Run After You

Chapter 38

Grow?

The past few month  was perfect, I sat down on my bed and scroll on my newsfeed, ilang linggo na hindi nag paparamdan sa amin si Karlene, I tired to contact her pero laging naka off yung phone, sadly ay hindi ko pa siya na kakausap after nung the day na nag pakilala, panay absent rin siya at hindi makausap ng maayos.

I want to ask but she's avoiding herself to us. Hinilig ko na lang ang sarili ko sa kama at nag pahinga. I don't know what's going on right now. Lahat ng tao ay busy, I don't want to interupt them dahil gusto ko rin magpahinga.

Anong meron?

***

May klase ngayon kaya inagahan ko ang pag pasok ko, dumeretso na ako sa room dahil kanina pa tumatawag sa akin sila Kael hindi ko naman ma buksan ang call dahil kusang namamatay ang phone ko kaya inagahan ko na lang ang pag pasok ko.

Wala pang 7 am kaya medyo madilim pa, pumasok na ako sa room at bumungad silang apat sa akin. I don't know what's going on pero kitang kita ko na lahat sila naka busangot.

"Anong mayroon?" I asked out of the blue, Karlene is sitting while Leo, Kenjie and Kael are standing.

"Aalis na ako." Sambit ni Karlene at kinunutan ko siya ng nuo. What is she saying? Kakapok pa lang tas aalis. Ano meron? Lahat sila walang kibo at mukhang malungkot.

"Aalis? Paanong aalis?" I asked at lumapit sa kanila.

Lumunok ako at inilagay ang bag ko sa upuan.

"Uuwi muna ako sa probinsiya namin habang pinapagamot pa si Lola, hindi na kaya nila tita na paaralin ako habang ginagamot si Lola. Alam mo naman sila Mama at Papa. " Nagulat ako, medyo nalungkot ako dahil seryoso na pala talaga ang nangyayari sa house at sa lola niya.

I can felt the burden she was carrying, kahit na walang usap usap ay masakit pa rin para sa amin na aalis siya. I hug her and I felt that she was crying, i know that Kael was hugging as too also Leo and Kenjie. Kumalas ako sa yakap ng bigla siyang magsalita.

"Mag iingat kayo ah, Alagaan niya si Emi tapos wag kayo puro gulo, babalik din ako kapag ayos na ang lahat. Mamaya mag papaalam na ako sa mga teachers natin, sinabihan ko naman na sila pero mamaya mag pipirma na ako." She explained to us.

It was sad because she needed to sacrifice herself again para sa family niya. Pagkatapos niyang magprima ay hinatid na namin siya sa gate. She look at us again with teary eyed, Mindoro ang province nila which is malayo talaga at mahal din ang pamasahe para sa kaniya.

"Ma mimiss ko kayo." Sambit niya at bigla muli kaming niyakap.

Kanina pa umiiyak si Kael kaya ang weird dahil mamimiss niya ng sobra si Karlene habang yung dalawa malungkot at walang gana makinig sa school.

Like hello? Halata naman na mamimiss namin siya, sobra.

"Ano bayan, Tanginang mukha yan aalis na nga ako nakabusangot pa. Smile na guys." Sambit niya habang tuloy tuloy ang luha sa mata.

Hindi na ako nag salita at niyakap muli siya, She was there and Kael, Kenjie and Leo was also there when I need someone who can accompany myself. So it's not easy for us to let her go dahil biglaan at hindi pa sigurdo kung lagi kaming mag kikita which is sad.

Ngayon na raw ang alis niya kaya ngayon niya lang naisipang mag paalam para isang bagsakan na lang daw.

Nasa room na kami at pinipilit kong icheer up ang mga kaibigan ko, they were quiet since Karlene told us that she is leaving. I won't tell them that everything was ok kasi hindi naman talaga okay iyon.