No one but you(OR)The Mafia Guys[completed]

Chapter 11

သခင္ေလးက ခမ္းကိုမသိမသာေ႐ွာင္ေနသည္မွာ သုံးရက္ခန္႔႐ွိေနၿပီျဖစ္သည္။အလုပ္ကိစၥအတူလုပ္စရာ႐ွိရင္ လုပ္သည္။ၿပီးတာနဲ႔ အခန္းထဲတန္းဝင္ေျပးေတာ့တာပဲ။

ဒီေန႔ေတာ့ မိေအာင္ဖမ္းဖို႔ ကိုယ္ကဆုံးျဖတ္ထားၿပီးၿပီ။

"ေဟ့ ခဏေနအုန္း...ကိုယ္သြားပို႔လိုက္မယ္"

အိမ္အကူေကာင္မေလးဆီမွ သစ္သီးျခင္းကိုလႊဲေျပာင္းယူလိုက္ၿပီး သခင္ေလးအခန္းတံခါးကိုေခါက္လိုက္သည္။

" ဝင္လာခဲ့"

အထဲေရာက္သည္ႏွင့္ အသီးျခင္းကိုစားပြဲေပၚတင္ကာ ကုတင္ေပၚေျခဆင္းကာ ဖုန္းၾကည့္ေနေသာသခင္ေလးနားသြားလိုက္သည္။ကိုယ္ဝင္လာတာျမင္ရက္နဲ႔ေတာင္ ဘာမွမေျပာဘဲ လ်စ္လ်ဴ႐ႈေနတာကိုမႀကိဳက္။

"ကိုယ့္ကိုဘာလို႔ေ႐ွာင္ေနတာလဲ နမ္းလိုက္လို႔လား"

"ဘယ္သူကေ႐ွာင္လို႔လဲ"

"ဒီေလာက္သိသာေနတာကို"

"ဒီမြာ တကယ္တမ္းက် ခင္ဗ်ားနဲ႔ကြၽန္ေတာ္က အလုပ္႐ွင္နဲ႔အလုပ္သမားဆက္ဆံေရးေလ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဘယ္ေလာက္ထိနီးကပ္ဖို႔လိုလို႔လဲ....ၿပီးေတာ့ဘာအတြက္ေ႐ွာင္ရမွာလဲ စိတ္ထဲကိုမ႐ွိတာ"

"စိတ္ထဲမ႐ွိဘူးဆိုတာ ေသခ်ာလား"

"ခင္ဗ်ားထြက္သြား...ၿပီးခဲ့တာေတြေမ့လိုက္ ကြၽန္ေတာ့္ဘက္ကအက်ယ္မခ်ဲ႕ဘူးဆိုတာ မသိေစခ်င္လို႔...ကြၽန္ေတာ္သာ႐ွင္းကိုေျပာျပလိုက္ရင္ ခင္ဗ်ားဇက္ျပတ္မွာ သိတယ္မလား"

ကုတင္ေပၚမွထကာ အခန္းျပင္ထြက္ရန္ျပင္ေနသူကို လက္ေကာက္ဝတ္မွဖမ္းဆြဲကာ နံရံဆီတြန္းဖိထားမိသည္။အဲ့လိုေ႐ွင္ထြက္တာကို မႀကိဳက္တာ

"ဘာလုပ္တာလဲ""

ကိုယ္နဲ႔နီးကပ္မိတာနဲ႔တင္ ေပါက္ထြက္မတတ္ရဲတြတ္ေနတဲ့ပါးေလးေတြကိုမွအားမနာ စိတ္ထဲမ႐ွိဘူးလို႔ ညာတတ္ေသးတာ...

"ေျပာေတာ့စိတ္ထဲမ႐ွိဘူးဆို...ပါးေလးေတြေတာင္ရဲလို႔ သခင္ေလးရယ္"

"ဘာလို႔ရဲရမွာလဲ ဖယ္"

သခင္ေလးမ်က္လုံးေတြက စူးစိုက္ၾကည့္ကာေျပာသည္။႐ုန္းထြက္လို႔ရေပမဲ့ မႀကိဳးစားဘဲ ကိုယ့္ကိုပဲဖယ္ဖို႔ အမိန္႔ေပးေနသည္။