No one but you(OR)The Mafia Guys[completed]

Chapter 33

ဒဏ္ရာေၾကာင့္ ေမ့ေျမာေနၿပီျဖစ္ေသာခမ္းကို Demoကေခၚထုတ္သြားၿပီျဖစ္သည္။ေအာ္...ၿပီးေတာ့ဘာတဲ့...သခင္ေလးတစ္ခုခုျဖစ္ရင္ မင္းကိုသတ္မွာတဲ့။ဟားတိုက္ၿပီးေတာ့သာ ရယ္ပစ္ခ်င္သည္။ငါကေရာ....ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ခြင့္လႊတ္မယ္ထင္ေနလား။မေသႏိုင္တဲ့ေနရာဆိုတာ သိပါတယ္။

ေသြးစက္ေတြစြန္းထင္းေနေသာ အခန္းရဲ႕ၾကမ္းျပင္ကိုၾကည့္ကာ သက္ျပင္းသဲ့သဲ့ခ်မိသည္။

ဘလိတ္ဓါးပါးပါးေတြဟာ အခုေတာ့ကိုယ့္ရဲ႕လက္ဖဝါးေပၚမွာ ေနရာတက်။
ဓါးေတြကို လက္ဖဝါးထဲထည့္ကာ အားတင္းၿပီးလက္သီးဆုပ္လိုက္သည္။

"အားးးး"

ပါးလ်ကာ အိေနေသာ ဓါးသြားေတြက အသားလႊာေတြကို ထိုးခြဲကာဝင္လာသည္။အေၾကာေတြ ျပတ္ထြက္ကုန္ၿပီထင္သည္။ပိုမိုအားတင္းကာ ဆုပ္လိုက္ေတာ့ ဘလိတ္ဓါးေတြ တစ္ႂကြတ္ႂကြတ္နဲ႔ က်ိဳးသြားသည့္အသံကိုၾကားရသည္။လက္ကေန ေသြးေတြဒလေဟာ စီးက်လာသည္။နာက်င္မႈဟာ အစီးအတားမဲ့ျဖစ္သည္။က်ိဳးသြားသည့္ အပိုင္းအစေတြက လက္ခုံကိုပါခြဲထြက္လာသည္။ခင္ဗ်ားနာက်င္ရရင္ တစ္ဖက္မွာကြၽန္ေတာ္လည္း နာက်င္ေနေစရမယ္။

အကို႔အခန္းထဲက စူးစူးဝါးဝါးေအာ္သံေၾကာင့္ ဟန္ယြန္းေျပးဝင္လာခဲ့သည္။အကို႔လက္မွာေသြးေတြ အမ်ားႀကီးထြက္ေနၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚ စက္ေတာက္စက္ေတာက္ က်ေနသည္။

"အကို....ဘာကိုဆုပ္ထားတာလဲ....လႊတ္"

ဟန္ယြန္း အတင္းဆုပ္ထားေသာ လက္ေတြကိုဆြဲခြာသည္။သို႔ေပမဲ့မရ အကိုကအံႀကိတ္ထားသည္။လက္ခုံမွာထိုးေဖာက္ထြက္ေနေသာ ဘလိတ္ဓါးေတြကိုျမင္ေတာ့ဟန္ယြန္းေတာ္ေတာ္လန္႔မိသည္။

"အကို....လႊတ္လို႔....ေသြးေတြအမ်ားႀကီး ထြက္ေနၿပီ"

ေနာက္ဆုံးဘယ္လိုမွ ေျပာ၍မရေတာ့ေသာအခါ ကိုႀကီး႐ွင္းႏွင့္ကိုႀကီးပိုင္ကို ဟန္ယြန္းေျပးေခၚရေတာ့သည္။

"ဆက္....ဆက္....သတိထားစမ္း"

မ်က္လုံးျပဴးကာ တုန္႔ျပန္မႈမ႐ွိေသာေၾကာင့္ ပါးျပင္ကိုခပ္ဆတ္ဆတ္ေလး႐ိုက္ရင္း ေျပာရသည္။