"ဟယ္လို"
"ဆယ္ ဆယ္ဟြန္း"
"ဟာ မိုးပဲလင္းေတာ့မွာကိုကြာ ဖုန္းဆက္ၿပီး ဘာလဲ "
"ငါ ငါ"
"ငါအိပ္ခ်င္ေနတာေနာ္ မင္းကြာ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ အခန္းခ်င္းကပ္ရပ္ကိုဖုန္းႀကီးေခၚၿပီး ဘာေၾကာင္တာလဲဟ"
"ငါ့ ငါ့အခန္းထဲ ခ ခဏ လာ"
"လာခ်င္ရင္ မင္းလာကြာ အိပ္ေနပါတယ္ဆို"
"ဆယ္ ဆယ္ဟြန္း လာ လာခဲ့ေပးပါ ငါ့ဗိုက္ အ့"
မနက္ေစာေစာစီးစီး ေနေတာင္မထြက္ေသးတဲ့အခ်ိန္ အိပ္ေကာင္းေနတုန္းဖုန္းဝင္လာတာမို႔ ဆယ္ဟြန္းတကယ္စိတ္ေပါက္သည္။
နံပါတ္ကိုမၾကည့္မိေသာ္လည္း အသံၾကားတာနဲ႔ဘယ္သူဆိုတာသိၿပီးသားပင္။ စဆက္ကတည္းက တထစ္အအနဲ႔ မေျပာႏိုင္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ စိတ္တိုၿပီးခ်ပစ္ဖို႔ႀကံၿပီးမွသူ႔ဆီက နာနာက်င္က်င္ ညည္းသံေလးထြက္လာတာမို႔ ေစာင္ပုံထဲကအျမန္ထြက္ကာ တဖက္အခန္းကသူ႔ဆီကူးခဲ့ေတာ့သည္။
"ရား ဂ်ဳံအင္ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ"
လာမိတာပဲေတာ္ေသးဆိုရမည္။ ေစာင္ပုံထဲ ေကြးေကြးေလးႏွင့္သူ႔ဗိုက္သူႏွိပ္ကာ ေခြၽးေစးေတြျပန္ေနတာမို႔ကိုယ္လည္း ဘာလုပ္ေပးရမလဲ မသ္ိျဖစ္ေနကာ
"ဂ်ဳံအင္ ဂ်ဳံအင္ ဘာျဖစ္တာလဲ ဗိုက္ျပန္နာျပန္ၿပီလား ဟင္လို႔ "
ေခြၽးေစးေတြျပန္ကာ မ်က္ႏွာေလးရႈံ႕တြၿပီး
"အင္းးးးးးး"
ဂ်ဳံအင့္မွာ အစာအိမ္ေရာင္ေလ့ရွိတာမို႔ သတိထားေနေလ့ရွိရဲ႕သားနဲ႔ဘယ္လိုျဖစ္တာပါလိမ့္။
"ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ ဟမ္"
"နာ နာရီဝက္ေက်ာ္ၿပီ ထင္ ထင္တယ္"
ကိုယ့္ေမးခြန္းေတြကိုပင္ ေျဖေနသည့္ဂ်ဳံအင္က အားမရွိေတာ့သည့္ဟန္ အနားကို ပိုတိုးကာ အဖ်ားေကာဝင္ေနလားဟု နဖူးက္ိုစမ္းၾကည့္မိေတာ့ ခပ္ေႏြးေႏြးအေနအထားမွာရွိေနသည္။
"ဂ်ဳံအင္ ေသာက္ေနက်ေဆးေကာ"
"ေဆး ေဆးက မေန႔က ကုန္သြားၿပီ အင္း"
YOU ARE READING
ခ်စ္ရပါေသာေမာင္ေမာင္ဗိုက္(ချစ်ရပါသောမောင်မောင်ဗိုက်)
Fanfictionဗိုက္တလံုးနဲ႔ေကာင္ေလးတေယာက္ပတ္ခ်န္းတို႔အိမ္ဆီေရာက္လာေသာအခါ
