BAD-I SABA

ACI HATIRALAR

Yine bir pazartesi gününden herkese merhaba :)

Bölüm Şarkısı: Aliye Mutlu-Öyle Bir Yerdeyim Ki

Dostum dostum güzel dostum
Bu ne beter çizgidir bu
Bu ne çıldırtan denge
Yaprak döker bir yanımız
Bir yanımız bahar bahçe

*****************************

"Sahra bana bak!"

Bilal, Sahara ile televizyonun arasına girmiş, Sahara'nın yüzünü ellerinin arasına almıştı.

"Sahra burdasın bak bişey yok, sadece bana bak!"

Sahara hala kaskatı kesilmiş halde nefes alıp vermeye çalışıyordu. Gözlerinden yaşlar akıyor ama yüzünde mimik oynamıyordu.

Münir bey sesleri duyar duymaz bahçeden koşup geldi. Fatih, Nihan ve Miray da merdivenlerden koşarak indiler. Herkes birden büyük salonda toplandı. Herkesin yüzünde bir panik ve korku vardı.

Bilal bir hamleyle Sahara'yı kucağına alıp kalabalığı yararak merdivenlere yöneldi.

"Tamam açılın açılın! Miray, abim sen benle gel."

Miray da abisiyle birlikte hızla merdivenlerden çıktı ve Sahara ile Bilal'in odasına giderek genç kızı yatağa yatırdılar.

"Abim, sen üstündekileri falan çıkar nefes alamıyor!"

Miray, daha rahat nefes alabilmesi için Sahara'nın önünü açarken elleri titriyordu ve korkudan göz bebekleri büyümüştü.

"Abi! Doktorunu mu arasak? Şoka girdi kız!"

Bilal hemen Seda hanımı aramak için telefonuna yöneldiğinde genç kızın yumruk yapıp sıkı sıkıya kapattığı ellerinin gevşediğini farkettiler. Nefes alış verişi düzene girmeye ve vücudu rahatlamaya başlamıştı.

Şoktan tamamen kurtulunca hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı.

Arapça birşeyler mırıldanıyordu.

Miray ve Bilal de olanlara anlam veremeyerek birbirlerine bakıyorlardı korku içinde. Sahara'nın zihninde olup bitenleri anlamaya çalışıyorlardı.

1,5 YIL ÖNCE-FİLİSTİN/GAZZE

Ramazan ayının ilk teravih heyecanı Gazze'nin ölüm ve kan kokan sokaklarındaki yerini almıştı. İnsanlar her şeye rağmen ramazanın gelişini büyük bir sevinçle karşılıyordu. Hayat, ne olursa olsun devam ediyordu ve en kötüsü de tüm bunlarla yaşamaya alışmaktı.

Mahalle'deki cami de mahyalarla süslenmişti. Her yer ışıl ışıldı Gazze'deki bu küçük mahallede.

Sahara, arkadaşları Zeyneb ve Nora'yla caminin bahçesinde namaz vaktinin gelmesini bekliyordu.

"Hadi, girelim artık."

dedi Nora büyük bir istekle.

Sahara elbisesini düzelterek yutkundu;

"Siz girin, daha vakit var ben birazdan gelirim."

Gitmeye yeltendiği esnada Nora kolundan yakaladı arkadaşını;

"Nereye gidiyorsun? Ezan okunacak birazdan!"

Zeyneb ise Sahara'dan önce davrandı ve kıkırdayarak yanıtladı Nora'yı;

"Nereye olacak? Ebubekir'den mektup geldi ya az önce, onu okumaya gidiyordur."

Sahara mavilerini kocaman açarak hemen bir eliyle Zeyneb'in ağzını kapattı, diğer elini de dudaklarına götürerek 'sus' işareti yaptı;