ ေဖႀကီးကပါ အၿပိဳင္ေကာက္သြားလို႔ ေခ်ာ့ရတာကို ေမာသြားရတာပဲ။

"ကိုယ္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာကို မႏႈိးဘူးကြာ ဘာလို႔ အေစာႀကီး ထရတာလဲ"

"အကိုက ပင္ပန္းတယ္ေလ တေန႔တေန႔ ဆိုင္မွာ ေျပးလႊားေနရတာ မႏႈိးရက္ပါဘူး"

"ဟာကြာ ေနာက္ခါဆို ႏႈိးေနာ္ မနက္စာလည္း ကိုယ္ပဲျပင္မယ္ေနာ္ "

"ဟုတ္ကဲ့ပါ အကိုရဲ႕"

"သားေလး အြန္းေလး ေဖႀကီးေျပာထားတယ္ေလ အစားကို ကိုယ့္ဘာသာ စားရပါမယ္ဆို"

အကိုက သားနားထိုင္ကာေျပာလိုက္ေတာ့ သားကဝါးေနတဲ့ထမင္းလက္စနဲ႔ပင္

"သား သားက တူကို ေဟာ့သလို ကိုင္လိုက္တာ တူႀကီးက ျပဳတ္က်သြားလို႔ ေဖေဖက ခြံ႕ေပးတာ ေနာ့ ေဖေဖ"

အငယ္ဆုံးလိုျဖစ္ေနေတာ့ ဘတ္အြန္းေလးက ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကိုယ့္အားကိုယ္ မကိုးခ်င္ဘူး အၿမဲေဖေဖလုပ္ေပးနဲ႔ ျဖစ္ေနတာကို သူ႔ေဖႀကီးက မႀကိဳက္။ ခ်စ္တာကခ်စ္တာတပိုင္းတဲ့ ကိုယ့္အားကို ကိုယ္ကိုးေစခ်င္တယ္ ဆိုတဲ့သူနဲ႔ အၿမဲကေလးလုပ္ခ်င္တဲ့သားနဲ႔က တကယ့္ဒုကၡ။ အခုလည္း သားကသူ႔ေဖႀကီးေငါက္မွာေၾကာက္ၿပီး ေျပာေနျပန္ၿပီ မနက္ကအတင္းခြၽဲကပ္ၿပီး ခြံ႕ခိုင္းတာသူမဟုတ္တဲ့အတိုင္းပဲ။