"အကိုဘတ်ဟျွန်း အဆင်ပြေရဲ့လားကလေးနဲ့"
ဒီနေ့က ဆေးရုံမှာဟိုကောင်မလေးကိုပြုစုပေးဖို့ စလာလို့ရပြီဆိုလို့ထွက်လာလိုက်တာ အက်ိုချန်းယောလ်ကလည်း သိပ်နေမကောင်းချင်၊ ဆိုင်ကလည်းရောင်းကောင်းနေတာနဲ့ပဲ ကလေးထိန်းဖို့လူမရှိတာနဲ့ တစ်ခါတည်းခေါ်လာခဲ့လိုက်တာ။ အခန်းကလည်း VVIPခန်းဆိုတော့ သမီးကိုသိပ်ထားဖို့ နေရာတော့ရှိကောင်းပါရဲ့။
"အွမ်း အဆင်ပြေပါတယ် ဂယောင်ဆူးရဲ့ ကျေးဇူးပဲနော် ဒါနဲ့ဟို သူဌေးကတော်"
"မပူနဲ့အကို ကျွန်တော်ပြောထားတယ်။ အကိုမှန်းတော့မသိဘူး။ အသိမို့စိတ်ချလို့ပြောထားတာ။ အခုလည်းသူ့အမျိုးသား ဆေးပြသွားကြတယ်ထင်တယ်။ သူလာရင် ကျွန်တော့်ကိုအရင်လာတွေ့တာမို့အကို ရှောင်ချိန်ရပါတယ်"
"အာ တကယ်ကျေးဇူးပါ"
"ဟုတ်အကို ရတယ်။ ဒါဆိုကြိုးစားလိုက်ပါဦး။ ဆယ်ဟွန်းလာရင်ကလေးအခေါ်လွှတ်လိုက်မယ်နော်"
"အွမ်းအွမ်း"
ဂယောင်ဆူးလည်း ထွက်သွားပြီမို့သမီးရဲ့နို့ဘူးတွေ ဒိုင်ပါတွေ စုထည့်ထားတဲ့ အိတ်ကိုဆွဲကာ ကောင်မလေးအခန်းကို တံခါးဖွင့်ပြီးဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။
အင်း ကောင်မလေးက တော်တော်သက်သာနေသည့်ပုံပါပဲ။ စတွေ့တုန်းကလ်ို မဟုတ်တော့ဘူး။ ဒဏ်ရာ အမာရွတ်တွေလဲ မရှိနေတော့ပဲ ဒီတိုင်းအိပ်မောကျနေသည့်ပုံလေးပင်။
ဘေးမှာရှိတဲ့ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ကာ ခဏ သမီးကိုချော့သိပ်လိုက်ပြီး သမီးအိပ်ပျော်သွားမှ အောက်ကသေးစိုခံအခင်းလေးခင်းကာ ချသိပ်လိုက်ပြီး ပြုတ်ကျမှာစိုးလို့စားပွဲကို ဆိုဖာနားထိတိုးပေးထားလိုက်သည်။
စစချင်း တွဲလျက်ပါတဲ့ ရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာ ရေဇလုံထဲရေအပြည့်ဖြည့်ပြီးတဘက် တစ်ထည်နဲ့ ကောင်မလေးရဲ့လက်ကလေးတွေခြေထောက်လေးတွေကို ရေပတ်တိုက်ကာသေချာသန့်စင်ပေးနေမိသည်။ မျက်နှာလေးကိုပါ သန့်စင်ပေးမိတော့မှ သေချာကြည့်မိသည်။ တော်တော်ချစ်စရာကောင်းတဲ့ကလေးလေးပဲ။ ဒီလောက်အကြာကြီးလှဲနေရတာ ညောင်းနေရှာမှာ ကလေးအရွယ်က အလယ်တန်းလောက်ပဲရှိသေးတဲ့ ကလေးလေး။သနားပါတယ်ကွယ် ဘယ်လိုအဖြစ်ဆိုးကြီးပါလိမ့်။
YOU ARE READING
ခ်စ္ရပါေသာေမာင္ေမာင္ဗိုက္(ချစ်ရပါသောမောင်မောင်ဗိုက်)
Fanfictionဗိုက္တလံုးနဲ႔ေကာင္ေလးတေယာက္ပတ္ခ်န္းတို႔အိမ္ဆီေရာက္လာေသာအခါ