"ဟာ ဘတ္ဟြၽန္းတို႔ကေတာ့ေဟ့ ကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ကို ဆိုင္လာျပန္ၿပီ "
"ဟုတ္ပ အကိုခ်န္းေယာလ္ကို စိတ္မခ်လို႔လား ခိခ္ခိခ္"
အဆာေျပလွည္းနားကေန ကေလးကိုခ်ီကာ လာေနေသာဘတ္ဟြၽန္းကိုေတြ႕တာနဲ႔ အကိုခ်န္းနဲ႔ဆယ္ဟြန္းတို႔ကလွမ္းေအာ္လို႔စေနၾကျပန္ၿပီ။
"ဟာကြာ ညီကေတာ့ ဘာလို႔လာတာလဲ အိမ္ထဲမွာပဲေနပါဆို"
အကိုကဆိုင္ထဲကေန ဟင္းခ်က္ဇြန္ျပားႀကီး တန္းလန္းနဲ႔ထြက္လာကာေျပာေနျပန္တာမို႔
"အကိုကလည္း ပ်င္းလို႔ပါ ဆိုင္နဲ႔အိမ္ကလည္း နီးနီးေလးကို"
"ေကာင္းပါတယ္ အကိုဘတ္ဟြၽန္းလိုက္လာတာေကာင္းပါတယ္"
"ဟုတ္တယ္ေဟ့ ဘတ္ဟြၽန္းမလာရင္ေလ ေနာက္ေန႔ေတြ ငါတို႔အိမ္နဲ႔ဆိုင္ေလွနဲ႔ကူးရလိမ့္မယ္ ကေလးအေဖႀကီးက ကဲကဲသဲသဲ ဆိုင္နဲ႔အိမ္ တေန႔အေခါက္၁ေသာင္းေလာက္ ကူးေနတာ လက္ဖ်ားခါတယ္တကယ္"
"ဟားးးး"
"အမေလး အကိုခ်န္းေကာ အကိုမင္ေဆာ့ကို အနားကေတာင္မခြာခိုင္းဘဲနဲ႔ မစာမနာ မေျပာပါနဲ႔ အခုကသမီးကလည္းခုမွ၁လေက်ာ္ေလးရွိေသးတာ သူတို႔သားအဖ၂ေယာက္တည္း ကြၽန္ေတာ္ဘယ္လိုစိတ္ခ်ႏိုင္မလဲ"
အကိုက ဟင္းခ်က္ဇြန္းျပားႀကီးကို ခ်ကာ သမီးကိုေျပာင္းခ်ီလိုက္ရင္း အကိုခ်န္းကို ခြန္းတုန႔္ျပန္ေနေလသည္။ စိတ္ထဲကေတာ့တသိမ့္သိမ့္နဲ႔ၾကည္ႏူးမိတာအမွန္ပင္။
"အကိုဆူဟိုနဲ႔ အကိုမင္ေဆာ့ေကာ"
"ဆိုင္အတြက္လိုတာေတြသြားဝယ္ၾကတယ္ ဂ်ဳံအင္ေကာ ျပန္လာၿပီလား"
"မလာေသးဘူးဆယ္ဟြန္းေလးရဲ႕ ဒီေန႔ေက်ာင္းမွာပြဲရွိတယ္ဆိုလားဘဲ"
"ဆရာမေခ်ာေခ်ာေလးေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ ဟားဟား"
"အကိုခ်န္းေနာ္"
"စတာပါကြာ စတာပါ"
အကိုခ်န္းစကားေၾကာင့္ ဆယ္ဟြန္းမ်က္ႏွာေလးညႇိဳးသြားရသည္။
"ပင္လယ္စာေၾကာ္တပြဲ"
"ေဟာ စားသုံးသူလာေနၿပီ ေပးေပးအကို သမီးကို"
YOU ARE READING
ခ်စ္ရပါေသာေမာင္ေမာင္ဗိုက္(ချစ်ရပါသောမောင်မောင်ဗိုက်)
Fanfictionဗိုက္တလံုးနဲ႔ေကာင္ေလးတေယာက္ပတ္ခ်န္းတို႔အိမ္ဆီေရာက္လာေသာအခါ
