Highschool Life

Chapter 43

Diana's POV

GRADE 9.

May mga bagay talaga na magulo at hindi napapaliwanag ng siyensya. Kailangan ikaw mismo ang sumagot. Kailangan ikaw ang dumiskubre dahil sa mundong ito walang nabubuhay ng walang kasinungalingan, walang kalokohan, at walang katangahan.

CHAAAAAAAARRRROOOOOOTTT!!!!

Nagdadrama lang ako. Pagbigyan niyo na ako. Minsan lang naman 'to.

'hehehehehe'

Ayun na nga. Nandito ako ngayon sa bahay at nasa kwarto kasama ang mga bruha kong kaibigan. Oo bruha!!!

"HAHAHAHHAHAHAHAHAHAHAHHAHHHAHHAHAHAHHAHAHAHAHAHAHAHHAHHHAHHAHAHAHHAHAHAHAHAHAHAHHAHHHAH" tawa nila!

'Ang saya nila di'ba? Ang sarap pagsasakalin...'

"Nakakahiya ka! Pfftt!" sabi ni Claire na panay tawa.

'Buset'

Di niyo maintindihan 'no? Kasi ganito yon.

*FLASHBACK*

Nagulat ako ng biglang may kumalabit sa'kin. "Psstt! Ate! May silbi ka daw sa kanya." Sabi ng grade 7 na maliit sakin.

"Huh? Ako?" Gulong-gulong tanong ko.

"Oo ate." Sabi sabay alis.

"Sinong nagsabi?!" Pahabol na tanong ko pero kumaripas na ng takbo yung bata.

"WAHHHHH!!!" Sigaw ng mga kaibigan ko.

"WAHHHHHHHHH!" Sigaw ko rin para fair.

"Si ano!!!!!!!!" malakas na sabi ni Jenny.

Nakaharap kasi ako sa kanilang lahat.

"Si Charles..." Pabulong na sabi nila at sabay sabay pa sila.

Napalingon naman ako at nakita ko nga si Charles na nakangiti.

"H-hi Cha-charles..." utal na sabi ko. Ang gwapong nilalang. Juskoday!

"Hello Diana! Pwede ba kitang makausap?" tanong niya.

"A-ahh sige." Lumingon ako sa mga kaibigan ko.

"Una na kayo..." Sabi ko tumango naman sila at kinindatan pa ako.

"Tara doon tayo sa mini forest..." Aya ko sa kanya.

Nauna akong mag lakad at sumunod siya.

"Oy! Hintay naman... Excited ka sa sasabihin ko ah?" Ngising sabi niya.

'Asyumero'

Nang makarting kami sa mini forest ay umupo kami sa bato na malapit sa puno.

"Ano yung s-sasabihin mo?" Kinakabahang tanong ko.

*Katahimikan*

"Ewan ko ba hindi ko maintindihan yung sarili ko. Kinakabahan ako kapag nasa harap kita. Nakakainis dahil ikaw lagi ang nakikita ko kahit pumikit ako. Nababaliw na nga yata ako 'e. Nung nakaraan lang nagpa check up ako sabi nung doktor wala naman daw akong sakit. Di ba nakakatawa? Hahaha. Nakakahiya tuloy sa doktor. Simula nung makilala kita parang nag slow motion yung mundo ko. Tuwing kaharap kita parang buo na yung araw ko..." huminga siya ng malalim.

"H-ha?"

Hindi niya ako pinansin at nagtuloy tuloy sa pag sasalita.

"... Pakiramdam ko nakalutang ako sa lupa. That time I ask myself. Ano ka nga ba saakin? Bakit kinakabahan ako kapag malapit ka? Bakit ngiti mo lang masaya na araw ko? Una hindi masagot yung mga tanong na yan. Sabi ko sa sarili ko hindi pa ako handa harapin ang puso ko. Pero sadyang abnormal ako. Nandito ako sa harap mo parang tangang nagco-confess ng nararamdaman ko. Siguro alam mo naman yung sinasabi ko di ba?"