"လုပ္ပါသူေ႒းကလည္း လူလည္းလိုေနတာကို"
"ဆယ္ဟြန္းေရ လူလိုတာေတာ့ လိုတာေပါ့ မေပါ့မပါးႀကီးနဲ႔က်"
ဆိုင္ထဲက သူေ႒းကို ဆယ္ဟြန္းကခဏ စကားသြားေျပာလိုက္မယ္ဆိုၿပီး ၀င္သြာလို႔ အလုပ္ရ မရ မေသခ်ာေသးတာနဲ႔ပဲ ဆိုင္ျပင္က ေစာင့္ကာ အေျခအေနၾကည့္ေနရသည္။ ဆယ္ဟြန္းကေတာ့ စိတ္မပူနဲ႔လို႔ ေျပာသြားတာပဲ။ ဒါေပမဲ့လည္းေပါ့ေလ ကြၽန္ေတာ္ဆိုလည္း ကြၽန္ေတာ့္လိုလူကိုအခ်ိန္ပိုင္းအတြက္ ေခၚဖို႔ရာခက္မွာပဲ။
"သူေ႒းကလည္း အက္ိုဘတ္ဟြၽန္းက အလုပ္ႀကိဳးစားပါတယ္ဗ် ေနာ္ သူေ႒းက စိတ္ထားေကာင္းရဲ႕နဲ႔ လုပ္ပါအကိုဘတ္ဟြၽန္းလည္း ေငြလိုေနလို႔ပါ"
သာမန္ဆို ကိုယ္ေခၚလာတဲ့ ဘယ္သူမဆိုလက္ခံႏိုင္ေပမဲ့ အခုအကိုဘတ္ဟြၽန္းက် မေပါ့မပါးနဲ႔မို႔ အလုပ္ထိခိုက္မည္ စိုးဟန္နဲ႔ စဥ္းစားေနေသာသူေ႒းကို ကိုယ့္ဘက္ေရာက္ေအာင္ ပိုပိုသာသာေလး ေျပာေပးေနရသည္။
"ဘာမွမစိုးရိမ္ပါနဲ႔ သူေ႒းရယ္ ကြၽန္ေတာ္က အားလုံးကူလုပ္ေပးမယ္ ေနာ္ အကိုဘတ္ဟြၽန္း သ္ိပ္မလုပ္ႏိုင္လဲ ကူလုပ္ေပးမယ္ဗ်ာ သူေ႒းအလုပ္မထိခိုက္ေစရဘူး ဘယ္လိုလဲ"
"မင္းစကားနဲ႔ မင္းေနာ္ ဆယ္ဟြန္း"
"ရဲရဲႀကီးတာဝန္ယူတယ္ ကြၽန္ေတာ္"
"Okေလ ငါတို႔ဆယ္ဟြန္းက အသည္းအသန္ေျပာေနမွေတာ့လည္း အလုပ္ခန႔္ရေတာ့မွာပ"
"သူေ႒း ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္"
"ဆိုင္ေသခ်ာေစာင့္ဦး ငါအျပင္ခဏ သြားဦးမယ္"
"ဟုတ္!"
မွန္တံခါးကေန အထဲကိုလွမ္းၾကည့္ေနတုန္း ဆယ္ဟြန္းနဲ႔ စကားေျပာေနေသာ သူေ႒းဆိုသူက အျပင္ထြက္လာတာမို႔ စိတ္ကိုအေကာင္းဆုံေျဖေလွ်ာ့ထားကာ အသင့္အေနအထား ေစာင့္ေနလိုက္သည္။
"မဂၤလာပါ သူေ႒း"
"အာ ဆယ္ဟြန္းေျပာတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းဆိုတာလား"
ေခါင္းငုံ႔အ႐ိုအေသေပးရင္း ႏႈတ္ဆက္ေနတဲ့ ကိုယ့္ပုခုံးကို ပုတ္ကာေမးလာတာမို႔
YOU ARE READING
ခ်စ္ရပါေသာေမာင္ေမာင္ဗိုက္(ချစ်ရပါသောမောင်မောင်ဗိုက်)
Fanfictionဗိုက္တလံုးနဲ႔ေကာင္ေလးတေယာက္ပတ္ခ်န္းတို႔အိမ္ဆီေရာက္လာေသာအခါ
