The Price of Love

°24°

"Bilinmeyen Numara: Uyuşturucular güzel miydi minik bebeğim."
...

Eve geldiğimizden beri odamda oturmuş gelen mesajı düşünüyordum. Kimdi bu ve benden ne istiyordu? İçime dolan korku ile mesajı görmezden gelip cevap yazmadan telefonu bırakmıştım. Fakat içimi yiyen bir korku ile baş başa kalmıştım. Biri vardı...biri vardı ve benimle uğraşmak hoşuna gidiyordu. Fakat neden? Onca insan varken neden beni seçmişti?

Mesajın üstüne tıklayıp parmaklarımı klavyede gezdirdiğim de cevap yazıp yazmamak arasında kalmıştım. Hemen ardından bu düşüncemi yok sayarak telefonu yatağın üzerine bırakıp oturduğum yerden ayaklanmıştım. Yavaş adımlarla odanın kapısına ilerlemiş ve dışarı bir adım atmıştım. Hoseok ve Jin ortada yoktu. Jennie ise kızgınlığından dolayı yanıma uğramamış hep aşağıda oturmuştu.

Yavaş yavaş merdivenleri inmeye başladım ve gözlerim ile Jennie'yi aradım. Koltukta oturmuş öylece telefona bakıyordu. Adımlarımı onun olduğu yöne çevirdiğim de beni halen daha farketmemişti.

Yanına ulaştığım da yere diz çöküp yüzüne bakmaya başladım.

"Jennie."

Seslensem de hiçbir tepki vermiyor bana bakmıyordu.

"Jen lütfen dinle beni."

"Ne dinliyim Lisa? Söyle bana ne dinliyim? Hadi hırkana biri koydu diyelim fakat kanında çıkan uyuşturucuyu ne yapacaksın? Ne sıkıntın vardı? Bana anlatmak yerine neden böylesine aptal bir çözüme başvurdun? Fakat bu çözüm değil Lisa...bu çözüm değil. Bu yalnızca göz göre göre intihar etmek. Sen gidersen ben ne yaparım hiç düşündün mü-"

"Jen yalvarırım beni bir dinle."

"İyi tamam. Dinliyorum fakat her şeyi baştan sona anlatacaksın."

"Aslında uyuşturucu konusunu bende bilmiyorum tek bildiğim birinin benimle uğraştığı."

"Nasıl yani?"

"Bak şimdi o gece...size anlattığım olayda o hırka üzerimdeydi. O günden sonra hiçbir şekilde elimi sürmemiştim ve dolaba kaldırmıştım. Nasıl çantama geldiğini dahi bilmiyorum. Bu yüzden uzaktan yakından alakam yok o paketlerle. Kullanma konusuna gelirsek...inan bana bilmiyorum. Gerçekten kullanmadım fakat-"

"Lisa. Son zamanlarda yediğin yemeklerde tadı değişik gelen var mıydı?"

Sorduğu soru ile düşünmeye başlamıştım.

"Hay- Aslında var."

Meraklı gözlerle diyeceğim sözleri beklerken konuşmaya devam etmiştim.

"Geçen gittiğimiz restorantta her zaman yediğim yemeğin tadı garipti fakat güzeldi."

"Gittiğimiz?"

"Jungkook ile işte. Öğle yemeğine gitmiştik. Ayrıca...geçen gece kuliste içtiğim kahve...onun tadı çok fazla değişikti. Fakat dinç kalmak için sonuna kadar içmiştim."

"Kahveyi kim getirdi sana?"

"Orada bir çalışan bilmiyorum."