Be With Me ( W TRAKCIE KOREKTY)

10."Zerwała ze mną tak jak chciałem"

P.O.V Chris

Już dawno powinna tutaj być. Obiecywała mi kilkukrotnie, że na pewno będzie przed czasem, a okazuje się, że nawet pół godziny po nim nie chciało jej się przyjechać. Parker zaraz ukręci mi łeb , ale głupia nadzieja nie pozwala mi wyjść na halę. Kompletnie nie rozumiem jej zachowania , ja dla niej przyjechałbym nawet z drugiego końca świata gdyby to był dla niej tak ważny dzień jak dla mnie.

-Grzejesz ławkę rezerwowych? - podskakuje do góry nie spodziewając się tego, że Will wszedł jakimś cudem do szatni - zbieraj się Harrison. Mecz się bez ciebie nie odbędzie.

- Jak się tutaj dostałeś ? - poprawiam opaskę, a potem zerkam na buty. Mam nadzieję, że i tym razem okażą się szczęśliwe.

- Mam w tej szkole specjalne chody - mruga - no, do roboty. Wszyscy tam na Ciebie czekają.

- Jak to wszyscy ? - pcha mnie do wyjścia.

- Zobaczysz jak wyjdziesz - nie podoba mi się jego uśmiech, ale nic nie mogę zrobić, bo właśnie wychodzimy na pełną po brzegi hale.

 Zerkam po trybunach i od razu zauważam Mię z ogromnym banerem, na którym ogromnymi niebieskimi literami wypisane jest "Dajesz kapitanie". Nie wiem skąd ona wzięła to zdjęcie z treningu, ale podejrzewam, że palce w tym wszystkim macał Will i Jace. Nie mam czasu jednak na myślenie, a tym bardziej opierniczanie ich bo podbiega do mnie wkurzony trener i każe mi podejść do kółka. Szybko omawiamy strategie po czym rozbrzmiewa pierwszy gwizdek. Każdy patrzy na siebie z niemałą dezorientacją, bo nawet nie zdążyliśmy się przywitać z przeciwną drużyną, ale szybko ściskamy sobie dłonie i razem z Coltonem podchodzimy do sędziego.
-Orzeł bierze piłkę , reszka wybiera boisko - potraktujemy głowami i wybieramy. Stawiam na orła i nasza szala zwycięstwa szybuje o 20% do góry gdyż to on właśnie wypada. Colton nie jest zadowolony , ale to nie mój problem. Teraz skupiam się tylko na szybującej w powietrzu piłce, która musi zapewnić nam zwycięstwo.

Po trwającej półtorej godziny zaciętej grze w końcu schodzimy z boiska. Okazało się, że skład Olimpic North High School jest niezbyt adekwatny do ich nazwy i Colton dostał najgorsze łamagi jakie tylko mogła nosić ziemia. Orżnęliśmy ich koncertowo. Nim zdążam usiąść na ławce czuję jak ktoś wskakuje mi na plecy , a zaraz potem zaczyna piszczeć.

- Złaź ze mnie krowo - klępę Mię po tyłku i próbuje zrzucić ją z pleców. Jestem cały mokry, a ona jeszcze się do mnie przylepia.

-Wygraliście , wygraliście - owszem , cieszę się z tego jak nie wiem co, ale myśl z tyłu głowy nie daje mi robić tego 100% - jestem z Ciebie ogromnie dumna.

- W to nie wątpię - zaczynam się śmiać, a ona w końcu schodzi z moich pleców - nadal jej nie ma?

- Nie - krzywi się i wiem, że zaraz będzie ją usprawiedliwiać - nie napisała ci nic?

- Do wejścia na salę nic, a teraz to nie wiem - zaczynam się wkurzać , a to na prawdę teraz nie pomoże - pójdę sprawdzić.

- Nie - oponuje - ja pójdę, a ty odpocznij. O patrz, Alex z Willem tutaj idą - pokazuje głową na coś za mną - pogadaj z nimi.

- Z tym palantem? - marszczę brwi i wywracam oczami kiedy posyła mi buziaka w powietrzu i znika za ogromnymi drzwiami prowadzącymi na korytarz. Mam ochotę ją udusić za to, ale nie mogę. Za bardzo ją kocham żeby się pozbyć takiej wrednoty, no i jestem do niej przyzwyczajony.

- Niezła gra - Alex podaje mi rękę na przywitanie, którą szybko ściskam - a ten ostatni serw - cmoka - mistrzowsko.

- Dzięki - pierwszy raz słyszę z jego ust jakąś pochwałę i muszę przyznać, że to coś kompletnie nowego i dziwnego - kilkugodzinne treningi na coś się w końcu przydały.