Bir erkeğin bir kadına verebileceği en güzel şey ömrünün geri kalanında bütün kadınşardan vazgeçmiş olup, sadece onun için atan anlamlı bir kalp.
Tolstoy
Sarp POYRAZOĞLU
Sevdiğin insana verebileceğin zaman varken verememenin acısı hala omuzlarındaydı Sarp'ın. Melike'nin yorgun gözleri her şeyi açıklıyordu. Ameliyat sonrası evlerindeki ilk gecenin sabahıydı bu.
Sevdiğinin kalbi aksar diye uyumamıştı genç adam. Bir ara uyuduğunu hatırlıyordu ama yine de direnmişti uykuya. Genç kız gözlerini açtığında kendisine kilitlenmiş koyu yeşillerle karşılaştı. Yüzünde hafif bir tebessümle konuştu Melike.
"Günaydın."
Sarp Melike'nin elini avuçları içine almış masaj yapıyordu.
Melike Sarp'ın tepkisizliğine karşın bir kez daha denedi şansını.
"Sevgilim."
"Bu an için neler heba ettiğimi bilemezsin."
"Tahmin etmek zor değil."
"O gün ne kadar ağladığını zorla izlettirdiler bana."
Melike Sarp'ın kanlı kıyafetletini eline verdikleri gün gözlerinin önüne gelince gözlerini kapatıp yok etmeye çalıştı kayıtlı olan görüntüyü. Gözleri kapalıyken konuştu tekrar.
"O gün ne kadar ağladığımı gerçekte görmüş olsaydın benden nasıl özür dileyeceğini şaşırırdın."
Sarp dayanamayarak genç kızın dudaklarına yöneldi. Melike uyandıktan sonra öpüşmeyi hiç sevmediğinden elini yanağına koydu sevdiğinin. Durdurmuş oldu Sarpı. Sonra bir şeye dikkat etti günlerce dikkat etmediği sevdiğinin kaşındaki yaraya ardından dudağındaki yaraya. Gözleri doldu. Sarp elini kızın gözlerinin altına getirdi.
"Ağrımıyor artık."
"Bitti mi her şey aldılar mı intikamlarını benden."
Sarp Melike'nin gerçekleri bildiği aklından tamamen çıkmıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
📘ÖLÜMCÜL AGÂH🍷
Romance"Kan yemini..." "Ne!? Kan mı bunlar?" "Kan yemini bizi birbirimize bağlar. Vücudumuza işlediğimiz semboller de bunun kanıtıdır." 🍷📘 "Kan yemini güçtür. Güvencedir ve bağlılıktır. Kan yemini bozulmaz. Onu ancak ölüm bozar. Kan yemini ettiğin kişiye...