Risen

Chapter 40

ISABELLA

"Bella!"

"Miss Isabel!"

"Isabella!"

I heard  them said in chorus but it was too late...

A living black vines drag me by my foot inside an unknown portal.

I shrieked in horror.

Wala akong nakitang pulang pinto pero napatunayan kong may lagusan nga rito patungo sa mundo sa aking panaginip nang biglang sumulpot ang isang black hole.

"Ah!!" sigaw ko nang ibinitin ako nito sa ere nang patiwarik. Ramdam ko ang pag akyat ng lahat ng dugo ko patungo sa aking ulo. Masakit rin ang pagkakakapit ng ugat sa aking kanang binti.

"Help!! ACE!"

I was still moving like I was being brought to somewhere. Alam kong pamilyar ang paligid pero dahil nahihilo ako sa aking sitwasyon ay hindi ko ito makumpirma.

"Isang sagabal! " then I heard a loud growling voice. Isang tinig na parang nagmula sa kailaliman ng lupa. Napakababa at napaka nakakatakot.

"Sinisira ninyo ang aking Plano! Kaya babayaran mo ito ng iyong buhay. "

"Sino ka?"

" Hahahaha"  isang malademonyong tawa ang pumailanlang.

"Akin ang iyong kaluluwa."

No... No... No.... Don't tell me I was dragged to the other dimension?

Paano ako napunta sa puno ng lilim?

"A... Aray!" Napadaing ako nang humigpit ang pagpulupot ng ugat sa aking binti.

Nakita ko nalang ang sarili sa tapat nang punong may maliliwanag na bunga.

"No!.. Huwag! GUYS! HELP!" Hindi ko na makita pa ang kasama ko.

what should I do?.. I can't think clearly! I'm in panic... The other's can't see me from here.. Hindi Pwede..

".... isamo mo ako Isabella. Tawagin mo ang pangalan ko at akoy magiging kaisa mo. Kami ng setro ni Zilah." naalala ko ang huling pag uusap namin ni Lira.

"Lira!"

"Lira tulong!!"

"Sinasamo kita Lira! makiisa ka sakin at tulungan ako!"

Akala ko hindi nito narinig ang aking pagsamo. Ngunit ang pag ilaw ng aking palad ang nagbigay sa akin ng pag asa.

"Tanggapin mo ako Isabella... Pahintulutan mo akong dominahin ang iyong katawan at pahihintutulutan kitang gamitin ang aking kapangyarihan."

She whispered inside me.

"Pinahihintulutan kitang gawin ang gusto mo Lira, iligtas mo lang ako sa sa kapahamakan."

Sa pagpayag ko ay mas lalong tumingkad ang marka sa aking palad. Ito ay may dalang init na kumakalat sa aking katawan. Nasunog ang aking itim na kasuotan at napalitan ng isang   kumikinang na baluti.

Suddenly, my body was on fire literally. Hindi manlang ako nakaramdam ng pagkapaso.. Instead, I embraced the power I felt Inside of me.

Umatungal at naglikot ang puno kaya napalingon ako rito. Doon ko natanto na nakalutang ako sa ere at ang ugat na kaninay nakapulupot sa paa ngayoy nasusunog sa apoy na galing sa aking katawan.

"Makapangyarihang setro ni Zilah, sinasamo kita." mabilis na lumitaw ang setro. Itinapat ko ito sa puno..

"Diwa ng kalinisan, gampanan ang itong tungkulin...