No one but you(OR)The Mafia Guys[completed]

Chapter 35

ကုတင္ထက္မွ ေမ့ေမ်ာေနေသာသူကို ၾကည့္ကာ ဇြဲလက္႐ုံး သက္ျပင္းသဲ့သဲ့ခ်လိဳက္သည္။အိမ္ေရွ႕လမ္းမေပၚမွာ ဒဏ္ရာေတြနဲ႕ လဲေနတဲ့ေကာင္ေလးဟာ မင္းဆက္ေစတန္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း ေသမင္းက အိမ္ေရွ႕အထိ ေရာက္လာတာပဲေလ။

"အကိုေလး...သူ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုမွတ္မိႏိုင္လား "

အနားမွာရပ္ေနတဲ့ ေဇယံ႕ရဲ႕အေမးကို ေခါင္းခါျပလိုက္ရင္း

"ငါလည္းမသိဘူးေဇယံ....သူသာမွတ္မိေနရင္ သတ္မွာ...မမွတ္မိရင္လည္း ငါဘယ္သူဆိုတာ ေျပာျပလိုက္မယ္"

"အကိုေလးရာ...ဘယ္အရာကမွ အကိုေလး အသက္႐ွင္ခ်င္စိတ္႐ွိေအာင္ ဆြဲမထားႏိုင္​ေတာ့ဘူးလား"

"လြန္ခဲ့တဲ့ဆယ္ႏွစ္က ေပါက္ကြဲမႈမွာ ခ်စ္သူနဲ႔အတူသူ႔ဗိုက္ထဲက ကေလးကိုပါ ဆုံး႐ႈံးလိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး ငါ့ရဲ႕စိတ္ေရာ ႏွလုံးသားေရာ ေသဆုံးသြားခဲ့ၿပီေလ...အခုေတာ့ ကေလးနဲ႔မိန္းမေနာက္ကို လိုက္သြားခ်င္လွၿပီ"

"အကိုေလးရာ"

အရာအားလုံးကို လႊတ္ခ်ခဲ့ခ်င္ၿပီ။ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ရြံ႕ရင္းအသက္႐ွင္ေနရတာ ေသမတတ္ပင္ပန္းေနခဲ့ၿပီ။လြတ္ေျမာက္လိုက္ခ်င္ၿပီ။

ကုတင္ထက္မွ လူးလြန္႔ကာ ႏိုးထလာသူသည္ ေဘးမွာထိုင္ေနေသာ မိမိႏွင့္ ေဇယံ့ကိုၾကည့္ကာ မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕ေနျပန္သည္။ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ႀကီးျပင္းလာခဲ့တာပဲ။သူမတူသည့္ အ႐ွိန္အဝါနဲ႔ အသက္ငယ္သေလာက္ အာဏာစက္ျပင္းလြန္းသည့္ ေကာင္ငယ္ေလး။

"မင္း..အိမ္ေ႐ွ႕လမ္းေပၚမွာ ဒဏ္ရာေတြနဲ႔လဲေနလို႔"

ဘာအေမးစကားမွ မဆိုရေသးခင္မွာပင္ အေျဖေပးမိသည္။

"လက္ကခ်ဳပ္႐ိုးေတြက အကုန္ျပဳတ္ထြက္သြားလို႔ ျပန္ခ်ဳပ္ေပးထားတယ္....ညက..မင္း..တစ္ညလုံးအဖ်ားေတြတက္ေနတာ...အခုေရာ သက္သာလား"

ဇြဲလက္႐ုံးကသာ အကုန္လုံး႐ွင္းျပေနေပမဲ့ သူကေတာ့ မ်က္လုံးနဲ႔ တစ္ခ်က္သာ လွန္ၾကည့္ၿပီး လက္မွပတ္တီးစည္းထားေသာ ဒဏ္ရာကိုကိုင္ၾကည့္ေနသည္။ပုံစံက​ေတာ့ Dreamရဲ႕ေခါင္းေဆာင္လို႔ ေျပာစရာမလိုေအာင္ပင္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္သည့္မာန္ကအထင္းသား။