𝐒𝐎𝐘𝐋𝐔 𝐀𝐕𝐈

44 - Bir Saniye

44 - Bir Saniye

Hayat beklenmedik şeylere gebeydi. Hiç beklemediğin bir anda çok iyi gidebilirdi ya da çok kötü de gidebilirdi. Beklenmediğin kelime karşılığı bu değil miydi zaten?

En güzel ve korkunç yanıysa o güne uyandığında ne olacağını asla bilemiyordun. Sadece bir saniye... Bir saniye her şeyi değiştirecekti.

O sabah böyle bir güne başlamıştım işte ve bunu bilmiyordum.

Kalkıp duşumu aldıktan sonra Gök'ün mamasını ve suyunu değiştirdim. Saçlarımı kurutup topladım. Bugün cumaydı ve okulda serbest kıyafetle takılabilirdik.

Kotum ve tişörtümü giyerken Merve "Etek giysem müdire beni keser mi?" diye sordu. Kıkırdadım. "Duruma göre değişir."

"Özellikle eteğin boyuna göre." dedi Lara. "Of tamam giymiyorum." Merve de üzerine kot pantolon giyerken telefonuma gelen mesaja baktım. Cesur "Bana acil boş iksir şişesi getir derse. Benimkiler kayıp." yazmıştı.

"Beceriksiz. Getiririm."

İksir şişelerini elime alıp odadan çıkarken kapıda Cesur'la karşılaştık. Şişeleri gösterip "Buyur." dedim. Uzanıp aldı. "Canımsın." Bir an tuhafça birbirimize baktık. Sonra Cesur bir kahkaha attı. Bu gülüş beni de kendime getirince ona eşlik ettim.

"Bu sabah neşelisin hayret." dediğinde omuz silktim. "İlginç, değil mi? Bozuk saat bile günde iki kez doğruyu gösteriyor."

Demir sırıtarak yanıma geldiğinde ona gülümsedim. "Ne bu neşe?"

"Güzel bir gün. Değil mi?" dedi beni kolunun altına alarak.

"Tabii, Kara İksir dersi olan sen değilsin herhalde." dedim homurdanarak. "Ders korkunç."

"Benim Spor dersim var. Kapıştıralım mı?"

Kahvaltıya inerken Elif annem aradı. "Günaydın."

"Günaydın anne."

"Nasılsın?"

"Yorgunum." dedim gülerek. "Sınavlar yakın, çok yoğunum."

"Az kaldı. Tatilde her şey çok güzel olacak." İç çektim. "Acaba tatile mi gitsek bu yaz anne?"

"Olur kızım. Babama sorayım, ayarlayabilirse gideriz." Sonra durdum. Güzdumanlar... Onlar da olsun istiyordum. Aile bağlarımızı güçlendirmek için tatilden daha iyi ne olabilirdi ki?

"Anne derse giriyorum, kapatıyorum. Barış'ı öp benim için." Telefonu kapatıp annemi aradım. "Kızım sabah sabah rüyanda mı gördün beni?"

"Of, hayır. Beni dinle." dedim. "Annemlere yaşadığınızı söylemelisiniz."

"Annenler..." dedi sessizce. İçinin acıdığını fark ettim. "Yani onlar da bilmeyi hak ediyor. Babalarım en yakın arkadaş çünkü. Bilmeliler."

"Haklısın." dedi. "Ama bu konuyu babanla da konuşmalıyım."

"O da benimle aynı fikirde olacaktır. Ailemle konuşun ve anlatın. Tekrar birlikte olma zamanı geldi."

Telefonu kapattığımda kendimi daha iyi hissediyordum. Aile olacaktık. Aile olmamızı istiyordum.

Kalemimle defterde şekiller çizerken hocanın anlattığı iksire baktım. Aşk iksiri. Ne kadar ilginçti. Aşkın bir iksiri olur muydu?

"Mehir Hanım! Bizi dinliyor musunuz acaba? Bizim dünyamızda mısınız?" Hocanın sesiyle irkildim. Sınıftaki altmış kişinin gözü bana döndüğünde köşeden bir ses duyuldu. "Erkek arkadaşını düşünüyordur hocam."