"လာၾကေနာ္ လာၾက အမ်ိဳးသမီးဝတ္ေလးေတြ စုံေနတာပဲေနာ္ ႀကိဳက္တာယူ ၂၀၀၀ ၂၀၀၀ "
တစ္ပတ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္ကို ကုန္လြန္ၿပီးေနာက္မွာ အားလုံးနဲ႔လည္း ပိုၿပီးရင္းႏွီးလာသလို ဘ၀ႀကီးကလည္း ပိုလို႔စိုေျပလာသည္။
ဒီလိုမ်ိဳးပါးစပ္ကေန ေအာ္ကာဟစ္ကာ ေရာင္းတတ္ဖို႔ကို အကိုဆူဟိုက ၂ရက္ေလာက္ လက္ခ်ာ႐ိုက္ကာေသခ်ာ သင္ေပးသည္။
ေဈးကလည္း မနက္ပိုင္း၁၁နာရီေလာက္ထိပဲ ေရာင္းရတာဆိုေတာ့သိပ္လည္း မပင္ပန္းတာမို႔ အကိုဆူဟိုနဲ႔လိုက္ကာ ေဈးသည္လုပ္ေနျခင္း။
ခပ္ေသးေသး ဆိုင္ေပါက္ဝေလးကေန အေရွ႕ကို ပိုလို႔ထြက္လိုက္ကာ အသံကိုပိုျမႇင့္ၿပီး ေအာ္လိုက္သည္။
"လက္ေႏွးရင္ ခြက္ေဆးသြားရမယ္ေနာ္ အလွတရားေတြေပၚလြင္ဖို႔ အက်ႌေလးေတြ လာေ႐ြးေနာ္ ျမန္ျမန္ လာလာ လာ တစ္ထည္ ၂၀၀၀ တစ္ထည္၂၀၀၀"
"ဟယ္ ဗိုက္ဗိုက္"
"ဟာ အမႀကီး"
ေဈးလိုက္ခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္အတြင္း မ်က္မွန္းတန္းမိတဲ့ ေဖာက္သည္ေတြကလည္း မနည္းလွ အကိုဆူဟိုက ေသခ်ာမွတ္ခိုင္းထားလို႔ သတိထားမွတ္ရေသးသည္။ ေဖာက္သည္ေတြက သူတို႔ကို တန္းမွတ္မိရင္ ပိုႀကိဳက္ၾကတယ္ဆိုသလားဗ်။
"ပိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနတယ္ေနာ္ ဗိုက္ဗိုက္က ဒီတီရွပ္အပြေလးနဲ႔"
"ဒီလိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းဖို႔ဆိုရင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ေရာင္စုံရွိတယ္ေနာ္ မေႏွာင့္မေႏွးပဲ ဝယ္လိုက္ၾကရေအာင္"
တဖက္က ၀ယ္သူကိုေရာင္းေနေသာအကိုဆူဟိုက ၾကားျဖတ္ေၾကာ္ညာဝင္လိုက္ေတာ့
"အမေလး ဆူဟိုတို႔မ်ား ေတာ္ေတာ္တတ္ ကဲပါ ျပပါဦး "
"ဟုတ္အမႀကီး ဒီမွာေနာ္ အေရာင္စုံရသဗ်ာ "
"ဗိုက္ဗိုက္ ၀တ္တဲ့အေရာင္ေပး"
"အလို အမႀကီးက ကြၽန္ေတာ့္လိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းမယ္ ထင္ေနလို႔လား"
"ဘာ ဗိုက္ဗိုက္ေနာ္"
"ခိခ္ခ္ခ္ စတာပါ အမႀကီးက ခ်စ္ဖို႔မေကာင္းဘူးေလ ဒီေလာက္ေခ်ာေမာေနတဲ့ဟာကို"
YOU ARE READING
ခ်စ္ရပါေသာေမာင္ေမာင္ဗိုက္(ချစ်ရပါသောမောင်မောင်ဗိုက်)
Fanfictionဗိုက္တလံုးနဲ႔ေကာင္ေလးတေယာက္ပတ္ခ်န္းတို႔အိမ္ဆီေရာက္လာေသာအခါ
