"Girebildiğin gönül, memleketindir..."
🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀
Basit bir yaşam hikayesi olmayan Sahara'nın Bilal tarafından yeniden yazılan hikayesine tanık olmaya var mısınız?
Bad-ı Saba : Doğudan esen hafif ve hoş rüzgar, seher yeli. Divan edebiyat...
Bölüm Şarkısı: İkiye On Kala-İyi ve Güzel Kadınlar Hep Ağlar
******************************
Kalbi kırılmış bir kadın ne kadar tehlikeli olabilir?
Ecem'in şimdi okulundan, kariyerinden, geleceğinden çok daha önemli bir şey vardı. Kendisine bunları yaşatanlardan intikam almak. Sahara da Bilal kadar suçluydu Ecem'in gözünde. Aşkını bir kenara bırakmış, tüm hücrelerine yayılan bu aptal durumuna düşürülme hissiyle savaşıyordu.
Yatağının karşısındaki komidinin üstünde duran son şeyi, Bilal'in geçen yıl sevgililer gününde kendisine aldığı kar küresini büyük bir hırs ve nefretle avucunun içinde kavrayıp, diğerlerinin yanına, karşı duvara fırlattı onu da. Avazı çıktığı kadar çığlık atıp ağlasa da içi soğumuyordu. Odanın içi savaş alanına dönmüş, artık kırıp dökecek hiçbir şey kalmamıştı ama Ecem'in yangını dinmemişti. Yerdeki kırıp döktüklerinin parçalarına baktı çaresizce. İçi de şuan tam böyleydi. Paramparça ve o parçalar ruhuna batıyor, acıtıyordu. Kalbini lime lime kesiyordu ve her bir parçada, bir zamanlar gönlüne bir cemre gibi düşen sevdiğinin, oradan kalkmasını istiyordu. Sevmek istemiyordu artık Bilal'i. Ona aşık olmak istemiyordu. Söküp atmak istiyordu kalbinden...
Kendini yatağa atıp yastığına gömülerek ağlama devam etti. Bir yandan da yatağını yumrukluyordu.
Aylin, Ecem'in kapısının önünde içeriyi dinliyordu. Genç kız okuldan gelir gelmez kendini odaya kilitlemişti ve Aylin kapıyı ne kadar yumruklasa da açmamıştı. Ama en azından kendine bişey yapmadığını biliyordu Aylin. İçerden hala sesi geliyordu en azından. O da mecbur sinirinin geçmesini bekledi. Sinirini eşyalardan çıkarmıştı en azından. Kırmıştı, dökmüştü, rahatlamıştı. Kendisinden çıkarmasından iyiydi bu.
Ecem telefonuna gelen mesaj sesiyle yatağın içinde telefonunu aradı bir süre. Nihayet buldu ve mesajı açtı. Fatıma'dan gelmişti. Ebubekir'in başka bir otele yerleştiğini, onunla kalmak istemediğini yazmış ve Ecem'den yardım istemişti. Ecem belki de ilk defa akli dengesini kaybedeceğini sandı o an. Yine bir çığlık atarak telefonu hızla yere fırlattı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
Sahara yatağında uzanmış ailesini düşünüyordu. Annesine ve kardeşlerine zehirlendiğini söylememelerini istemişti. Annesinin bunca şeyin arasında bir de bunun için endişelenmesini istemiyordu. Babası geldi sonra aklına. Babası olsaydı böyle mi olurdu... Her şey çok daha güzel olurdu.
